พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 278

ตอนที่ 278 เกาะคนบ้า

ซือถูจิ้งมองไปที่เซียวเซียว ขมวดคิ้วเป็นปม ฮองไทเฮารับสั่งให้เขามาตรวจดูเขตแพร่ระบาด?

นางรู้จักเซียวเซียวอย่างถ่องแท้ เขาเป็นทหาร มีความรับผิดชอบสูง เมื่อถูกทาบทามให้รับผิดชอบต่อหน้าที่อย่าแน่วแน่ เขาจะต้องทำมันได้

ด้วยความแน่วแน่ เซียวเซียวกล่าวด้วยความเคร่งขรึม “ทุกสิ่งในที่แห่งนี้ ข้าจะกล่าวทูลให้ฮองไทเฮาทราบด้วยสัตย์จริง”

เหลียงไถ้ฝู้พยักหน้ารับ “มีใต้เท้าเป็นพยาน ข้าน้อยมิอาจขัดประสงค์”

เซียวเซียวไม่ได้กล่าวสิ่งใด กลับมีท่าทางผ่าเผย

อ๋องหลี่ชินมองดูใบหน้าพึงพอใจของหลียงไถ้ฝู้ ภายในใจไม่ยินดีนัก ดูท่าว่าวันนี้จะโดนคนใช้ประโยชน์อีกครา ครั้งแล้วครั้งเล่า！

————เล่าจื๊อคือองค์ชายสามที่ถูกใช้ประโยชน์จนได้รับบาดเจ็บอย่างแสนสาหัส————

เกาะคนบ้า

เกาะคนบ้าเป็นเกาะที่อยู่ภายนอกหลี่ชุน หากไปหลี่ชุนต้องใช้เวลาหนึ่งวัน ข้ามผ่านทะเลไป อย่างน้อยที่สุดต้องใช้เวลาวันครึ่ง

หลีโม่ไปพบเซียวโธ่ให้ไปด้วยกัน เดิมทีเซียวโธ่ไม่เห็นด้วย แต่ให้เขาดูสิ่งหนึ่ง และกล่าวเพียงประโยชน์เดียว เขาจึงตามนางไป

สิ่งที่หลีโม่ให้เขาดูคือรอยฟันบนข้อมือ นางกล่าว “หวางหยูกัดข้า”

เกาะคนบ้ามีคนคุ้มกันอยู่ โดยปกติขุนนางที่ทำผิดจะถูกนำมาปล่อยไว้ที่เกาะคนบ้าแห่งนี้เป็นทหารเฝ้ายาม พวกเขาไม่สามารถกลับไปได้ ทำได้เพียงเฝ้าดูคนบ้ากลุ่มหนึ่งอย่างไม่รู้วันรู้คืน นานวันเข้าจิตใจของเขาก็เริ่มเปลี่ยนจนโหดเหี้ยมทารุณ

เขาไม่ได้ขึ้นฝั่งทางด้านหน้าเกาะ แต่เป็นทางด้านหลังภูเขา

“ข้าว่าเจ้าบ้าไปแล้ว ไม่คาดคิดว่าจะทำให้หวางหยูกัดเจ้าได้ เจ้าติดเชื้อแล้ว หากข้าไม่ไยดีเจ้า แน่นอนว่าต้องฆ่าเจ้าให้ตายไปเสียก่อน” กล่าวประโยคเช่นนี้ไปตลอดทาง

หลีโม่รู้สึกว่าหูของตนยานหมดแล้ว หลังจากขึ้นฝั่ง เขาย่อตัวนั่งลงดื่มน้ำบนเกาะแล้วกินพีซวงตามไป มองดูรอยกัดผมข้อมือ ตอนนี้วันที่สองแล้ว แผลไม่อักเสบเท่าวันแรก

เจ้าเบื่อหรือไม่ล่ะ? ข้าเคยบอกแล้วว่าพีซวงสามารถรักษาบาดแผลที่เพิ่งถูกกัดได้ “ความประโยคนี้ หลีโม่ก็ฟังมาแล้วตลอดทางเช่นกัน

” ถ้าเช่นนั้นเจ้าก็ใช้พีซวงรักษาผู้ติดเชื้อเหล่านั้นสิ “เซียวเซียวกล่าวด้วยอาการพิษไข้สูง

” ข้าก็เคยกล่าวไว้เช่นกัน พีซวงใช้ได้เพียงแค่ผู้ติดเชื้อที่เพิ่งโดนกัดมาเท่านั้น ตอนนี้ข้าไม่มีหนทางรักษาผู้ที่ติดเชื้อมานานแล้ว พีซวงไม่สามารถนำมาใช้ได้ ถ้าหากมากกว่าครึ่งชั่วโมงพีซวงไม่สามารถนำมาใช้ได้ เจ้าคิดว่าเมื่อเกิดโรคระบาดเป็นวงกว้าง พวกข้าจะสามารถปกป้องคนที่ถูกกัดรักษาให้ยาได้ทันภายในครึ่งชั่วโมงหรือ? ยิ่งไปกว่านั้นพีซวงไม่สามารถใช้เกินขนาดได้ เมื่อเป็นพิษก็ยากจะควบคุม อาจเกิดเป็นเรื่องใหญ่ได้”

“ถ้าเช่นนั้นเจ้าคิดว่าที่เกาะคนบ้ามียาถอนพิษหรือ? ”

หลีโม่กล่าว” ตั้งแต่โรคระบาดแพร่ออกไปจากเกาะคนบ้า โรคแบบนี้มักมีที่มาที่ไปลักษณะเช่นเดียวกันกับยาพิษ ที่ใดมียาพิษ ที่นั่นย่อมมียาถอนพิษ ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าพีซวงสามารถลดอาการของโรคได้ และรู้ดีว่าคนที่เพิ่งถูกกัดสามารถนำพีซวงมาถอนพิษได้ เป็นคำอธิบายต่อราชสำนักได้ในท้ายที่สุด แต่พวกเราต้องหลีกเลี่ยงความล้มเหลวอย่างถึงที่สุดเพื่อชัยชนะ จำเป็นต้องมาที่นี่เพื่อถอนรากถอนโคนเรื่องนี้ให้สิ้นซาก ต้องหาสูตรยาก่อน จากนั้นค่อยตามหาผู้ที่อยู่เบื้องหลังที่นำผู้ติดเชื้อผีดิบเข้ามา”

เซียวโธ่กล่าวด้วยความสลดใจ” แต่หลายวันมานี้เจ้าไม่พบผู้ใดเลย มีคนกล่าวหาว่าเจ้าหนีมาอย่างแน่นอน”

” บอกแล้วเป็นอันใดเล่า? ตอนนี้พวกเขายังหาข้าไปพบ ถึงแม้ตอนนี้ข้าจะเป็นผู้ร้าย แต่เมื่อข้านำตำรายากลับไปได้ ข้าก็จะเป็นวีรบุรุษ “หลีโม่ไม่สนใจสักเพียงนิด

” แม้แต่ท่านอ๋องเจ้าก็ไม่ได้บอกกล่าว ก็นับว่าไม่ถูกต้อง “เซียวโธ่พยายามหาเหตุผลตำหนินาง

หลีโม่ลุกยืนขึ้นแล้วเดินต่อ” ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากบอกเขา แต่หลังจากที่ข้าไปหาเจ้า พบว่ามีคนสะกดรอยตาม ข้าต้องรีบหาทางสะบัดคนเหล่านั้นให้พ้น”

” ปากคอฉอเลาะนัก เจ้ากล่าวสิ่งใดล้วนถูกไปเสียทุกอย่าง “เซียวโธ่เดินตามต่อไปด้วยเช่นกัน

หมู่บ้านเฉินฟู

” แม่เฒ่าคิดว่า ใต้เท้าไม่จำเป็นต้องไปเกาะคนบ้าด้วยตนเอง สั่งให้คนไปก็เพียงพอแล้ว “เฉินไท่จูนสูบปล้องยาสูบ ท่าทางอันสงบเยือกเย็น

“ดูท่า ไท่จูนคงจะแน่ใจแล้วว่านางไปที่เกาะคนบ้า”

เฉินไท่จูนพ่นวงควัน โบกมือพร้อมหัวเราะ” มิใช่ แม่เฒ่าไม่แน่ใจ แม่เฒ่าเพียงคาดเดา”