พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 299

ตอนที่ 299 เจ้าสาวในโคลนตม

ทุกคนกำลังรอไทฮองไทเฮาให้โอวาท แต่ไทฮองไทเฮากลับดูแล้วก็ไม่มีอะไรจะพูด เพียงแค่โบกมือให้ซือถูเย่มาด้านข้างตน

“วันนี้เป็นวันอภิเษกของเสี่ยวชี ถือเป็นวันมงคล” นางพูดอย่างเรียบเฉย

ซือถูเย่หัวเราะ “ใช่ เหล่าจู่จง วันนี้ถือเป็นวันมงคล แต่ไม่รู้ว่าเจ้าสาวที่เหล่าจู่จงยอกให้ข้าคนนั้น ไปไหนแล้วล่ะ? ”

ไทฮองไทเฮามองแววตาได้ใจของเขา จึงโบกมือ กระซิบค่อยๆ พูดบางอย่างข้างหูเขา

แววตาซือถูเย่เปลี่ยนไปมา เริ่มสงสัยก่อน ต่อด้วยตะลึง แล้วก็โกรธจัด “บ้าที่สุด”

เขาตะคอกขึ้น “เซียวเซียว เซี่ยวโธ่ ซูชิง ตามข้ามา”

ทั้งสามคนมองหน้ากัน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เห็นเขาไปอย่างรีบร้อน จึงรีบตามออกไป

ทุกคนต่างก็สงสัย อาซื่อกูกูจึงพูดขึ้นว่า “แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน เชิญนั่งลงดื่มน้ำดื่มเหล้ากันก่อน ท่านอ๋องออกไปตามหาเจ้าสาวของเขาแล้ว พิธีไหว้ฟ้าดินยื่นเวลาออกไปหน่อย แต่จะไม่มีผลกระทบต่องานเลี้ยงในคืนนี้”

ฮองไทเฮาเข้ามานั่งลง ถามด้วยเสียงเบาว่า “เหล่าจู่จง นี่เกิดอะไรขึ้น? ”

ไทฮองไทเฮาพูดอย่างเชื่องช้าว่า “มือใหม่”

ฮองไทเฮาลังเลอยู่พักหนึ่ง แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร นั่งอยู่ด้านข้างนางอย่างสงบ

ซือถูเย่ตรงไปยังคอกม้า ดึงเชือกตัวหนึ่งแล้วก็ออกมา พวกเซียวเซียวต่างก็ตามมาถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? ”

ซือถูเย่พูดกัดกรามว่า “เจ้าสาวก็คือเสี้ยหลีโม่”

“อะไรนะ? แล้วเจ้าสาวล่ะ? ” เซี่ยวโธ่ตกตะลึง

“ข้าสั่งคนจับตัวไปแล้ว อยากสั่งสอนนางสักหน่อย” สีหน้าซือถูเย่เขียวปัด เขาตั้งใจจะประกาศศึกกับไทฮองไทเฮา ใครจะไปคิดเจ้าสาวก็คือเสี้ยหลีโม่?

คราวนี้ซวยแล้ว

“แล้วเจ้าสั่งคนจับไปไหนแล้ว? ” เซี่ยวโธ่ถามขึ้นอย่างตกใจ

ซือถูเย่กระโดดขึ้นขี่ม้า นึกถึงหน้าหลีโม่ที่โกรธจัด ในใจเต้นระรัว “ยังจำกรงล่าสัตว์บนเขาใกล้บ้านหลังเล็กนอกเมืองของเราแต่ก่อนได้ไหม? ”

“เจ้าทิ้งนางเข้าไปแล้วหรือ? ” เซี่ยวโธ่ตะโกนเสียงดัง “เจ้าทำแบบนี้กับเสี่ยหลีโม่ของเราได้ยังไง? ”

“หลีโม่ของเจ้า กลายเป็นคนบ้านเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่? ” ซูชิงยักคิ้ว

“ไม่ใช่ ไม่ได้โยนเข้าไป” ซือถูเย่พูดพร้อมกับปาดเหงื่อ

“งั้นก็ยังดี” เซี่ยวโธ่ค่อยสบายใจขึ้น

“แค่ทิ้งไว้ในโคลนตมข้างกรงล่าสัตว์”

“ซือถูเย่เจ้าคนชั่ว ในโคลนตมนั่นมีแต่ขี้ของสัตว์นะ” เซี่ยวโธ่ตะโกนอย่างโมโห

“รู้แล้ว รู้แล้ว นี่ก็รีบไปอยู่แล้วไม่ใช่หรือ? ” ซือถูเย่ควบม้า วิ่งออกไปทางนอกเมือง

ทั้งสามคนรีบตามไป โดยเฉพาะซูชิง ไล่ตามมาด้านข้างเซี่ยวโธ่ “หลีโม่บ้านเจ้า? ”

เซี่ยวโธ่ควบม้าวิ่งไป “เป็นผู้ใหญ่หน่อยเจ้า”

“ใครไม่เป็นผู้ใหญ่? ” ซูชิงพูดอย่างอารมณ์เสีย

น่าสงสารคุณหนูใหญ่ของจวนเฉิงเสี้ยง ตอนนี้โดนทิ้งอยู่ในโคลนตม นางฟื้นขึ้นมาแล้ว ฟื้นขึ้นมาในโคลนตม

รอบๆ เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นหึ่ง ปลิวเข้าไปในจมูก ทำให้นางอ้วกไปแล้วหลายรอบ

แม้แต่เมื่อวานตอนที่กินปลาย่างแล้วก้างปลาติดคอก็อ้วกออกมาแล้ว

นี่ยังไม่นับ ยังมีคนชุดดำอยู่บนต้นไม้ ค่อยเอากิ่งไม้ทิ่มเขี่ยนาง เขี่ยนางเขี่ยมงกุฎของนาง นางอ้วกจนหมดแรงไปทั้งตัว ลุกขึ้นก็ไม่ไหว จนนางอยากจะตะโกนร้องไห้