พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 251

ตอนที่ 251 ได้เวลาตอบโต้บ้างแล้ว

หลีโม่คิดไม่ตก

หนีไป นายหญิงแก่กับกุ้ยไท่เฟยก็จะตามล่าอยู่ดี ถ้าหากตกอยู่กำมือของพวกนาง แน่นอนว่าต้องทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสเป็นแน่

ถ้าไม่หนี ก็จะต้องสู้ท่ามกลางคนชั่ว ยังไงตัวเองก็ต้องเป็นคนที่ถูกเตะออกไป

จะหนีก็ไม่ได้ จะอยู่ต่อก็ไม่ได้ นี่ยังมีทางไหนให้นางเลือกเดินอีก？

“รู้จักสถานที่ดักซุ่มไหม？”หลีโม่ถามขึ้น

เฉินหลิ่วหลิ่วส่ายหัว “เจ้าไม่ต้องคิดมากหรอก ขอแค่เจ้าออกจากเมืองหลวงไป ก็จะมีคนตามปกป้องเจ้าตลอด ไม่ว่าจะเดินไปทางเหนือออกตกใต้ ก็จะมีคนตามอารักขาเจ้าทุกฝีก้าวอยู่แล้ว”

หลีโม่คิ้วขมวด ถ้าหากเป็นดังที่กล่าว อย่างนั้น ก็เหลือแค่ทางเดียวที่สามารถเลือกได้ ก็คือการวิจัยยาต้านไวรัสผีดิบขึ้นมาให้ได้

หรือนี่จะเป็นสิ่งที่เฉินไท่จูนต้องการสื่อ？แต่เหตุใดเฉิน ไท่จุนถึงมั่นใจว่านางจะสามารถคิดค้นออกมาได้ล่ะ？

แม้แต่นางเองยังไม่แน่ใจเลย ไม่ ไม่ใช่ไม่แน่ใจ แต่ไม่มีความมั่นใจอะไรเลยต่างหาก

“เจ้าตั้งใจทำให้เซียวโธ่โมโหหรอ ก็คือไม่อยากให้เขาส่งข้าออกจากเมืองหลวงอย่างนั้นรึ ใช่ไหม？เจ้ามีที่อื่นให้ไปได้หรอ？”หลีโม่ถามขึ้น

“ใช่แล้ว ใกล้ๆประตูเมือง พวกข้ามีบ้านหลังหนึ่ง ติดกับกำแพงเมือง เจ้าสามารถพักที่นั่นได้ชั่วคราว ข้าจะตามไปกับเจ้า ถึงที่นั่น ข้าจะค่อยๆคิดแผนการ ถ้าหากไม่ไหวจริงๆ พี่ชายข้าจะล่อคนพวกนั้นออกไปเอง แล้วพวกเราค่อยหนีไป”

“จะล่อยังไง？หากข้าคาดเดาไม่ผิด ขอเพียงข้าก้าวออกจากจวนเฉิงเสี้ยง พวกเขาก็จะตามข้าไป ข้าหนีออกไปจากเมือง พวกเขาก็จะตามข้าไป”

“จุดนี้เจ้าวางใจเถิด พวกเขาสามารถรู้ได้ว่าเจ้าอยู่บ้านของตระกูลเฉิน แต่ถ้าหากเราจะไป พวกเขาจะไม่สามารถรู้ได้”เฉินหลิ่วหลิ่วพูดอย่างมั่นใจเต็มอก

หลีโม่คิดว่าวิธีนี้เป็นทางออกที่ดีในตอนนี้ ตอนนี้นางยังไม่อยากจากเมืองหลวงไป ถ้าหากสามารถหลบซ่อนตัวแล้วค่อยๆคิดหาวิธีแก้ไขแล้วก็ อาจจะหาทางที่ดีกว่านี้ได้

“ได้ ในเมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว ข้าจะไปกับเจ้า！”หลีโม่พูดขึ้น เปิดประตูสั่งการหยางมาม่า“แม่ของเจ้าให้นางอยู่ที่นี่ ข้าจะพาเตาเหล่าต้ากับเย้นเอ๋อร์ไป เจ้าเอาอยู่ไหม？”

คำเอาอยู่ในที่นี้ ก็คือสามารถควบคุมสถานการณ์ไม่ให้คนของจวนเฉิงเสี้ยงเข้ามายุ่งวุ่นวาย

หยางมาม่าพูด “เจ้าวางใจเถอะ มีพานดานอยู่ที่นี้ ถึงพานดานจะไม่ขอยู่งเกียวเรื่องของจวนเฉิงเสี้ยง แต่เขาไม่ยอมให้ฮูหยินต้องโดนกลั่นแกล้วรังแกหรอก ”

“ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนมาม่าช่วยดูแลท่านแม่กับกุ้ยหยวนด้วยนะคะ วิธีการใก็ยาของกุ้ยหยวนข้าเขียนไว้ให้แล้ว ท่านช่วยหยิบยาตามขนาดที่ข้าเขียนไว้ให้นางกินก็พอแล้วค่ะ！”

“ข้ารู้แล้ว ขอคุณหนูใหญ่โปรดระมัดระวังตัวเองด้วย”หยางมาม่าไม่รู้ว่านางกับเฉินหลิ่วหลิ่วพูดคุยอะไรกัน แต่ต้องเป็นเรื่องที่วางแผนกันแน่ๆ เพราะฉะนั้น นางจึงไม่ถามให้มากความ

หลีโม่พาเตาเหล่าต้ากับเย้นเอ๋อร์ออกจากจวนเฉิงเสี้ยงไป ไม่มีใครถามว่าพวกเขาจะไปไหน

แต่ นางพึ่งออกไป ก็มีคนไปรายงานนายหญิงแก่แล้ว เวลานั้นเอง เฉิงเสี้ยงเสี้ยก็อยู่ที่นั่นด้วย

“นายหญิงแก่คะ คุณหนูใหญ่กับคุณหนูตระกูลเฉินออกไปแล้วเจ้าค่ะ”

นายหญิงแก่แสยะยิ้มขึ้น “นางหนีไปไหนไม่พ้นหรอก”

เฉิงเสี้ยงเสี้ยพูด “ท่านแม่ พรุ่งนี้ควรลงมือแล้วใช่ไหม？”

“ไม่ต้องรีบหรอก ให้นางหลบซ่อนตัวก่อนสองวัน ให้เหตุการณ์มันรุนแรงก่อนแล้วค่อยลงมือเถอะ”นายหญิงแก่พูด

เฉิงเสี้ยงเสี้ยจึงลังเลไปครู่หนึ่ง “แต่ว่า หากเรื่องมันใหญ่ขึ้นจนไม่สามารถควบคุมได้ กลัวว่าพวกเราก็ไม่สามารถควบคุมได้นะขอรับ”