พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 297

ตอนที่ 297 พิธีอภิเษก

ประชาชนในเมืองหลวงค่อนข้างต่อต้านที่ซือถูเย่จะอภิเษกสมรส

เพราะเขาได้หมั้นหมายไว้กับเสี้ยหลีโม่แต่แรก ตอนนี้ยังหาศพเสี้ยหลีโม่ไม่เจอ เขาก็จะอภิเษกแล้ว

แต่ซือถูเย่ก็มีความดีความชอบที่เป็นคนที่ระงับโรคผีดิบ ดังนั้นทุกคนก็เลยไม่กล้าที่จะต่อว่าเขา ยิ่งยังมีคนออกมาช่วยเขาอธิบายด้วย บอกว่าเขาก็ทำอะไรไม่ได้ ยังไงก็เป็นราชโองการของไทฮองไทเฮา เขาจะกบฏได้ยังไง?

แววตาประชาชนก็เลยโดนเบี่ยงเบนไป ยังมีข่าวออกมาอีกว่าไทฮองไทเฮาที่สิ้นไปแล้วฟื้นขึ้นกลับมา ทำให้ทุกคนต่างก็แปลกใจ

แต่มีคนแก่พูดขึ้นอีกว่า เรื่องอะไรที่เกิดขึ้นเกี่ยวข้องกับหลงไทเฮา ล้วนไม่ใช่เรื่องแปลก เรื่องที่แปลกประหลาดขนาดไหน ขอเพียงเกี่ยวข้องกับนาง ล้วนเป็นไปอย่างสมเหตุสมผล

ไม่ว่าจะด้วยเสียงใดๆ ซือถูเย่ก็จะอภิเษกแล้ว

ซือถูจิ้งกับเฉินหลิ่วหลิ่วโกรธแทนหลีโม่อย่างมาก แต่จะทำอะไรได้?

เฉินหลิ่วหลิ่วต่อว่าเฉินไท่จูนว่า “จู๋หมู่ เจ้าเคยพูดว่า จะให้พี่ชายไปปกป้องคุ้มครองหลีโม่ สุดท้ายหลีโม่ไม่กลับมา พี่ชายก็ไม่รู้ว่าไปไหน นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ”

เฉินไท่จูนหัวเราะ “เด็กโง่ ต้องรู้จักอดทนถึงจะทำการใหญ่ได้ บางทีถึงสุดท้ายแล้ว ทุกอย่างล้วนเป็นไปอย่างที่คิดล่ะ? ”

“นอกจากหลีโม่กลับมา ไม่อย่างนั้นจะเป็นไปอย่างที่คิดได้ยังไง? ข้าไม่เชื่อหรอก”

“บางทีอาจจะกลับมาล่ะ? ”

เฉินหลิ่วหลิ่วร้องเสียงหลง “จู๋หมู่ ท่านรู้อะไรใช่ไหม แต่ทำไมไม่พูดล่ะ? ”

เฉินไท่จูนหัวเราะแต่ก็ไม่พูดอะไร

เฉินหลิ่วหลิ่วมองดูนาง ทุกครั้งที่นางแสดงท่าทางแบบนี้ ก็แปลว่าต้องมีอะไรแน่ๆ

ในวันงานสมรส ล้วนคึกคักไปทั่วทั้งเมืองหลวง

เพราะตั้งแต่เช้า ก็มีติดประกาศราชโองการ ประกาศไปทั่วแผ่นดินว่า อ๋องซื่อเจิ่งอภิเษกสมรส เกษตรกรทุกครัวเรือน งดเว้นภาษีครึ่งปี พวกค้าขายลดภาษีครึ่งปี

มีผลประโยชน์ ก็สามารถได้ใจประชาชน ความต้องการของประชาชนนั้นเรียบง่าย ไม่สนใจเงินที่เจ้าให้ข้า หรือเจ้าไม่ต้องแย่งเงินของข้าไป

แผนนี้ของไทฮองไทเฮา สยบทุกเสียงวิจารณ์ เห็นไหมว่าเงินเป็นสิ่งที่น่าใช้จริงๆ โดยเฉพาะยังไม่ใช่เงินของตน

แบบนี้ก็หมายความว่า ให้ทุกคนเตรียมสิ่งของอวยพรอย่างดีมาอวยพร ความหมายของสิ่งของอย่างดีคืออะไรล่ะ? ก็ไม่ได้จำกัดความหมาย แต่หากเจ้าเอาไก่หนึ่งตัวหรือเหล้าหนึ่งไห ก็จะถือว่าไม่ให้เกียรติ

ไม่เห็นแก่หน้าของไทฮองไทเฮา

มีขุนนางบางส่วนไม่รู้ จึงไปปรึกษาเหล่าไท่จูน อย่างน้อย เหล่าไท่จูนถือเป็นหญิงแกร่งคนเดียวที่ไทฮองไทเฮาให้การสนับสนุนกับมือ นางต้องรู้นิสัยใจคอของไทฮองไทเฮา

เหล่าไท่จูนพูดอย่างเชื่องช้าว่า “แน่นอน เงินทองคือสิ่งที่ดีที่สุด เท่าที่ข้ารู้ ไทฮองไทเฮาเป็นคนที่ มัธยัสถ์คนหนึ่ง นางไม่ชอบสิ่งของฟุ่มเฟือย”

“งั้นเมื่อก่อนเวลามอบของขวัญ ก็ล้วนมอบเป็นเงินทองหรือ? ต้องให้เท่าไหร่ถึงจะเหมาะสม? ”

สายตาเหล่าไท่จูนฉายแววเจ้าเล่ห์ “ด้านความเหมาะสมให้เท่าไหร่ก็ล้วนเหมาะสม อี้เหวินก็ได้ อี้เหลี่ยงก็ได้ อี้ไป๋เหลี่ยงก็ได้ หรืออี้เชียนเหลี่ยงก็ยิ่งดี”

“เข้าใจล่ะ เข้าใจล่ะ” พวกขุนนางต่างก็ขอตัวกลับ