พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 610

บทที่610 ข้าจะล้างแค้นให้เจ้า

ฉาวจี๋เห็นหลีโม่ฆ่าคน3คนในเวลาอันรวดเร็ว ไม่รู้ความสามารถของสายเชื่อกเตาปา แต่ก็คิดว่าศิลปะการต่อสู้ของหลีโม่นั้นแข็งแกร่ง เขาจึงโกรธมาก “ฆ่าเสี้ยหลีโม่ ส่วนฉินโจวข้าจัดจัดการเอง”

สักครู่หนึ่ง องครักษ์ทั้งหมดก็รีบวิ่งไป

หลีโม่ปล่อยสายเชื่อกเตาปาออกไปหลังจากนั้นก็ดึงกริชออกมา พุ่งปลายดาบไปด้านข้าง จากนั้นดึงแขนขององครักษ์และเตะไปที่ท้อง เมื่อคิดว่าจะเอาดาบโจมตีนางจากด้านหลัง นางก็ก้มตัวลง สายเชื่อกเตาปาก็กลับมาด้วยความเร็วสูง ทำให้องครักษ์คนนั้นล้มลง

การตะลุมบอนนี้วุ่นวายมาก สาเหตุของการวุ่นวายก็คือสายเชือกเตาปา มันแทรกไปทางซ้ายและขวา พันขึ้นและลง ทำให้ฝีเท้าและฝีมือขององครักษ์ยุ่งเหยิงไปหมด

เป็นการดีที่วุ่นวาย เป็นสิ่งที่หลีโม่ต้องการ

นางไม่เข้าใจศิลปะการต่อสู้และขาดพละกำลัง นางสามารถเอาชนะด้วยความว่องไวเท่านั้น

นางคุ้นเคยกับความอ่อนแอของร่างกายมนุษย์

เดิมทีฉิวโจวยังคงเป็นห่วงหลีโม่ แต่เมื่อเห็นนางกับสายเชือกเตาปาอยู่รอบๆเงาดาบขององครักษ์ นางก็โล่งใจและจัดการกับ

ฉาวจี๋อย่างสุดใจ

ในศิลปะการต่อสู้และความโหดร้าย ฉาวจี๋ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาง ฉาวจี๋ไม่ได้มีประสบการณ์การต่อสู้มากนัก ผิดกับฉินโจวที่ฆ่าคนเป็นชีวิตจิตใจ

หลังจากที่องครักษ์ถอยออกไป ฉินโจวได้รับบาดเจ็บจากฉาวจี๋3แห่ง และฉาวจี๋ก็ถูกนางทำร้ายอย่างรุนแรง เมื่อถูกโจมตีอย่างต่อเนื่อง ทำให้เขาโกรธมาก เขาเหาะและตกจากม้า พร้อมกับตะโกนว่า “นักธนูเตรียมพร้อม!”

หลีโม่ฆ่าคนหลายคนติดต่อกัน และเมื่อได้ยินสิ่งที่ฉาวจี๋พูด นางก็ตกใจและโกรธมาก “เหี้ยอะไรเนี่ย ฉาวจี๋ เจ้ามันคนเหี้ยจริงๆ เขายังพาคนยิ่งธนูมาจริงๆ!”

เมื่อวางแผนมาที่สวนสัตว์หยู้ซื่อ ฉินโจวเคยบอกว่าแม้ว่าสายเชือกเตาปาจะทรงพลัง แต่ก็ไม่อาจต้านทานลูกธนูได้ ฉินโจวปากนางช่างอัปมงคลจริงๆ

องครักษ์ถอยออกไปด้วยความเร็ว ฉาวจี๋นั่งอยู่บนหลังม้า ผมของเขายุ่งเหยิงแต่ใบหน้ากลับเต็มไปด้วยความอยากเอาชนะ

“แม่ทัพใหญ่ เชิญดูนี่!”

ที่นี่คือนอกกำแพง สวนสัตว์หยู้ซื่อ ซึ่งยังคงถูกปิดกั้นด้วยกำแพงสูง แต่ตอนนี้ กำแพงสูงเหล่านั้นเต็มไปด้วยนักธนูตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่อาจรู้ได้ แต่ละคนหมอบลง วาดธนูในมือและลูกธนูก็พร้อมแล้ว

“ไป!” ฉินโจวตะโกนอย่างโกรธแค้น ก่อนจะขี่ม้าออกไป

หลีโม่ก็ขึ้นบนหลังม้าอย่างรวดเร็ว แต่เพราะยาที่มีอยู่บนหลังม้ามากเกินไป ม้าจึงโคลงเคลง นางก็นั่งนิ่งไม่ได้ เกือบจะทำให้นางตกลงไป

นางจึงรีบคว้าบังเหียนแล้วนั่งลงให้ดี ในขณะเดียวกัน ม้าก็กัดนิ้วนาง ทำให้เลือดเปื้อนที่สายเชือกเตาปา

“เจ้าทำอะไร?” ฉินโจวโมโห “รีบไป”

หลังจากที่สายเชือกเตาปาเปื้อนเลือด เชือกทั้งหมดก็กลายเป็นสีแดงและบินได้อย่างรวดเร็ว เสมือนแสงสีแดง ที่บินไปทางกำแพงสูง

แต่ว่าฉาวจี๋สั่งให้คนยิงธนูออกมา ทันใดนั้น ลูกธนูนับร้อยก็ลอยขึ้นสู่อากาศ จะไปก็ไม่ได้ ทำได้เพียงชักดาบออกมาต่อต้านเท่านั้น

ฉินโจวปกป้องหลีโม่และปัดลูกธนูให้ตกลงด้วยดาบของนาง หลีโม่มีเพียงกริช ซึ่งไม่สามารถต้านทานได้

สายเชือกเตาปารับรู้ได้ถึงอันตรายของนาง จึงกลับมาป้องกันหลีโม่อย่างรวดเร็ว

“ฆ่าฉินโจวก่อน!” ฉาวจี๋มองไปยังประตูทางออก เห็นสายเชือกเตาปานั้นปกป้องเพียงเสี้ยหลีโม่เท่านั้น ไม่สามารถปกป้อง

ฉินโจวได้

ทันใดนั้น ลูกธนูทั้งหมดก็พุ่งไปหาฉินโจว

สายเชือกเตาปาเห็นว่าหลีโม่ตกอยู่ในอันตราย จึงบินออกไป ในไม่ช้านักธนูทั้งห้าหกคน ก็ถูกลากลงมาและตายในที่สุด

ฉินโจวมีเพียงสองมือและดาบหนึ่งเล่ม ในตอนแรกก็ยังสามารถต้านทานได้ แต่ตอนนี้มันช่างเหนือบ่ากว่าแรง

เพียงนางแกว่งดาบ ลูกธนูก็ตกลง ฉาวจี๋เห็นดังนั้นจึงหยิบธนูและลูกธนูออกมาจากหลังม้า แล้วลูกธนูสีทองก็พุ่งมาทางด้านซ้ายของนาง นางไม่สามารถต้านทานได้ ลูกธนูจึงแทงเข้าไปที่ทน้าอกซ้ายของนาง