พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 623

บทที่ 623 เริ่มตื่นเต้น

เมื่อฉินโจวได้รับคำชี้แนะจากหลีโม่แล้ว ก็ไปเข้าพบองค์หญิงอานจริงๆ

องค์หญิงอานนั่งเรียบร้อยอยู่บนที่นั่งสานไม้ไผ่ ด้านข้างมีตะเกียงเครื่องหอมทองตั้งอยู่ ฝาด้านบนเจาะรูมีควันของเครื่องหอมลอยขึ้นเป็นสาย

เมื่อรับฟังฉินโจวพูด นางไม่ได้เอ่ยคำใด ใบหน้าก็ไม่ปรากฏความรู้สึกใด

เมื่อฉนโจวเอ่ยจบ นางเพียงปรายตามองฉินโจวนิ่งๆ แล้วลุกขึ้นเดินออกไป

ฉินโจวทำตัวไม่ถูกอยู่ครู่หนึ่ง คิดว่าหรือตัวเองพลาดที่ไปเชื่อใจหลีโม่？

ทว่า เพียงครู่เดียว ก็พบนางเดินกลับมา ในมือถือกล่องเงิน พลางยื่นให้กับฉินโจว “เจ้าลองเปิดดูด้านใน”

ฉินโจวมองดูกล่องเงินที่พิมพ์ลายสีแดงสวยสดนั้น ดอกไม้แกะสลักสวยงามละเอียดลออ มีสลักล็อกสีทอง

เมื่อเขารับมา กดสลักพลางเปิดฝากล่อง ภายในกล่องดูคล้ายมีเอกสารราชโองการสีทองวางอยู่

ฉินโจวใจเต้น พลันถือเอกสารเปิดออก

นี่คือราชโองการของฮ่องเต้พระองค์ก่อนที่มีแต่ตราลัญจกรแต่ไม่มีข้อความอื่นใดอยู่ในนั้น

ฉินโจวเอ่ยถามด้วยความสงสัย “องค์หญิง ราชโองการนี้เป็นของฮ่องเต้พระองค์ก่อนใช่หรือไม่？แต่กลับไม่มีข้อความใดๆ เลย”

“ใช่แล้ว” องค์หญิงอานใบหน้าซีดลงเล็กน้อย “ฉินโจว ข้าจะไม่ช่วยอะไรเจ้ามากนัก หากเจ้าทำไปเพื่อราษฎร กำจัดฮ่องเต้แล้ว แต่ยังคงต้องแต่งตั้งคนตระกูลฉู่ขึ้นไป เข้าใจไหม？”

ฉินโจวใจกระตุกวาบ “องค์หญิงโปรดวางใจ หม่อมฉันได้สั่งให้คนไปเชิญท่านอ๋องฉู่โยว่จากแคว้นต้าโจวกลับมาแล้ว”

องค์หญิงอานพยักหน้าเล็กน้อย “อย่างนั้นก็ดี หวังเพียงว่าเจ้าจะทำตามคำพูดได้ ราชโองการฉบับนี้ นำกลับไปให้สาวใช้ข้างกายเสี้ยหลีโม่หลิงลี่ นางจะสามารถลอกลายพระหัตถ์ของฮ่องเต้องค์ก่อน เขียนราชโองการที่เจ้าต้องการได้ เพียงมีราชโองการนี้ ในการข้างหน้าเมื่อฉู่โยว่ครองราชย์ ก็จะนับได้ว่าเป็นเรื่องที่ถูกทำนองคลองธรรม ตัวเจ้าเองก็จะไม่ต้องถูกตราหน้าว่าเป็นกบฏ”

“หลิงลี่หรือ？”

องค์หญิงอานถอนหายใจยาว สีหน้ายังคงดูซีดเซียว “ใช่แล้ว นางเป็นคนของอ๋องเย่แคว้นต้าโจว เป็นคนเฉลียวฉลาด เพียงเจ้าบอกนาง นางก็จะเข้าใจได้เป็นอย่างดี”

ฉินโจวเห็นสีหน้าไม่ดีขององค์หญิงอาน ก็ไม่รู้จะปลอบโยนอย่างไร เพียงเอ่ยขึ้น “องค์หญิง หม่อมฉันไม่รู้จะตอบแทนได้อย่างไร!”

องค์หญิงอานเงยหน้าขึ้น ปรายตามองมายังเขา “ข้าไม่ได้ทำเพื่อเจ้า หากไม่ใช่เจ้า ก็มีคนอื่นอยู่ดี ข้าเลือกเจ้า อย่างน้อย เจ้าก็ยอมที่จะช่วยเหลือตระกูลฉู่ขึ้นไป ตัวข้าแม้จะไม่ใช่คนที่มีวิสัยทัศน์กว้างไกล แต่อย่างไรก็นับว่าอ่านหนังสือชั้นเยี่ยมมาหลายปี รู้ดีว่าฮ่องเต้ที่เป็นทรราชจะนำให้ประชาชนลุกฮือขึ้น ฮ่องเต้หลายปีมานี้ ทำการศึกไม่ว่างเว้น ขูดรีดเอาส่วยจากประชาชนไม่หยุดยั้ง จนตอนนี้แคว้นเป่ยม่อถึงกับพบภัยพิบัติ เขายังคงสร้างความพินาศต่อไป ชีวิตของราษฎร์ในสายตาของเขาแล้ว เป็นเพียงต้นหญ้าเท่านั้น ฮ่องเต้ที่ไม่สนใจความเป็นอยู่ของประชาชน ... เฮ้อ ช่างเถอะ ข้าเตรียมตัวไว้แล้ว เจ้าไปเถอะ”

องค์หญิงอานดูแล้วราวกับไม่อยากพูดอะไรกับฉินโจวไปมากกว่านี้ ตัวนางมีความทุกข์และเจ็บปวดของตัวเอง

ฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน แม้จะโกรธเกลียดสักเท่าไหร่ จะอย่างไรความผูกพันทางสายเลือดก็ตัดไม่ขาด

ฉินโจวประสานมือคำนับลา กลับไปหาหลิงลี่

บังเอิญว่าหลิงลี่อยู่กับหลีโม่พอดี เมื่อฉินโจวเปิดราชโองการนี้ออก หลีโม่ถึงกับใจกระตุกวาบ พลันเข้าใจอะไรบางอย่าง

ราชโองการฉบับนี้ ดูแล้วฮ่องเต้องค์ก่อนคงตั้งใจทิ้งไว้ เพื่อเป็นเครื่องคุ้มกันองค์หญิง เนื่องเพราะพระองค์ทรงรักและเป็นห่วงองค์หญิงมาก เกรงว่าฮ่องเต้องค์ปัจจุบันจะทำร้ายนาง ทั้งไม่รู้ว่าจะใช้วิธีไหนเล่นงานนาง จึงทิ้งราชโองการที่ไม่ระบุเนื้อหาภายในแต่ประทับตราลัญจกรนี้ไว้

“ราชโองการแห่งแคว้นเป่ยม่อ ในวังหลวงยังมีเก็บรักษาไว้อยู่อีกไหม?” หลีโม่เอ่ยถาม

ฉินโจวสั่นศีรษะ “ไม่มีแล้ว ราชโองการนี้มีเพียงฉบับเดียว ไม่มีเก็บรักษาไว้อีก”

“ถ้าอย่างนั้นก็ดี”

ฉินโจวประสานมือพลางคำนับไปยังหลิงลี่ “แม่นาง องค์หญิงเอ่ยว่า เจ้าคือ...”

หลิงลี่ขัดคำพูดนางพลางเอ่ย “ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าตามข้ามา”

ทั้งสองคนไปไม่นานนัก หลิงลี่ก็กลับมา ฉินโจวกลับไม่รู้ว่าไปไหนแล้ว

หลีโม่เอ่ยถาม “เขาเรียกเจ้าไปทำอะไร?”

หลิงลี่ตอบ “คัดลอกลายพระหัตถ์ฮ่องเต้องค์ก่อน”

“เจ้าทำได้หรือ？” หลีโม่รู้สึกว่าหลิงลี่ช่างมีความสามารถมากหลายเหลือเกิน