พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 269

ตอนที่ 269 แผนตื้นๆ

หลานหยู้รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาเล็กน้อย “นายหญิงแก่นี่ท่านกำลังจะทำอะไรหรือเจ้าคะ? ”

หลิงหลงฮูหยินเลิกคิ้วขึ้น กล่าวด้วยรอยยิ้มบางๆ “ดูสิ จริงๆ รูปร่างหน้าตาของเจ้าก็งดงามเหมือนกันนะเนี่ย ข้าทำให้บ่าวรับใช้เช่นเจ้าไม่ได้รับความเป็นธรรมแล้ว”

หลานหยู้มองตัวเองในกระจกทองแดง ผิวขาวผ่องและเนียนนุ่ม คิ้วโค้งงามได้รูป ริมฝีปากเอิบอิ่ม งดงามจนหยาดเยิ้ม อันที่จริงแล้วรูปโฉมงดงามเช่นนี้ หากแต่งตัวเสียหน่อยจะต้องงดงามมากแน่นอน

นางยังมองเห็นรอยยิ้มชั่วร้ายที่ปลิ้นปล้อนนั่นของหลิงหลงฮูหยินในกระจกทองแดงอีกด้วย ก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาในใจ “บ่าวรับใช้เป็นชะตาของบ่าว บ่าวจะดูแลปรนนิบัตินายหญิงให้ดีที่สุดต่อไป”

หลิงหลงฮูหยินทาแป้งให้ทั่วหน้า ทาสีผึ้งบนริมฝีปาก ขีดคิ้ว พร้อมทั้งปักปิ่นปักผมให้นาง จากนั้นก็หยิบชุดของเสี้ยโล่เยว่ออกมาจากตู้เสื้อผ้า แล้วส่งให้หลานหยู้ “เปลี่ยนซะ”

“เปลี่ยนงั้นหรือเจ้าคะ? ” ความหวาดกลัวของหลานหยู้ก็ยิ่งทวีคูณขึ้น คุกเข่าลงดัง “ตุบ” แล้วพูดว่า “นายหญิง บ่าวทำอะไรผิดท่านเพียงกล่าวสั่งสอนบ่าว บ่าวก็จะปรับปรุงแก้ไขนะเจ้าคะ”

เมื่อก่อนหลานหยู้เคยอยู่กับหลีซ่วยหยุ่น แม้หลีซ่วยหยุ่นจะไม่ได้รับความโปรดปราน แต่ก็ไม่เคยทำให้นางลำบากใจ ทั้งยังไม่ตบตีนางด้วย หลิงหลงฮูหยินที่ไม่ได้รับความโปรดปรานในตอนนี้ ชีวิตความเป็นอยู่ในแต่ละวันก็ยิ่งแย่ลง

วัฏจักรแห่งกฎของสวรรค์ สวรรค์เคยให้อภัยผู้ใดหรือ? คนที่ข่มเหงคนดีแต่หวาดกลัวคนชั่ว สุดท้ายก็ต้องถูกคนเลวจัดการ

หลิงหลงฮูหยินดึงนางให้ลุกขึ้นมา กล่าวด้วยรอยยิ้มที่สดใสว่า “เจ้าเด็กโง่ เจ้าไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ช่วงนี้ข้าคอยสังเกตเจ้ามาโดยตลอด เจ้ามีความอดทน ซื่อสัตย์ต่อข้าเป็นอย่างมาก ดังนั้นข้าต้องวางแผนหาทางออกให้กับเจ้า ข้าไม่อยากให้เจ้าต้องมาลำบากกับข้า”

หลานหยู้ไม่เชื่อคำพูดที่นางพูดกับตนแม้แต่คำเดียว ในช่วงเวลานี้เห็นความโหดเหี้ยมของนางมาจนชินแล้ว ชีวิตของบ่าวรับใช้ก็เหมือนกับสิ่งของไร้ค่าในสายตาของนาง ไม่มีทางที่นางจะเห็นอยู่ในสายตา และยิ่งไม่มีทางจะพูดว่าสงสาร

นางพูดมาเช่นนี้ ในใจของนางจะต้องมีแผนอะไรแน่นอน

แต่นางก็ไม่กล้าเอ่ยคำพูดนี้ออกมา ได้แต่เงยหน้าที่ไม่มีความผิดมองหลิงหลงฮูหยิน “บ่าวอยู่ข้างกายฮูหยิน ไม่ลำบาก ไม่ลำบากเลยเจ้าค่ะ ”

“อืม ข้ารู้ว่าเจ้าเข้าใจ” นางดึงหลานหยู้ให้ลุกขึ้น จ้องมองใบหน้าเยาว์วัยนั้นของนาง นางเองก็เคยมีใบหน้าที่งดงามเช่นนี้ แต่ตอนนี้นางแก่จนรอยตีนกาค่อยๆ ขึ้นมาบนหางตาของนาง

บุรุษต่างก็ชอบร่างกายที่ยังสาวและมีชีวิตชีวา การกลับมาทำสงครามในครั้งนี้ นางจะต้องให้สาวใช้หลานหยู้ผู้นี้ช่วยเหลือ

“คืนนี้คือสิบห้าค่ำ สิบห้าค่ำของทุกเดือน จวนเฉิงเสี้ยงจะไปสวดมนต์ที่เสินโหลว” หลิงหลงฮูหยินขยับเข้าไปข้างๆ หูของหลานหยู้ พูดด้วยสองสามประโยค

เมื่อหลานหยู้ได้ยิน สีหน้าก็เปลี่ยนไปมาก รีบคุกเข่าลงแล้วพูดว่า “ไม่ ไม่นะ ฮูหยิน บ่าวไม่กล้า”

“หรือว่าเจ้าอยากจะเป็นสาวใช้ไปตลอดชีวิต? ” หลิงหลงฮูหยินรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา แต่นางก็ไม่ร้อนใจ สาวใช้ผู้นี้เป็นคนทะเยอทะยาน นางรู้ว่าครั้งนี้

เป็นโอกาสที่ดีที่นางจะได้เลื่อนตำแหน่ง สามารถเปลี่ยนชีวิตของนางได้

“บ่าว...” หลานหยู้รู้สึกสงสัยขึ้นมาเล็กน้อย จริงๆ แล้วนางก็อยากจะเป็นอนุภรรยา แต่ว่านางก็หวาดกลัวเฉินหลิงหลง ไม่มีทางที่นางจะใจดีขนาดนี้

“เจ้าไม่จำเป็นต้องตอบแทนข้า นี่คือสิ่งที่ข้าสามารถทำให้เจ้าได้ แม้เมื่อก่อนเจ้าจะเคยปรนนิบัติอยู่ข้างกายหลี่ซื่อมาโดยตลอด แต่เจ้าก็จงรักภักดีต่อข้า

ตลอดมา ตอนนี่ข้าไม่มีอะไรสักอย่าง จึงให้อะไรกับเจ้าไม่ได้ ได้แค่ออกแรงช่วยเหลือเจ้า ต่อไปเมื่อได้เป็นอนุภรรยาแล้วยังต้องเป็นสาวใช้ เจ้าก็พิจารณาว่าจะทำหรือไม่เองเถอะ” หลิงหลงฮูหยินพูดอย่างอ่อนโยน

หลานหยู้ส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ไม่ บ่าวไม่มีทางไปแน่นอน หากหลังจากที่บ่าวไปแล้ว ก็จะไม่มีใครอยู่คอยรับใช้ดูแลฮูหยิน”

หลิงหลงฮูหยินตบหลังมือของนางเบาๆ น้ำตาไหลพรากลงมา “เจ้าซื่อสัตย์กับข้าขนาดนี้ ข้าเองก็ดีใจมาก ตามใจเจ้าก็แล้วกัน แต่ถ้าเจ้าลองคิดดูก็ดีนะ”

นางหยิบขวดเล็กๆ ออกมาขวดหนึ่ง “นี่เป็นเทียนเหอ หากเจ้าจะไปล่ะก็ ก็จุดเทียนนี้ในเสินโหลว หัวใจของเขาจะสั่นตามธรรมชาติ เจ้าก็จะสามารถทำสำเร็จ หากเจ้าไม่ไป ข้าก็ไม่บังคับเจ้า อันที่จริงข้าเองก็รักเฉิงเสี้ยงมาก ตอนนี้เขาไม่มีใครอยู่ข้างๆ ข้าเองก็ไม่มีวิธีจะปลอบใจเขา ได้แต่พึ่งเจ้าไปดูแลเขาแทนข้าแล้ว” พูดจบ นางก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป

หลานหยู้มองขวดนี้อย่างเงียบๆ มุมปากของนางก็ยกยิ้มขึ้นมา นางย่อมต้องไปแน่นอน นี่เป็นโอกาสเดียวในชีวิตนี้ของนาง