พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 609

บทที่609 ตะลุมบอน

ด้านในมืดสนิท หลีโม่หยิบสมุดพับออกมาจุดไฟ ทำให้เกิดแสงสลัวๆ

นางเปิดกระเป๋าใบใหญ่สองใบที่นางอุ้มไว้ หลังจากนั้นก็เทยาทั้งหมดที่จำเป็นจากตู้ยาใส่ลงในกระเป๋าใบใหญ่ เมื่อกลับไปค่อยแยกออก

คลังเก็บยามีขนาดใหญ่แต่ว่าตู้ยามีอยู่ไม่มากนัก หลังจากที่หลีโม่เก็บยาใส่กระเป๋าเรียบร้อยแล้ว นางก็เดินไปรอบๆ แล้วมองไปที่ด้านหลังเห็นว่ามีห่อมากมายผูกติดกับผ้าขนาดใหญ่ นางแทงมันด้วยกริช พบว่าทั้งหมดเป็นสมุนไพร

หลีโม่ชูไฟแล้วส่องไป ที่ไหนบอกว่าที่นี่มีสมุนไพรเพียงไม่กี่ถุง

คลังเก็บยาเต็มไปด้วยสมุนไพร แต่ละถุงมัดเป็นลูกกลมๆ อย่างน้อยๆต้องมีร้อยกว่าถุง

พระเจ้าช่วย เป็นไปได้หรือไม่ที่ทหารบอกว่าไม่สามารถซื้อสมุนไพรได้ เพราะฮ่องเต้กักตุนไว้ก่อนแล้ว?

ทำไมเขาต้องทำเช่นนี้?

หลีโม่คิดอย่างรอบคอบและหวาดกลัว นางเปิดประตูเงียบๆและพูดด้วยเสียงเบากับฉินโจว “เจ้าเข้ามาดูนี่”

ฉินโจวพูดอย่างหงุดหงิด “เสร็จหรือยัง? ถ้าเสร็จแล้วก็รีบไป”

หลีโม่ยังยืนยัน “มีบางอย่างที่เจ้าต้องเข้ามาดู เมื่อถึงเวลานั้นจะได้ไม่พูดว่าข้าเป็นคนปล่อยข่าวลือ”

ฉินโจวผงะและมองออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว หน่วยลาดตระเวนที่เพิ่งผ่านไปไม่ควรจะกลับมาอย่างรวดเร็ว

นางหลบเข้าไปและตามหลีโม่เข้าไปในคลังเก็บยา

เมื่อเห็นหลังตู้ยาเต็มไปด้วยสมุนไพรนางก็ตกตกตะลึง

ใบหน้าของนางซีดเผือดในทันที

นางเดินเข้าไป ดึงดาบและแทงไปที่ถุงผ้าและหยิบยาที่อยู่ด้านในส่งให้หลีโม่ “นี่คือยาอะไร?”

“หยูซิงฉ่าย” หลีโม่พูด

ฉินโจวพูดอย่างเย็นชา “หยูซิงฉ่ายตอนนี้ที่ตลาดไม่มีแล้ว”

“แต่ว่าที่นี่กลับมีมากมาย”

อารมณ์ที่หลากหลายส่องประกายในดวงตาของฉินโจว ครู่หนึ่ง แล้วนางก็พูดว่า “ไป!”

หลีโม่หยิบกระเป๋าขึ้นมา ฉินโจวก็หยิบกระเป๋าขึ้นมาเช่นกัน ทั้งสองออกไปที่ประตู ก่อนที่ทพวกองครักษ์จะกลับมา แล้วเหาะขึ้นไปบนหลังคากระเบื้อง จากนั้นก็ลากหลีโม่กระโดดจากหลังคากระเบื้องออกไปนอกกำแพง

ทั้งสองผูกยาไว้กับม้า จากนั้นก็นำม้าออกไป

เพิ่งจะออกจากขอบเขตของสวนสัตว์หยู้ซื่อ จากนั้นก็ได้ยินเสียงเกือกม้าและไฟที่ลุกโชนผ่านท้องฟ้า

ทั้งสองมองอย่างตั้งใจ และเห็นว่าฉาวจี๋ได้นำคน10กว่าคนมาขวางทางไว้

ฉาวจี๋นั่งอยู่บนหลังม้า ทหารที่อยู่ข้างๆเขาถือคบเพลิง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความพึงพอใจและภูมิใจในตนเอง

“แม่ทัพใหญ่ฉิน ไม่ได้พบกันหลายวัน คิดไม่ถึงว่าแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่จะทำงานลักเล็กขโมยน้อย มันช่างน่าตกใจเสียจริง”

ด้วยจิตใต้สำนึกของฉินโจว นางได้ปกป้องหลีโม่ที่อยู่ด้านหลัง ด้วยสายตาที่เยือกเย็น “เจ้าตามข้ามาตลอดรึ?”

“จะว่าตามตลอดก็ไม่ใช่ เพียงแค่เริ่มจากพวกเจ้าลงจากเขา เมื่อข้ารู้ข่าว คิดว่าแม่ทัพใหญ่มีบางสิ่งที่สำคัญต้องทำแน่ๆ จึงมารอ

แม่ทัพใหญ่ที่นี่”