พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 588

บทที่ 588 ดูว่าใครจะเปลี่ยนใคร

หลีโม่กล่าว “เจ้ามองซือถูเย้นผิดไปหรือ? ข้ามองเจ้ากับอ๋องฉีผิดไปต่างหาก พวกเจ้าตั้งใจเชิญข้ามารักษาจริงๆหรือ? ไม่สิ พวกเจ้าเชิญข้ามาเล่นละครให้ชาวบ้านดู ให้พวกเขาเห็นว่าฮ่องเต้รักประชาชนเพียงใด พวกเจ้าสร้างเรื่องขึ้นมา แล้วบอกชาวบ้านว่า ยอมละทิ้งทุกอย่างเพื่อเชิญข้ามาที่นี่ แล้วยังไม่เสียดายที่จะส่งตัวองค์รัชทายาทไปอยู่ที่แคว้นต้าโจวเป็นตัวประกัน แล้วเรื่องจริงเล่า? จริงๆแล้วองค์รัชทายาทยังอยู่ที่นี่ คนที่ส่งไปเป็นตัวปลอม ท่านอ๋องและข้ามาถึงที่นี่ ฮ่องเต้ของพวกเจ้าก็ไม่สนใจ แม่เขตระบาดก็ยังไม่ให้ข้าเข้าไป ถ้าไม่ได้องค์หญิงอาน ป่านนี้ข้าคงยังไม่พบผู้ป่วย ทุกๆเรื่อง เจ้ายังมีหน้ามาบอกว่ามองซือถูเย้นผิดไปอีกรึ? ข้ามองเจ้าผิดไปต่างหาก”

ฉินโจวยิ้ม “เจ้าพูดแบบนี้ แล้วข้าจะเชื่อหรือ? กล้าพูดนะ ตอนนี้องค์รัชทายาทอยู่ที่ต้าโจวแล้ว อีกอย่าง ถ้าฝ่าบาทไม่ให้เจ้าเข้ามาเขตระบาด แล้วเจ้าเข้ามาได้อย่างไร? แล้วมีหมอกรมฮุ่ยหมินมาช่วยเจ้าได้อย่างไร?”

“ฉินโจว นี่เจ้า!” หลีโม่ขมวดคิ้ว “เจ้าเพิ่งกลับมากี่วัน เจ้ารู้เรื่องราวทั้งหมดหรือ?”

“ข้ารู้เรื่องดี รู้ว่าเจ้าเป็นคนอย่างไร แม้แต่คนแคว้นต้าโจวเองก็มองเจ้าว่าเป็นคนลืมชาติตระกูล เพื่อช่วยสามีถึงกับต้องลงมือกับญาติตนเอง คนแบบเจ้า ถ้าเป็นน้องสาวข้า ข้าจะประหารประจานเจ้า เพื่อสั่งสอนชาวโลก”

หลีโม่สะอึกเล็กน้อย ฉินโจวนี่อย่างไรกัน? ถ้าตรวจสอบแล้ว ทำไมยังไม่รู้ว่าองค์รัชทายาทไม่ได้ไปต้าโจว นี่ตรวยสอบแล้วหรือ?

“ใครบอกเจ้าว่าข้าลืมชาติตระกูล แล้วลงมือกับญาติตนเอง?”

“ใครบ้างไม่รู้เรื่องเจ้า? ชื่อเสียงเจ้าเหม็นโฉ่ไปทั่วแคว้นต้าโจวแล้ว” ฉินโจวกล่าว

“งั้นหรือ? เจ้าพูดเช่นนี้ ข้าก็รู้ว่าเจ้าไม่ได้สืบเรื่องข้า คงได้ยินคนข้างๆบอกมาละสิ ส่วนคนนั้นคือใครคงทายไม่ยาก คนที่เป็นศัตรูข้ามีไม่กี่คน แต่คนที่ส่งข่าวให้แคว้นเป่ยม่อมีเพียงคนเดียว อี๋เฟย”

หลีโม่มองสีหน้าของฉินโจว นางไม่ได้พูดมั่วๆ

อี๋เฟยเคยเป็นคนที่กุ้ยไท่เฟยเลี้ยงดูมา หลายปีมานี้ติดต่อกับคนมากมาย กงซูนเย่นคนข้างกายของซ่งรุ่ยหยางก็เป็นหนึ่งในนั้น

ก่อนที่แคว้นต้าโจวจะผิดใจกับแคว้นเป่ยม่อ เซ็นสัญญาสงบศึกมาหลายปี ทั้งสองเมืองมีทูตติดต่อกันตลอด ถ้าทูตมาถึงก็ต้องได้เข้าวัง แล้วก็อยู่ในเมืองเป็นครึ่งเดือน ถึงแม้อี๋เฟยจะเป็นคนที่กุ้ยไท่เฟยชุบเลี้ยงมา แต่ก็ยังแอบติดต่อกับองค์รัชทายาท ก็เลยรู้ว่านางอยากออกมาจากกุ้ยไท่เฟย อยากเป็นอิสระ ก็เลยหาพรรคพวกมากมาย พูดจาเก่ง มีใครบ้างไม่อยากมาร่วมมือกับนาง

แต่ว่า นางก็ไม่กล้าตัดสินใจ เพราะคนที่เกลียดนางไม่ใช่อี๋เฟยคนเดียว

แต่พอดูสีหน้าของฉินโจว น่าจะทายถูกแล้ว

“เจ้าจะปฏิเสธก็ได้นะ แต่เรื่องจริงก็คือเรื่องจริง ครั้งนี้ข้ามาเตือนเจ้า หวังว่าเจ้าจะรู้ตัว ถ้าเจ้าไม่ใช่พระชายาอ๋องของต้าโจว ข้าฆ่าเจ้าไปนานแล้ว”

คำของฉินโจว เต็มไปด้วยพลังการฆ่า ประสบการณ์จากสงครามมันไม่ธรรมดา สีหน้าที่นิ่งๆกับสายตาดั่งลูกธนู

ในตอนนั้นเอง ในใจหลีโม่กลัวหนาวๆขึ้นมา

แต่ว่า ในพริบตา หลังจากนั้นนางก็ลุกขึ้น “แม่ทัพฉิน ข้าไม่ไปส่งนะ!”

“หมอของกรมฮุ่ยหมิน ข้าจะนำกลับไปด้วย”

“ไม่ได้!” หลีโม่ขัดขวาง

“เจ้าว่าไงนะ?” ฉินโจวตาโต เหมือนกับว่าไม่ใช่ว่าหลีโม่จะกล้าขัด “เจ้ากล้าขัดขวางข้าหรือ?”

“พวกเขาอยู่ที่นี่หลายวันแล้ว ไม่อาจกลับลงไปได้ แม่ทัพฉินก็อย่ามาอีก จะได้ไม่ติดโรคลงไป”

“เจ้แช่งข้าหรือ? หรือเห็นข้าเป็นชาวบ้านมู่จ้าย ให้เจ้าหลอกลวงได้ตลอด ” ฉินโจวประชด แล้วก็จ้องนางตาลุกเป็นไฟ

“ไม่ใช่ทั้งนั้น แต่เตือนเจ้า” หลีโม่พูดนิ่งๆ

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิษรักองค์ชายโฉมงาม