พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 666

ตอนที่ 666 ข้าเชื่อในตัวเขา

หลังจากฉินเหลาไท่ไท่กลับไปที่จวน นางก็จะคอยจับตาความเคลื่อนไหวของสิงปู้ตลอด นางมั่นใจว่า เพื่อให้นางลดโทษให้ฉินโจว จะต้องทุกวิถีทางแน่นอน

เพราะ ตอนนี้ฉินโจวคิดว่า ใต้หล้านี้มันสงบมาก

เด็กคนนั้น ในหลายปีที่ผ่านมาถือเป็นผู้เสียสละของตระกูลฉิน ต่อให้ต้องสละชีวิตในท้ายที่สุด ก็ถือว่าทำเพื่อตระกูลฉินแล้ว

แต่ว่า นางรอถึงสองวัน ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเลย

นางเริ่มร้อนใจ เพราะ วันมะรืนก็จะเริ่มการไต่สวนแล้ว ตอนที่ไต่สวน หากฉินโจวเห็นว่านางไม่ได้รับโทษแทน ในใจของนางจะคิดยังไงนะ?

นางจะเปลี่ยนความตั้งใจเดิมไหม?

ถึงแม้นางจะร้อนใจ แต่ก็ไม่ได้แสดงออก

“ท่านแม่ ท่านแน่ใจนะว่า ฉินโจว จะฆ่าตัวตาย?” แม่ทัพฉินทนไม่ไหว เหมือนเริ่มไม่สบายใจ

“ไม่ต้องกังวล นางเป็นคนกตัญญู”

ฉินเหลาไท่ไท่นิ่ง มองไปที่ลูกชายอย่างไม่พอใจ “ว่าแต่เจ้าเถอะ ก่อนหน้านี้เจ้าไม่ควรพูดกับนางเยอะแบบนั้น ที่ว่าต้องเสียสละเพื่อครอบครัววงศ์ตระกูลอะไรนั่น มันจะทำให้นางรู้สึกไม่เคารพตระกูลขึ้นมา”

แม่ทัพฉินพูดว่า “นี่มันเกี่ยวข้องกับชะตาชีวิตของตระกูลฉิน นางน่าจะเข้าใจดี อีกทั้งน่าจะยอมรับได้ ต่อให้เปลี่ยนเป็นลูกชาย ลูกชายก็ต้องเสียสละชีวิตไปโดยไม่ลังเลอยู่ดี”

“นั่นมันเจ้า อย่าเอาความคิดของตัวเองไปยัดเยียดให้คนอื่น ฉินโจว เก่งกว่าเจ้ามากแค่ไหน อีกทั้งนางยังร้ายกาจกว่าบรรพบุรุษของเราแทบทุกคนด้วย คิดว่าจะบังคับอะไรนางได้หรือยังไง เป็นเพราะข้าอบรมสั่งสอนมาดี หากเป็นคนอื่น มีอำนาจมากขนาดนี้ก่อกบฏไปนานแล้ว”

แม่ทัพฉินถอนหายใจ “หากนางเป็นผู้ชาย เป่ยม่อ ก็ถือว่าเป็นของตระกูลฉิน ......ไม่ ไม่สิ” เขาพูดด้วยสีหน้าจริงจังขึ้นมา “ท่านแม่ ต่อให้นางไม่ใช่ผู้ชาย แต่ว่าในมือของนางมีอำนาจการทหารอยู่ หากนางก่อกบฏ บัลลังก์ก็เป็นของตระกูลเราไม่ใช่เหรอ?”

ฉินเหลาไท่ไท่หน้าถอดสี เหมือนถูกอะไรทุบลงมามที่หัวนางด่าว่า “พูดเหลวไหลอะไรกัน? บรรพบุรุษของตระกูลฉิน ไม่มีทางทำเรื่องเลวทรามแบบนั้นแน่อนอน ต่อไปเจ้าอย่าได้พูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก”

แม่ทัพฉินยำเกรงเหลาไท่ไท่มาก เห็นนางโกรธ ก็เริ่มกลัว แต่ก็อดพูดไม่ได้ว่า “ต่อให้สนิทแค่ไหน แต่ก็เป็นหลานสายนอก แต่ข้าเป็นลูกชายแท้ ๆ ของท่านนะ ท่านจะคิดเผื่ออนาคตลูกชายคนนี้หน่อยเหรอ?”

“เจ้า ......” ฉินเหลาไท่ไท่โกรธจนอึ้งไป “เจ้านี่มันเลอะเลือนใหญ่แล้วนะ เจ้าคิดว่าใต้หล้านี้มันแค่เนื้อก้อนหนึ่งเหรอ ใครมีความสามารถแย่งชิงไปก็ชิงไป?ท แผ่นดินนี้ตอนนี้แซ่ฉู่ หากสุดท้ายตกมาอยู่ในมือของตระกูลฉิน บรรพชนของตระกูลฉินต้องด่ากราดแล้วแน่ เจ้าคิดอยากเป็นฮ่องเต้จนบ้าไปแล้วหรือยังไง? แม้แต่บรรพบุรุษก็ไม่เอาแล้วว?”

แม่ทัพฉินถูกนางตำหนิ ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก เพียงแต่ ในใจลึก ๆ เขาคิดแบบนี้ไปแล้ว เขาจะยอมเลิกราได้ยังไงกัน?

โจรกบฏ? ต่อไปหากเขาเป็นฮ่องเต้แล้ว จะมีใครกล้าบอกว่าเขาเป็นโจรกบฏ?

ปีนี้เขาเพิ่งจะอายุหกสิบ หากชิงบัลลังก์มาได้ อย่างน้อยก็ยังเป็นฮ่องเต้ได้อีกสักยี่สิบปี ต่อไปตระกูลฉิน ก็จะเป็นราชวงศ์ในการปกครองที่ถูกต้องสมบูรณ์ บรรพชนก็มีหน้ามีตา

ฉินเหลาไท่ไท่รู้ความคิดของเขาอยู่แล้ว เห็นสีหน้าท่าทางเขาเหมือนตกอยู่ในห้วงความฝัน แล้วตะคอกว่า “ข้าขอเตือนเจ้าไว้ก่อนนะ เจ้าเลิกคิดไปได้เลยนะ วันนี้ข้าสละ ฉินโจว ได้ ก็สละเจ้าได้เหมือนกัน”

แม่ทัพฉินท่าทางจริงจังแล้วพูดว่า “ท่านแม่วางใจได้ ลูกแค่พูดไปอย่างนั้น ไม่กล้าคิดทำเรื่องต่ำทรามแบบนั้นจริง ๆ หรอก”

“อย่างนั้นก็ดี” ฉินเหลาไท่ไท่หงุดหงิดว้าวุ่นใจ “ไป ไปสืบข่าวที่สิบปู้”