พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 536

บทที่536 จักพรรดิเรียกเซี่ยนจู่เข้าพบ

หลีโม่รีบไปที่ตำหนักซีเวย แต่กลับได้ยินคนในวังบอกว่าฮ่องเต้พบตานชิงเซี่ยนจู่อยู่ที่สวนดอกหยู่

สวนดอกหยู่? หลีโม่ประหลาดใจ อาการป่วยของฮ่องเต้ไม่ควรที่จะโดนลม ตอนนี้เป็นฤดูใบไม้ผลิ แต่ก็ยังค่อนข้างหนาวเย็น ทำไมเขาถึงไปอยู่ที่สวนดอกหยู่เพื่อพบแม่ล่ะ?

หรือว่าเขาดีขึ้นแล้วจริงๆ?

หลีโม่ไปที่สวนดอกหยู่ เป็นเช่นนั้นจริงๆ นางเห็นราชรถของฮ่องต้อยู่ใกล้ๆศาลา

ในศาลามีผ้าม่าน พวกเขาน่าจะคุยกันอยู่ในนั้น

หลีดม่เดินผ่านไป เปากงกงเห็นนางเดินไปข้างหน้า “พระชายามาแล้ว?”

หลีโม่ยิ้ม “เปากงกง ข้าไปที่ตำหนักซีเวยมาเพื่อจะเข้าพบฮ่องเต้ แต่คนในวังฮ่องเต้มาที่สวนดอกหยู่เพื่อชื่นชมดอกไม้ข้าจึงมาที่นี่”

“ใช่แล้ว ตอนนี้ฮ่องเต้อยู่ในศาลา” เปากงกงคำนับ “พระชายาโปรดรอสักครู่ นางสนมจะเข้าไปรายงานฮ่องเต้”

ฮ่องเต้ได้ยินเสียงหลีโม่แล้ว จึงพูดด้วยเสียงดังก้อง “พระชายามาแล้วใช่หรือไม่? เข้ามาเถอะ”

หลีโม่ได้ยินเสียงนี้ก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเล็กน้อย ฮ่องเต้มีลมหายใจที่เต็มเปี่ยมตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ดูเหมือนพิษกู่จะเป็นวิธีการรักษาโรคจริงๆ

หลีโม่ตอบรับ “เพคะ!”

เปากงกงเดินไปเปิดม่านให้ หลีโม่โค้งคำนับเข้าไปเห็นจักพรรดิกับหลี่ซ่วยหยุ่นนั่งอยู่บนม้านั่นหินในศาลา

เสี้ยฮ่าวหรานยืนอยู่ข้างหลังหลี่ซ่วยหยุ่น ส่วนซุนฟางเอ้อร์ยืนอยู่ข้างหลังฮ่องเต้

เมื่อเสี้ยฮ่าวหรานเห็นหลีโม่เข้ามา เขาก็ดีใจทันที่ “พี่สาว!”

หลีโม่ยิ้มและพยักหน้าเล็กน้อย แสดงความเคารพ “หลีโม่ถวายบังคมฮ่องเต้!”

ฮ่องเต้อารมณ์ดีใบหน้ามีสีแดงเลือดฝาด หากมองไม่ละเอียดก็คงจะมองไม่เห็น “เจ้ามาพอดีเลย ข้ากำลังพูดถึงเจ้า ข้าคุยตานชิงเซี่ยนจู่สักพักแล้วล่ะ”

หลีโม่ยิ้มเล็กน้อยแล้วเงยหน้ามองหลี่ซ่วยหยุ่น บนใบหน้าของนางมีรอยยิ้มจางๆ แต่หลีโม่ก็รู้จักนางดี และรู้ว่ารอยยิ้มของนางนั้นไม่เต็ใจสักเท่าไหร่

“พูดอะไรถึงข้ารึ?” หลีโม่ยิ้ม

ฮ่องเต้เอื้อมมือออกมา “นั่งลงเถอะ เพิ่งชงชา ผลิตภัณฑ์ของตระกูลหู”

หลีโม่นั่งลง มองดูซุปใสๆ “วันนี้ฮ่องเต้สง่างามมาก”

“ข้าเห็นว่าร่างกายของข้าดีขึ้นแล้วจึงเรียกเซี่ยนจู่มาพูดคุย เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ข้ากับเซี่ยนจู่ก็ไม่ได้เจอหน้ากันมาหลายปีแล้ว” ฮ่องเต้มองไปที่หลี่ซ่วยหยุ่น

หลีโม่รู้สึกลึกๆในใจ แต่กลับพูดด้วยรอยยิ้มว่า “สุขภาพของฮ่องเต้ดีขึ้นมาก การพบเพื่อนเก่าและการพูดถึงเรื่องเก่าๆมันก็ไม่ได้เลวร้ายนัก แต่ควรจะระวังเรื่องลมไว้บ้าง”

“มีฟางเอ้อร์อยู่ที่นี่ อาการป่วยของข้าดีขึ้นมาก” ฮ่องเต้มองกลับไปที่ซุนฟางเอ้อร์ นางยิ้มเบาๆ เหมือนจะไม่ค่อยเต็มใจ

สถานการณ์นี้ดูแปลกๆ

เปากงกงเทชาให้หลีโม่ นางจิบแล้วพูดว่า “ชานี้หอมดีจัง เข้าปากตอนแรกรู้สึกขม แต่เมื่อกลืนลงไปแล้วรู้สึกหวาน รสชาติจริงๆ”

“หลายสิ่งของตระกูลหูนั้นทำอย่างละเอียดอ่อน ใช่แล้วพระชายา เจ้าคุ้นเคยกับเจ้าของร้านของตระกูลหูใช่ไหม?” ฮ่องเต้ถาม

หลีโม่พูด “เคยพบ2-3ครั้ง แต่ก็ไม่ได้คุ้นเคยมากนัก”

“อืม เจ้าเป็นหญิงที่แปลกจริงๆ” ฮ่องเต้ทรงไตร่ตรอง

หลีโม่รู้สึกว่าเมื่อเขาแสดงออกทางสีหน้า เขาจะมีความโกรธภายในใจ ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเขาคิดอะไรอยู่

เสี้ยฮ่าวหรานพูดว่า “พี่สาว ฮ่องเต้บอกให้พวกเราเล่นอยู่ในวังหลวงสัก2-3วัน”