พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 539

บทที่539 ป้อมบนภูเขาของอ๋องซื่อเจิ้ง

ซือถูเย้นจิบเหล้า “ดังนั้น คราวนี้ เมื่อข้ากลับมา ข้าหวังที่จะโน้มน้าวอ๋องอานหรานให้บรรลุข้อตกลงนี้เป็นการส่วนตัวกับท่านอ๋องฉี ฉินโจวกล่าวว่า ทันทีที่ท่านอ๋องแก่ไปถึง นางจะถอนตัว”

“เป่ยโม่จะทำตามข้อตกลงหรือ?”

“องค์ชายเป่ยโม่กับตระกูลฉิน ทั้งสองยินดีที่จะมาแคว้นต้าโจวในฐานะตัวประกัน”

หลีโม่พูด “แต่ดูเหมือนว่าฮ่องเต้จะมั่นใจในการต่อสู้ครั้งนี้”

“มันไม่จำเป็นที่จะต้องใช้กองกำลังทั้งหมดของประเทศในการต่อสู้สงครามครั้งนี้ มันไม่จำเป็นสำหรับคนที่สูญเสียเงินและประชาชนที่ต้องพลัดถิ่น ผู้คนมากมายที่ได้รับอันตรายจากสงคราม เป็นไปไม่ได้ที่จะประเมิน และฮ่องเต้ก็ไม่ได้มั่นใจ เขาเพียงแค่ใชกำลังสุดท้ายในการบรรเทาวิกฤตชายแดนเพื่อยกระดับการคุกคามของเป่ยโม่ และเซียนเปยไปยังแคว้นต้าโจว”

นี่เป็นรูแปบการทำงานของเขา

หลีโม่พยักหน้า ในใจมีความซับซ้อนเล็กน้อย หากแคว้นต้าโจวใช้ประโยชน์จากวิกฤตของเป่ยโม่ในครั้งนี้และบุกเข้ามาอย่างหนักหน่วง มีความเป็นไปได้สองอย่างภายใต้การวิเคราะห์

ประการแรก เป่ยโม่ไม่สามารถรับมือได้และพ่ายแพ้

ประการที่สอง เป่ยโม่โกรธแค้น และกองกำลังที่โกรธแค้นนั้นแข็งแกร่งมาก จนแคว้นต้าโจวต้องผ่ายแพ้

แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างประการแรก ก็ต้องฆ่าศัตรูและต้องมีการสูญเสีย800-1000คน แล้วมันจำเป็นหรือ?

หลีโม่รู้สึกว่ามันอาจจะเป็นความคิดของผู้หญิงหรือเด็กๆ แต่ถ้าสงครามไม่สามารถสู้รบ หรือดีที่สุดที่จะไม่ต่อสู้ แล้วเหตุใดจึงต้องใช้เลือดของทหารและประชาชนเพื่อความปรารถนาของผู้มีอำนาจ?

“พรุ่งนี้ข้าจะไปกับเจ้า เพื่อพบอ๋องอานหราน” หลีโม่พูด

“เจ้าจะไปกับข้าอยู่แล้วไม่ใช่รึ? ทำไมถึงทำเหมือนเพิ่งตัดสินใจตอนนี้?” ซือถูเย้นเหลือบมองมาที่หลีโม่

หลีโม่ยิ้ม “ตอนแรก ข้าคิดอยากจะไปกับเจ้า แต่ตอนนี้ข้ารู้สึกว่า ข้าควรจจะไป มันไม่เหมือนกัน”

“ตกลง” ซือถูเย้นกอดนางไว้ในอ้อมแขน “ตราบใดที่ท่านอ๋องแก่เชื่อมั่น ทั้งสองประเทศจะได้รับประโยชน์”

“ถ้าหากท่านอ๋องแก่ไม่ไป เจ้าจะให้ข้าไปหรือไม่?” หลีโม่ถาม

ซือถูเย้นเงียบไปซักพัก “ข้าไม่ต้องการให้เจ้าไป และนี่เป็นเพียงความคิดของท่านอ๋องฉี ฮ่องเต้แห่งเป่ยโม่อาจจะไม่เห็นด้วย และฉินโจวอาจจะไม่เชื่อเจ้า”

ท่านอ๋องฉีต้องโน้มน้าวฮ่องเต้แห่งเป่ยโม่ เพื่อเขียนหนังสือถึงฮ่องเต้ใช่หรือไม่?”

“ใช่ แต่ถ้าเจ้าไม่ใช่คนที่ฮ่องเต้เป่ยโม่ต้องการเชิญจริงๆ เมื่อไปถึงเป่ยโม่เจ้าจะถูกสอบสวนจากหลายฝ่าย กลุ่มกาต่อสู้หลักของเป่ยโม่นำโดยอ๋องเจิ้นโก๋ มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการ”

ยิ่งไปกว่านั้น บนพื้นดินของคนอื่น เขาจะไม่ร่วมงานกับอ๋องซื่อเจิ้งแห่งแคว้นต้าโจวอย่างแน่นอน

หลีโม่นึกถึงความคิดรอบคอบของฮ่องเต้ที่เก็บแม่ของนางไว้ รู้สึกอยากจะหัวเราะ นี่คือสถาการณ์ทั้งหมด แต่เขาก็ยังเล่นตุกติก

ทั้งสองดื่มเหล้าสักพัก แล้วก็กลับ

เช้าตรู่วันถัดไป หลีโม่ตื่นแต่เช้า รถม้าของอ๋องเย่กำลังรออยู่ด้านนอก คราวนี้อ๋องเย่จะไปที่โดยหานฟู่ซู่ด้วย

มีเขาพูดอยู่ข้างๆ ผลน่าจะออกมาดี

เคยฟังเรื่องของโดยหานมาเยอะแล้ว แต่หลีโม่ก็ยังไม่เคยไป

ไม่จำเป็นต้องพูดเยอะ เพราะต้องรีบไป ระหว่างทางเพียงแค่หยุดกินอาหารและดื่มน้ำนิดหน่อย

ซือถูเย้นไม่ได้ติดเครา แต่ออกไปตามที่หลีโม่วาดให้เหมือนเมื่อคืน

บนรถม้า ซือถุเย้นและอ๋องเย่ก็แลกเปลี่ยนข้อมูลกัน และเมื่อพูดถึงอ๋องหนานหวย มันเป็นเรื่องที่ขาดไม่ได้ที่จะพูดถึงกุ้ยไท่เฟย

ซือถูเย้นถามเพียงแค่หนึ่งประโยค “ฝังอยู่ที่ไหน?”

“ที่ภูเขาซี”

“อืม!”