พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 665

ตอนที่ 665 ภารกิจของเสี่ยวเตา

เขาครุ่นคิดอย่างหนักเกี่ยวกับฉากละครที่เขาเห็น เขาอยากจะแสดงให้มันดูเป็นธรรมชาติสักหน่อย

แต่ว่า มันมีข้อจำกัด เขาไม่เคยเห็นละครแบบนี้ ดังนั้น เขาพูดอะไรไม่ออกเลย ทำได้แค่มองไปที่แม่ทัพใหญ่หลงอย่างงง ๆ

แม่ทัพใหญ่หลงเห็นเขาอึ้งไป ก็รู้ทันทีว่าเขายังรับไม่ได้ เขาเลยเล่าเรื่องของทั้งสองตระกูลให้เขาฟังทั้งหมด

หมู่บ้านมู่จ้าย

การทดสอบในครั้งนี้ ถือว่าสำเร็จ มันระเบิดจนเป็นหลุม

ทั้งสามคนตื่นเต้นมาก หากเพิ่มปริมาณให้มากขึ้น น่าจะสำเร็จ

“จริงสิ ท่านอ๋องทรงให้เสี่ยวเตาไปทำภารกิจอะไรเหรอ? เขาไปคนเดียวได้เหรอ? เขาไม่คุ้นทางเลยนะ” เซียวโธ่ถามขึ้นมา

“ข้าให้เขาไปหา ยายลง” ซือถูเย้นเก็บของ แล้วเดินกลับไป ท่าทางของเขาดูดีใจมาก

“อือ” ซูชิงกับเซียวโธ่ก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจ ตอนนั้นที่ส่งตัวเตาเหล่าต้าให้กับพระชายาแล้ว เขาเคยส่งคนไปตรวจสอบฐานะของเขาที่ภาคเสฉวน หากไม่ตรวจสอบก่อน ก็ไม่สบายใจที่ต้องเก็บไว้ใช้งาน

“แต่ว่าเราเองก็ไม่แน่ใจว่าใช่ไหม” เซียวโธ่บอก

“ถึงได้ให้เขาไปหา ยายลง ไง”

“ที่จริงแล้วยายลง เองก็ไม่มั่นใจ” สายที่ส่งไปภาคเสฉวนในตอนนั้น แจ้งผลกลับมาที่เซียวโธ่ แล้วเขาถึงได้รายงานต่อให้ซือถูเย้นรู้ ดังนั้นเซียวโธ่กับซูชิงรู้เรื่องนี้ดี ยายลง เองก็ถูกองครักษ์ลับกลับไปที่เป่ยม่อ

“มันไม่สำคัญใช่ไหม ขอแค่ แม่ทัพใหญ่หลงเชื่อก็พอ” ใครจะไปสนใจกันล่ะ? หากแม่ทัพใหญ่หลงได้เจอหลานชาย อีกทั้งยังมีข้อความจาก ยายลง อีก ยังไงก็เชื่อเต็มร้อย อย่างน้อยตอนนี้ก็เชื่อ ให้ตาเฒ่านั่นดีใจไปก่อน เรื่องหลังจากนี้ก็จะง่ายขึ้น

ต่อไปหากเขาจะตรวจสอบอะไร มันก็ตรวจสอบได้ไม่ชัดเจนนัก หมู่บ้านของเตาเหล่าต้าเหลือไม่กี่คนเท่านั้น อีกทั้งตอนที่เขาส่งคนไปตรวจสอบ ก็มีคนบอกว่าเตาเหล่าต้าถูกเก็บมาเลี้ยง เป็นผู้หญิงอย่างต่างถิ่นอุ้มมา หลังจากผู้หญิงคนนั้นตาย พ่อแม่บุญธรรมของเตาเหล่าต้าก็เลี้ยงเขามาจนโต

ข้อมูลนี้ มันเพียงพอที่จะ “พิสูจน์” ได้ว่าเตาเหล่าต้าเป็นลูกชายของ หลงจี้

ส่วนหญิงต่างถิ่นคนนั้น จะใช่ หลงจี้ หรือไม่ ใครจะไปรู้?

อายุใช่มันก็พอแล้ว

หรือมันอาจจะใช่จริง ๆ ก็ได้

“มิน่าเจ้าถึงไม่ได้ให้เตาเหล่าต้าเข้าทะเบียนราษฎร์ ที่แท้ก็คิดอยากจะส่งเขากลับไปนี่เอง”

“มันก็ไม่ใช่หรอก” ซือถูเย้นส่ายหัว แล้วเดินต่อไป “ที่ไม่ได้ให้เขาทะเบียนราษฎร์เพราะรู้สึกว่าไม่จำเป็น ส่วนที่ส่งเขากลับไปก็ไม่เคยคิดมาก่อน ตอนนั้นมันก็ไม่ได้มีเรื่องผลประโยชน์ จะคิดเรื่องนั้นไปทำไม? ตอนนี้มันมีมูลค่าที่ได้ใช้งานไม่ใช่หรือไง? ก็ใช้ให้เต็มที่สิ”

อือ เหมาะสมกับนิสัยของมนุษย์จริง ๆ ไม่มีธุรกิจไม่มีความชั่วร้าย ไม่แสวงหาผลกำไรก็ไม่มีการเมือง

ทั้งสามคนกลับมายังหมู่บ้านมู่จ้าย แล้วเริ่มหารือเรื่องแผนการกัน

“หลังจากที่เราช่วยฉินโจวแล้ว ทำยังไงต่อ?” ซูชิงถาม