พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 591

บทที่ 591 ก่อเรื่อง

ฉินโจวพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ข้าเคยโกหกเจ้าหรือ?”

“ไม่มี? เจ้ากับอ๋องฉีรับปากว่า ขอเพียงหลีโม่ยอมไปเป่ยม่อ พวกเจ้าก็จะส่งองค์ชายรัชทายาทไปเป็นตัวประกันที่ต้าโจว พวกเจ้าทำได้ไหม?”

“องค์รัชทายาทไปต้าโจวแล้ว”

“ที่ไปต้าโจวแล้ว เป็นองค์ชายเจ็ด ไม่ใช่องค์รัชทายาท องค์ชายเจ็ดไม่เป็นที่โปรดปราณ ฮ่องเต้เป่ยม่อของพวกเจ้าจะทอดทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้”

“เป็นไปไม่ได้” ฉินโจวประหลาดใจ คนที่ไปเป็นองค์รัชทายาท ฮ่องเต้ก็เคยพูดว่าจะส่งองค์รัชทายาทไป

“เรื่องนี้ยังไม่คิดบัญชี ก่อนหน้านี้พวกข้าเคยพูดว่า ทั้งสองประเทศหยุดสงคราม รอหลังจากโรคระบาดจบสิ้นแล้วจะมาเจรจากัน แต่เจ้ากลับฉวยโอกาสตอนที่ข้าอยู่เป่ยม่อ ตั้งใจจะยกทัพโจมตี บัญชีนี้ เจ้าจะคิดยังไง?” ซือถูเย้นพูดเสียงเข้ม

ฉินโจวพูดว่า “ไม่ ต้าโจวของพวกเจ้าโจมตีก่อน พวกเจ้าลักลอบโจมตีกองทหารโย่วอี้ของค่ายข้า ฆ่าคนไปร้อยกว่าคน ข้าจำเป็น ถึงได้ยกทัพมาขับไล่พวกเจ้า”

“พูดไปเลอะเทอะ ตั้งแต่ที่ข้าจากไป ค่ายทหารของข้าไม่ได้ทำอะไรเลย เคยไปลักลอบโจมตีกองทหารโย่วอี้ของพวกเจ้าตั้งแต่เมื่อไหร่? หากพวกข้าจะลักลอบโจมตี ฆ่าพวกเจ้าอย่างไม่ได้ตั้งตัวพวกเจ้าจะตายแค่ร้อยกว่าคนหรือ? ดูถูกทหารของต้าโจวของข้าหรือมั่นใจในทหารเป่ยม่อของเจ้า?”

“ไม่ ไม่” ฉินโจวมองดูเขา “เห็นอย่างชัดเจนว่าพวกเจ้าลักลอบโจมตีก่อน”

“เจ้าเคยเห็นศพของกองทหารโย่วอี้ด้วยตาตัวเองไหม?”

ฉินโจวอึ้ง ตอนนั้นแม่ทัพขวาส่งคนมารายงานสถานการณ์ศึก บอกว่ากองทหารโย่วอี้ถูกทหารต้าโจวโจมตี มีผู้เสียชีวิตหนึ่งสามสิบแปดคน และผ่านไปไม่ถึงสามวัน ฮ่องเต้ก็มีราชโองการมาว่า ให้ยกทัพกดดันไล่ตามต้าโจวถอยทัพ

ตอนนี้คิดดูแล้ว นางเพิ่งส่งราชโองการไปไม่นาน ราชโองการของฮ่องเต้ก็มาถึงแล้ว เวลาพวกนี้ ไม่สอดคล้องกัน

นอกจาก ก่อนที่ฮ่องเต้จะได้รับราชโองการ ก็ได้มีราชโองการสั่งให้โจมตีแล้ว แต่ฮ่องเต้จะรับรู้เรื่องล่วงหน้าก่อนได้อย่างไร?

ในหัวสมองฉินโจวสับสนวุ่นวายขึ้นมาทันที

ทันใดนั้น นางก็คิดถึงเขตโรคระบาดที่ได้เห็น ขุนนางคนนั้นรายงาน ต่อให้ฮ่องเต้ผิดคำมั่นสัญญาก่อน เสี้ยหลีโม่นางกลับใช้ใบสั่งยาวางพิษประชาชนของเป่ยม่อ

สองประเทศสู้รบกัน ไม่ทำร้ายประชาชน ไม่ว่ายังไง การกระทำของซือถูเย้นกับเสี้ยหลีโม่ล้วนโหดร้ายเกินไป

ตอนนี้ยังสร้างข่าวจอมปลอม ว่าโรคระบาดจะแพร่ระบาดไปถึงต่างประเทศ ข่าวลือนี้หากแพ่งพายออกไป ประเทศอื่นๆ จะต้องห้ามไม่ให้คนของเป่ยม่อเข้าไปแน่ ความสงบสุขที่พวกเขาสร้างมาตั้งเนินนาน จะสูญหายไปหมดแล้ว

คิดได้เช่นนี้ สีหน้าฉินโจวก็เปลี่ยนไป พูดด้วยเสียงเข้มว่า “เจ้าอย่าคิดเบี่ยงเบนความจริง เจ้ากับเสี้ยหลีโม่ทำไปทุกอย่าง ข้าล้วนมองดูอยู่ด้วยตา เจ้าบอกว่าองค์รัชทายาทไม่ได้ต้าโจว ข้าจะไปถามให้รู้เรื่อง และจะให้คำตอบแก่เจ้า แต่การใช้ใบสั่งยาวางพิษประชาชนเป่ยม่อของข้า ความผิดที่สร้างสถานการณ์ให้ทุกคนหวาดกลัว เจ้ากับเสี้ยหลีโม่หนีไม่พ้น”

พูดเสร็จนางก็บินลอยออกไป

ซือถูเย้นหัวเราะเย้ย พูดขึ้นเสียงเบาว่า “ฉินโจว ข้าจะรอเจ้าไปสืบดู ดีที่สุดขอให้เจ้ายอมรับความจริงให้ได้”

ซูชิงโดดลงมา พูดขึ้นว่า “ท่านอ๋อง มีข่าวดี แม่ทัพใหญ่หลงจัดงานประลองยุทธเพื่อเลือกบุตรเขยให้กับหลานสาว”

“พวกข้าไปดูกัน” ซือถูเย้นพูดด้วยสีหน้าดีใจ

แม่ทัพใหญ่หลง วีรบุรุษของเป่ยม่อ หมิงซู่ พระอาจารย์ผู้มีบุญคุณของเป่ยม่อ ตอนนั้นกับแม่ทัพตระกูลฉิน สามารถเรียกได้ว่าเป็นคู่ขนานของเป่ยม่อ

แต่ว่าไม่เหมือนกับตระกูลฉิน แม่ทัพใหญ่หลงคนนี้ กลับเป็นคนของพวกยึดมั่นทำสงคราม

เขาไม่ยุ่งเกี่ยวกับงานในราชสำนักมานาน เพราะตอนนั้นเป็นผู้นำเรียกร้องความเท่าเทียมกัน จึงโดนคนใส่ร้าย ฮูหยินกับลูกชายล้วนเสียชีวิต ทั้งตระกูลเหลือเพียงเขากับหลานชายหลานสาวหนึ่งคู่

อ๋องฉีบอกว่า หากท่านยอมออกมาเป็นแกนนำ คนของพวกยึดมั่นทำสงครามจะต้องให้ความเคารพเขา ทุกคนร่วมใจกันเป็นหนึ่ง บีบบังคับฮ่องเต้

แต่ว่าหลายปีมานี้เขาไม่รับแขก ไม่พบใครทั้งนั้น ก่อนหน้านี้อ๋องฉีกับซือถูเย้นมาขอพบตั้งหลายครั้ง เขาก็ไม่ยอมพบ ครั้งนี้จัดงานประลองยุทธเพื่อเลือกบุตรเขย ถือเป็นโอกาสที่ดี

และหลังจากที่ฉินโจวกลับมาจากซือถูเย้น ก็รีบกลับจวน