พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 335

ตอนที่ 335 ผู้หญิงซื่อบื้อ

หลีโม่อึ้งไปจริงๆ นางอยากที่จะผ่าหัวสมองของหานชิงชิวออกมาดู จะดูว่าทำด้วยอะไร ทำไมถึงพูดจาหน้าด้านหน้าทนได้ขนาดนี้

สามีของนางยังรักซือถูจิ้งไม่ใช่เรื่องที่สมควรหรอกหรือ? นางรู้แต่แรกอยู่แล้วว่าเซียวเซียวกับซือถูจิ้งรักกัน หรือว่านางคิดว่า นางแย่งชิงความรักเขามา ทรยศเจ้านายสุดท้ายยังต้องได้รับการยกย่อง?

ช่างเถอะ หลีโม่ไม่คิดที่จะเถียงนางต่อไป คนน่ารังเกียจบางคน อาจจะมีส่วนที่น่าสงสาร แต่นางมองเห็นความน่าเกลียดของหารชิงชิว แต่มองไม่เห็นความน่าสงสาร

หลีโม่หันตัวเดินจากไป หานชิงชิวเรียกนางไว้ “หวังเฟย”

หลีโม่หันไปมอง “พูด”

หานชิงชิวเดินเข้าไป คว้าดึงมือหลีโม่ แล้วพูดอย่างรีบร้อนว่า “ที่จริง ซือถูจิ้งไม่ได้ดีอย่างที่เจ้าคิด นางมีข้อเสียมากมาย หยิ่งยโสโอหัง ชอบรังแกคนอื่น แม้แต่ฮองไทเฮานางก็เคยกลั่นแกล้ง ยิ่งเมื่อก่อนเคยรังแกเซียวเซียวไม่น้อย เซียวเซียวโง่ และเห็นว่านางเป็นถึงองค์หญิงใหญ่ ดังนั้นจึงยอมให้นางรังแก ข้าเคยเห็นองค์หญิงใช้ไม้แซ่ฟาดเขา เขาโกรธมากแต่ไม่กล้ามีเรื่องกับองค์หญิง ยอมโดนรังแกอย่างเงียบๆ”

ความไร้ยางอายของหานชิงชิว ช่างทำให้หลีโม่ไม่คาดคิด

“เจ้าอยากพูดอะไรกันแน่?” หลีโม่ถามนางอย่างเบื่อหน่ายแล้วสะบัดมือนางออก

“ข้าอยากบอกว่า ที่จริงซือถูจิ้งนางไม่สมควรได้รับความดีจากพวกเจ้าทุกคน นางไม่สมควรได้รับความรักจากเซียวเซียว นางเอาแต่ใจ ข้ารู้ว่าเซียวเซียวเชื่อฟังคำของท่านอ๋องมาก เจ้าเอาคำพูดนี้ไปบอกท่านอ๋อง ให้ท่านอ๋องไปพูดกับเขา นอกจากชาติกำเนิดของข้าสู้ซือถูจิ้งไม่ได้ อย่างอื่นข้าดีกว่าทุกอย่าง” หานชิงชิวพูดขึ้น

หลีโม่ส่ายหัว ขบกรามพูดขึ้นว่า “หานชิงชิว ต่อให้ซือถูจิ้งเอาแต่ใจกว่านี้ หยิ่งกว่านี้ แต่นางก็ไม่เคยทำร้ายใคร นางรังแกเซียวเซียว และเซียวเซียวก็ยินยอมที่จะโดนรังแกอย่างเต็มใจ นางกลั่นแกล้งฮองไทเฮา ถึงแม้จะเป็นแผนร้ายแต่ก็ไม่ได้ทำให้ใครได้รับยาดเจ็บ แต่เจ้าละ? เจ้าทำอะไรลงไป? ลองคิดดูให้ดี พูดตามความจริง คืนนี้ข้าอยากตบเจ้ามาก เจ้าทำให้ข้ารู้สึกสะอิดสะเอียนเป็นที่สุด แต่ข้าจะไม่ลงมือ กลัวเปื้อนมือตัวเอง”

พูดเสร็จ สะบัดแขนเสื้อแล้เดินออกไป

หานชิงชิวล้มนั่งลงบนเก้าอี้ บ่นพึมพำว่า “ไม่ ทุกอย่างเป็นเหตุสุดวิสัย ข้าไม่ได้ฆ่าเหยาจื่อ ข้าก็ไม่อยากหักหลังองค์หญิง ข้าโดนบังคับ ทำไมถึงไม่มีใครเข้าใจข้า?”

ในใจนางหวาดกลัว เรื่องนี้เมื่อพูดออกมาแล้ว จะเป็นการทำลายชื่อเสียงของฮ่องเต้ หากฮ่องเต้ฟื้นขึ้นมาจะต้องไม่ปล่อยนางไว้แน่ ตอนนี้ขอภาวนาให้ฮ่องเต้ไม่ต้องฟื้นขึ้นมาไปตลอดชีวิต จะได้ไม่สามารถสืบความ

หลังจากหลีโม่ไปแล้ว ซูชิงได้ขึ้นขี่ม้ารออยู่ข้างนอกแล้ว ซือถูเย้นก็นั่งอยู่บนรถม้า ปกติเขาก็ไม่สนใจเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว แต่ครั้งนี้กลับให้ความร่วมมือหลีโม่มาก ในใจหลีโม่รู้ดี เขาเป็นห่วงซือถูจิ้ง

ซูชิงได้เล่าเรื่องการตามของเหยาจื่อให้ซือถูเย้นฟังแล้ว สิ่งที่หลีโม่กับหานชิงชิวคุยกันก็เล่าหมดทุกอย่าง หลังจากหลีโม่ขึ้นรถม้ามา ซือถูเย้นก็พูดขึ้นว่า “ซูชิง เรื่องนี้ยังไม่ต้องเล่าให้ใครฟัง เซี่ยวโธ่ก็ห้ามบอก กลัวเขาทำอะไรวู่วาม”

ซูชิงพยักหน้า “ได้ ข้ารู้แล้ว”

เรื่องเกี่ยวข้องกับฮ่องเต้ เขาไม่พูดออกไปอยู่แล้ว

หลีโม่โกรธมาก “คิดไม่ถึงว่าจะเป็นฮ่องเต้จริงๆ ถ้าซือถูจิ้งรู้เข้า คงทำใจไม่ได้”

ซือถูเย้นก็ผิดหวังไม่น้อย ถึงแม้เขาจะเดาไว้อยู่แล้วตั้งแต่แรก แต่ในเมื่อไม่มีหลักฐานยืนยัน ในใจก็ยังคงมีความหวังที่ดี

ในใจเขา ฮ่องเต้ไม่ใช่คนแบบนี้