พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 553

บทที่ 553 ออกเดินทางไปเป่ยม่อ

ลำดับต่อมา ก็คือจัดการเตรียมคนไปเป่ยม่อ

อ๋องเย่ไปไม่ได้อยู่แล้ว ก่อนอื่นทุกวันนี้เขายังเป็นไท่เว่ย ยังมีภาระต้องรับผิดชอบ

ครั้งนี้ ตอนที่เขาพูดถึงเป่ยม่อ ได้ถอนหายใจยาวๆ “ข้ามีหนี้อยู่ที่เป่ยม่อทั้งชีวิต ถ้าไปก็จะไม่ได้กลับมาแล้ว แต่สามารถแนะนำคนคนหนึ่งให้เจ้า หลังจากที่ไปถึงเป่ยม่อ พี่เจ็ดเจ้าไปหานาง มีเรื่องอะไร นางช่วยเจ้าได้ แต่อย่าบอกนางว่ายังมีชีวิตอยู่”

“อืม?” ซือถูเย้นขมวดคิ้ว “หมายความว่ายังไง?”

ซือถูจิ้งหัวเราะ “หนี้รักไง จะมีอะไรได้ เรื่องนี้เขาหว่านไปทั่วแล้ว”

“เหลวไหล” ซือถูจิ้งพูดขึ้น

“นางเป็นองค์หญิงอานของเป่ยม่อ น้องสาวของฮ่องเต้ ค่อนข้างมีอำนาจในเป่ยม่อ ยังไงเจ้าไปหานางก็ถูกแล้ว ยังมีอีกคน เจ้าต้องไปหาเขา คนคนนี้ชื่อเกาเฟิ่งเทยีน เป็นพี่น้องร่วมสาบานของข้า เขาเป็นคนมีความยุติธรรม อยู่ที่ยุทธภพของเป่ยม่อ นับว่าเป็นคนที่สามารถเรียกลมเรียกฝนได้ เรื่องที่ไม่ดีไม่งาม เจ้าไปหาเขาได้ ข้าจะให้หลิงลี่ไปกับพี่สะใภ้เจ็ด”

“หลิงลี่?ดี” ซือถูเย้นพอใจหลิงลี่มาก เด็กคนนี้ ฉลาดยิ่งนัก

เซียวโธ่พูดว่า “ทหารรักษาพระองค์มีคนดูแลแล้ว ตอนนี้ข้าถือว่าเป็นคนว่างงาน สามารถไปด้วยได้”

ซูชิงพูดว่า “ข้าก็เหมือนกัน”

ซือถูเย้นมองดูเซียวโธ่ “เจ้าไม่ต้องไปหรอก”

“ไม่เป็นไร หลิ่วหลิ่วสนับสนุนข้าแน่” เซียวโธ่พูด

หลิ่วหลิ่วสนับสนุน แต่มีข้อแม้อย่างเดียวก็คือ นางต้องได้ตามไปด้วย

สุดท้าย ไม่เพียงหลิ่วหลิ่วที่ไป โหรวเหยาก็จะตามไปด้วย

หลีโม่หัวเราะ นี่จะกลายเป็นขบวนท่องเที่ยวแห่งต้าโจวไปแล้ว

แต่มีหลิ่วหลิ่วกับโหรวเหยาตามไปด้วยก็ดี นางยังต้องการพยาบาลอีกหลายคน

โหรวเหยามีความรู้ทางการแพทย์ และยังเป็นคนกันเอง เวลาใช้งานก็จะได้วางใจ

ส่วนหลิ่วหลิ่วมีฝีมือการต่อสู้ ไม่มีพิษมีภัย ส่งไปเป็นคนที่ทำหน้าที่ดุๆบ้างก็ไม่เลว บวกกับนางเป็นหลานสาวของเฉินเหล่าไท่จูน ถึงแม้เฉินเหล่าไท่จูนจะเคยเป็นบุคคลอันตรายในเป่ยม่ออยู่หลายปี แต่ประชาชนเป่ยม่อให้ความเคารพนางมาก เพราะเป่ยม่อเป็นชาติพันธ์ที่แข็งแกร่ง ล้วนศรัทธาคนที่มีความสามารถ เฉินเหล่าไท่จูนมีสถานะเป็นถึงแม่ทัพหญิง เฝ้าปกป้องรักษาแผ่นดินต้าโจวตั้งหลายปี นางมีแฟนคลับอยู่ไม่น้อย แม้แต่ฉินโจวล้วนเป็นแฟนคลับของนาง

แน่นอน การเคารพก็ส่วนการเคารพ หากอยู่ในสนามรบจริงเจอกันในที่ถนนคับแคบ ก็ยังคงจะฆ่ากันอย่างเอาเป็นเอาตาย

เช้าวันรุ่งขึ้น รถม้าเตรียมพร้อมแล้ว เซียวโธ่กับซูชิงเข้าวัง เรียนขออนุญาตฮ่องเต้ขอติดตามไปเป่ยม่อ ฮ่องเต้ยินดีตกลงอยู่แล้ว เพราะการไปเป่ยม่อในครั้งนี้ ถือเป็นเรื่องใหญ่ มีคนมีความสามารถไปด้วยหลายคนถือเป็นเรื่องดี

หลังจากที่อ๋องฉีเข้าวังมาทูลลาฮ่องเต้แล้ว ก็ได้มาถึงหน้าจวนอ๋องซื่อเจิ้ง

เขาพูดกับหลีโม่ว่า “องค์รัชทายาทแห่งเป่ยม่อของข้าได้ออกเดินทางแล้ว เชื่อว่าหลังจากห้าวัน ก็จะเดินทางมาถึงเมืองหลวงประเทศต้าโจว”

เขาพูดคำนี้ก็เพียงเพื่อให้หลีโม่วางใจ เพราะองค์รัชทายาทของเป่ยม่อมาแล้ว ความปลอดภัยของนางระหว่างที่อยู่เป่ยม่อถือว่าได้รับประกันแล้ว

หลีโม่พยักหัว “อืม ข้าเชื่อเจ้า”

ซือถูเย้นยังคงแต่งตัวเป็นองครักษ์ต้าจิน ตามออกจากเมืองไป

เหล่าขุนนางคอยส่งอยู่ที่หน้าประตูเมือง ประชาชนต่างก็มาร่วมส่งขบวนด้วย มีบางกลุ่มที่คึกครื้น ตะโกนร้องเรียกพระชายาซื่อเจิ้ง ทำให้ซือถูเย้นที่เป็นองครักษ์ต้าจินต้องกันไปมองอยู่หลายครั้ง

การออกเดินทางในครั้งนี้ หลีโม่พาเย็นเอ๋อร์กับมามา ยังมีหลิงลี่ไปด้วย

นางรู้ว่าเป่ยม่อก็จะจัดเตรียมนางกำนัลไว้ให้นาง ยังไงก็เป็นพระฉายาประเทศคู่ต่อสู้ เป่ยม่อจะไม่ละเลยละหลวม ดังนั้น นางพาไปด้วยหลายคน เมื่อถึงเวลาต้องใช้จะได้สบายใจ

ก่อนออกเดินทาง หลีโม่ย้ำอ๋องเย่ครั้งแล้วครั้งเล่า ว่าเขาจะต้องรักษาความปลอดภัยของเสี้ยฮ่าวหรานกับแม่ของนาง เตาเหล่าต้าก็อยากตามไป แต่หลีโม่ให้เขาอยู่ปกป้องเจ้าเมืองคุณชาย เขาจึงต้องอยู่ต้าโจวตามคำสั่ง