พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 297

ตอนที่ 297 พิธีอภิเษก

ประชาชนในเมืองหลวงค่อนข้างต่อต้านที่ซือถูเย่จะอภิเษกสมรส

เพราะเขาได้หมั้นหมายไว้กับเสี้ยหลีโม่แต่แรก ตอนนี้ยังหาศพเสี้ยหลีโม่ไม่เจอ เขาก็จะอภิเษกแล้ว

แต่ซือถูเย่ก็มีความดีความชอบที่เป็นคนที่ระงับโรคผีดิบ ดังนั้นทุกคนก็เลยไม่กล้าที่จะต่อว่าเขา ยิ่งยังมีคนออกมาช่วยเขาอธิบายด้วย บอกว่าเขาก็ทำอะไรไม่ได้ ยังไงก็เป็นราชโองการของไทฮองไทเฮา เขาจะกบฏได้ยังไง?

แววตาประชาชนก็เลยโดนเบี่ยงเบนไป ยังมีข่าวออกมาอีกว่าไทฮองไทเฮาที่สิ้นไปแล้วฟื้นขึ้นกลับมา ทำให้ทุกคนต่างก็แปลกใจ

แต่มีคนแก่พูดขึ้นอีกว่า เรื่องอะไรที่เกิดขึ้นเกี่ยวข้องกับหลงไทเฮา ล้วนไม่ใช่เรื่องแปลก เรื่องที่แปลกประหลาดขนาดไหน ขอเพียงเกี่ยวข้องกับนาง ล้วนเป็นไปอย่างสมเหตุสมผล

ไม่ว่าจะด้วยเสียงใดๆ ซือถูเย่ก็จะอภิเษกแล้ว

ซือถูจิ้งกับเฉินหลิ่วหลิ่วโกรธแทนหลีโม่อย่างมาก แต่จะทำอะไรได้?

เฉินหลิ่วหลิ่วต่อว่าเฉินไท่จูนว่า “จู๋หมู่ เจ้าเคยพูดว่า จะให้พี่ชายไปปกป้องคุ้มครองหลีโม่ สุดท้ายหลีโม่ไม่กลับมา พี่ชายก็ไม่รู้ว่าไปไหน นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ”

เฉินไท่จูนหัวเราะ “เด็กโง่ ต้องรู้จักอดทนถึงจะทำการใหญ่ได้ บางทีถึงสุดท้ายแล้ว ทุกอย่างล้วนเป็นไปอย่างที่คิดล่ะ? ”

“นอกจากหลีโม่กลับมา ไม่อย่างนั้นจะเป็นไปอย่างที่คิดได้ยังไง? ข้าไม่เชื่อหรอก”

“บางทีอาจจะกลับมาล่ะ? ”

เฉินหลิ่วหลิ่วร้องเสียงหลง “จู๋หมู่ ท่านรู้อะไรใช่ไหม แต่ทำไมไม่พูดล่ะ? ”

เฉินไท่จูนหัวเราะแต่ก็ไม่พูดอะไร

เฉินหลิ่วหลิ่วมองดูนาง ทุกครั้งที่นางแสดงท่าทางแบบนี้ ก็แปลว่าต้องมีอะไรแน่ๆ

ในวันงานสมรส ล้วนคึกคักไปทั่วทั้งเมืองหลวง

เพราะตั้งแต่เช้า ก็มีติดประกาศราชโองการ ประกาศไปทั่วแผ่นดินว่า อ๋องซื่อเจิ่งอภิเษกสมรส เกษตรกรทุกครัวเรือน งดเว้นภาษีครึ่งปี พวกค้าขายลดภาษีครึ่งปี

มีผลประโยชน์ ก็สามารถได้ใจประชาชน ความต้องการของประชาชนนั้นเรียบง่าย ไม่สนใจเงินที่เจ้าให้ข้า หรือเจ้าไม่ต้องแย่งเงินของข้าไป

แผนนี้ของไทฮองไทเฮา สยบทุกเสียงวิจารณ์ เห็นไหมว่าเงินเป็นสิ่งที่น่าใช้จริงๆ โดยเฉพาะยังไม่ใช่เงินของตน

แบบนี้ก็หมายความว่า ให้ทุกคนเตรียมสิ่งของอวยพรอย่างดีมาอวยพร ความหมายของสิ่งของอย่างดีคืออะไรล่ะ? ก็ไม่ได้จำกัดความหมาย แต่หากเจ้าเอาไก่หนึ่งตัวหรือเหล้าหนึ่งไห ก็จะถือว่าไม่ให้เกียรติ

ไม่เห็นแก่หน้าของไทฮองไทเฮา

มีขุนนางบางส่วนไม่รู้ จึงไปปรึกษาเหล่าไท่จูน อย่างน้อย เหล่าไท่จูนถือเป็นหญิงแกร่งคนเดียวที่ไทฮองไทเฮาให้การสนับสนุนกับมือ นางต้องรู้นิสัยใจคอของไทฮองไทเฮา

เหล่าไท่จูนพูดอย่างเชื่องช้าว่า “แน่นอน เงินทองคือสิ่งที่ดีที่สุด เท่าที่ข้ารู้ ไทฮองไทเฮาเป็นคนที่ มัธยัสถ์คนหนึ่ง นางไม่ชอบสิ่งของฟุ่มเฟือย”

“งั้นเมื่อก่อนเวลามอบของขวัญ ก็ล้วนมอบเป็นเงินทองหรือ? ต้องให้เท่าไหร่ถึงจะเหมาะสม? ”

สายตาเหล่าไท่จูนฉายแววเจ้าเล่ห์ “ด้านความเหมาะสมให้เท่าไหร่ก็ล้วนเหมาะสม อี้เหวินก็ได้ อี้เหลี่ยงก็ได้ อี้ไป๋เหลี่ยงก็ได้ หรืออี้เชียนเหลี่ยงก็ยิ่งดี”

“เข้าใจล่ะ เข้าใจล่ะ” พวกขุนนางต่างก็ขอตัวกลับ

นอกจากเชื้อเชิญพวกขุนนางแล้ว ยังเชื้อเชิญพวกเศรษฐีในเมืองหลวง

คำว่าเศรษฐี ไม่ได้หมายถึงเปิดร้านอยู่ในเมืองหลวงแล้วเป็นเศรษฐี ต้องเหมือนกับขุนนางตระกูลหู ตระกูลเหลียงต่างๆ ถึงจะถูกรับเชิญ

หูฮวนซีเป็นแบบอย่าง ส่งอี้หวั้นเหลี่ยงมายังจวนอ๋องซื่อเจิ้ง ถูกแต่งตั้งให้เป็นแขกผู้มีเกียรติ

และแล้ว ก็มีคนตามมาอี้หวั้นอู่ เหลี่ยงหวั้น ใครๆ ก็อยากเป็นแขกผู้มีเกียรติของจวนอ๋องซื่อเจิ้ง

พวกขุนนางต่างก็ไม่กล้าให้เยอะ เหล่าไท่จูนพูดแล้วว่าอี้เชียนเหลี่ยง หากเยอะกว่านี้ อาจเข้าข่ายฉ้อโกง เพราะว่าอี้เชียนเหลี่ยงก็ถือว่าเยอะแล้ว

แต่ที่ได้รับผลกระทบ กว่าครึ่งก็คือพวกขุนนางที่ในใจคิดอย่างอื่น ยื่นแขนสองข้าง อุ้มไก่หนึ่งตัวแล้วก็ไป ได้ สิ่งของอย่างหนาใช่ไหม? เพิ่มไข่ไก่อีกหนึ่งตะกร้าละกัน

เซี่ยวโธ่งอนไม่ยอมไปงาน เซียวเซียวเป็นคนลากเขาไป ทั้งลากไปทั้งสั่งสอน “คนอื่นไม่ไป แต่เจ้าสมควรต้องไป ไม่ใช่เจ้าไม่รู้ ท่านอ๋องทำอะไรไม่ได้ จะงอนเอาแต่ใจทำไม? ”

เซี่ยวโธ่พูดขึ้นอย่างน่าสงสารว่า “เขาสมควรแต่งกับเสี้ยหลีโม่ ต่อให้ข้าไม่ค่อยชอบหน้าเสี้ยหลีโม่ แต่นอกจากนางแล้วก็ไม่มีใครเหมาะสมที่จะมาเป็นพระชายาของอ๋องซื่อเจิ้ง”

“เจ้าก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครเลย กล้าพูดประโยคนี้แล้วหรือ? ”เซียวเซียวพูดขึ้น

“ใครก็ไม่เหมาะสม มีนางคนเดียว” เซี่ยวโธ่คิดๆ แล้ว ยังไงก็ไม่พอใจ “ไทฮองไทเฮาทำไมต้องทำแบบนี้? บังคับท่านอ๋องอภิเษกแล้วได้ประโยชน์อะไร? ตอนนี้ปัญหาในเมืองหลวงมีตั้งมากมาย เสี้ยห้วยจูนยังไม่ตัดสินคดี จวนเฉิงเสี้ยงตายไปแค่นายหญิงแก่คนเดียว จะปล่อยไปแบบนี้แล้วหรือ? ”

จวนเฉิงเสี้ยงสร้างโรคผีดิบนี้ขึ้นมา ทำให้คนตายไปตั้งมากมาย เสี้ยหลีโม่ก็หายสาบสูญไปแล้ว ยังจัดการจวนเฉิงเสี้ยงไม่เรียบร้อยกลับมาเรียกให้ท่านอ๋องอภิเษก ไม่รู้ว่านี่ความหมายว่ายังไง?

“ไม่ใช่ไม่จัดการ นี่ก็กำลังจัดการอยู่ไม่ใช่หรือ? เสี้ยห้วยจูนมีแค่ความผิดสถานเดียวหรือ? ” เซียวเซียวพูดอย่างอารมณ์เสีย

สีหน้าเซี่ยวโธ่จึงค่อยดีขึ้นมาหน่อย “ตามจับเฉินหลิงหลงมาได้หรือยัง? นางหอบเงินทองของจวนเฉิงเสี้ยงไปนะ นั่นล้วนเป็นของหลีโม่ ต่อไปถ้าหลีโม่กลับมา พวกเราจะสู้หน้านางยังไง? ”

เซียวเซียวหยุดฝีเท้า ขมวดคิ้วมองเขา “เซี่ยวโธ่ เจ้าก็อายุไม่น้อยแล้วนะ ความคิดอย่าไร้เดียงสาขนาดนั้น เสี้ยหลีโม่ไม่มีทางกลับมาแล้ว เจ้าก็อย่าพูดถึงเสี้ยหลีโม่ต่อหน้าท่านอ๋อง วันนี้ใครก็อารมณ์ไม่ดี ทำให้จบๆ ไปก็พอ”

เซี่ยวโธ่ก็ไม่พูดอะไร แต่ในใจอัดอั้นจนทรมาน เขาภาวนาให้เสี้ยหลีโม่กลับมา ไม่ว่าโอกาสที่นางจะมีชีวิตอยู่มากน้อยแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ไม่มีใครพบศพนาง

ได้ บางทีอาจจะโดนปลายักษ์กินไปแล้ว

ภายในจวนกับขุนนางหลี่ปู้ หลายวันนี้ต่างก็วิ่งวุ่นจนขาเป็นเกลียว ต้อนรับแขก รับของขวัญ จดบันทึก มอบหมายงาน ด้านตระกูลหูส่งคนมาตั้งแต่เช้า โต๊ะเก้าอี้งานเลี้ยงล้วนจัดวางไว้อย่างเรียบร้อย โคมไฟมังกรสีแดงก็แขวนไว้อย่างสูงส่ง มีเพียงทางด้านกุ้ยไทเฟย

ตามหลักแล้ว ในบริเวณเรือนของกุ้ยไทเฟยก็ควรที่จะแขวนโคมสีรุ่ง เพราะนางสู่ขอสะใภ้ทั้งที

แต่กุ้ยไทเฟยกลับพูดกับคนของหลี่ปู้ว่า ที่นี่เพิ่งมีคนตายไม่นาน ไม่ให้แขวนโคมสีแดง แล้วไล่คนของหลี่ปู้ออกไป

ด้วยความจำเป็น คนของหลี่ปู้ติดกระดาษสีแดงไว้บนต้นไม้ใหญ่ด้านนอกชิงหนิงเก๋อ ถือว่าอวยพรแล้ว

ซือถูเย่โดนซื่อหลี่ไท่เจี้ยนในวังกดไว้ แต่งหน้า เปลี่ยนผ้า มองดูผู้ชายเย็นชาคนที่ปกติใส่แต่ชุดสีดำเปลี่ยนเป็นชุดสีแดงอร่าม ในใจทุกคนล้วนภาคภูมิใจ ที่แท้ท่านอ๋องช่างหล่อเหลายิ่งนัก อีกอย่าง สีแดงบวกกับใบหน้าเย็นชาช่างผสมผสานกันได้อย่างงดงาม

ผู้ดูแลภายในจวนตะโกนจนเสียงแหบแห้ง เดินเข้าเดินออก อย่างกับลูกข่าง สั่งทีมต้อนรับไปรับแขกที่หน้าประตู

ฤกษ์ดีคือเที่ยงวัน นี่ก็ใกล้เที่ยงวันแล้ว ก่อนหน้านี้ก็พูดไว้แล้วว่า เจ้าสาวจะมาถึงตอนเที่ยงวัน ดังนั้นผู้ดูแลภายในจวนนอกจากรอเจ้าสาวแล้ว ยังรอไทฮองไทเฮาด้วย

นางจะมาไหม?

แน่นอน มีคนไม่มากที่ภาวนาให้นางมาก เพราะเหล่าจู่จงท่านนี้ฝีมือเก่งกาจมาก หากไม่พอใจเห็นใครก็ลงกับคนนั้น อีกอย่าง ทุกคนในที่นี้ ทุกคนส่วนใหญ่ล้วนมีเบื้องหลังที่ไม่สะอาด หากโดนจับไปสั่งสอน ชีวิตที่เหลือต่อไปก็จะลำบากแน่นอน

ในสถานการณ์ที่กำลังวุ่นวาย ก็ได้ยินเสียงประทัดดังมาจากหน้าจวนอ๋องซื่อเจิ้ง หลังจากนั้น ก็เป็นขบวนการแสดงเพลงเฟิ่งฉิวหวาง

เจ้าสาวมาแล้ว