พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 681

บทที่ 681 ลงโทษพระชายารองหยาง

ลงโทษพระชายารองหยางเพียงแค่ยิ้มมองดูนาง ไม่พูดอะไร หางตาค่อยๆประกายแววความโหดเหี้ยม

ชายาน้อยเอามือทาบอกกะทันหัน แสดงสีหน้าอย่างเจ็บปวด “ท่านพี่ ข้าปวดท้องมาก”

พระชายารองหยางมองดูนางอย่างเฉยเมย “ใช่หรือ?”

“เจ้า...” ชายาน้อยใจเต้นกระตุก มองดูแก้วชา “เจ้าวางยา?”

รอยยิ้มของพระชายารองหยางยิ่งดูซ่อนเร้น “น้องพูดว่าอะไรกัน? นี่มันห้องของเจ้า และก็เป็นน้ำชาที่เจ้าเตรียมเอง ชาที่เจ้าดื่ม ฆ่าก็ดื่มเหมือนกัน จะเป็นข้าวางยาได้อย่างไร?”

นางยื่นมือประคองชายาน้อย ถามอย่างห่วงใยว่า “โรคหัวใจของน้องกำเริบหรือเปล่า? เจ้าเป็นโรคหัวใจมาตั้งแต่เด็ก เพียงแค่หลายปีมานี้ไม่เคยกำเริบ ครั้งนี้เป็นเพราะดีใจเกินไปเลยทำให้โรคหัวใจกำเริบหรือเปล่า?”

ชายาน้อยรู้สึกเหมือนหัวใจถูกมือบีบนวดอย่างแรง เจ็บปวดจนสีหน้านางขาวซีด แทบหายใจไม่ออก นางจ้องมองดูพระชายารองหยาง “ข้าไม่เคย...โรคหัวใจ เจ้าต้องการทำร้ายให้ข้าตาย เจ้าต้องการครองตำแหน่งกุ้ยเฟย...คนเดียว”

“น้องป่วยจนเลอะเลือนไปแล้ว” พระชายารองหยางหัวเราะอย่างสะใจ “ในเมื่อตัวเองยังจำโลกเก่าของตัวเองไม่ได้ บางที ถึงตอนนั้นฮ่องเต้สามารถเป็นพยานให้น้องในข้อนี้ให้กับท่านอ๋องได้”

นางลุกขึ้น แล้วมองดูชายาน้อยล้มลงกับพื้น สั่นกระตุกไม่หยุด มุมปากที่ยิ้มเย้ยค่อยๆปรากฏขึ้น

“เจ้าต้องไม่ได้ตายดี...ไม่ได้ตายดี หญิงชั่ว” ชายาน้อยกัดฟัน พูดสาปแช่งอย่างโกรธเคือง

พระชายารองหยางหัวเราะ “คนที่ไม่ได้ตายดี ตอนนี้คือเจ้า ไม่ใช่ข้า”

สายตาชายาน้อยประกายแววแห่งความเกลียดชัง แล้วความเจ็บปวดก็มาแทนที่จนนางต้องกลิ้งอยู่บนพื้น เหมือนดั่งปลาตัวหนึ่งที่กำลังดิ้นรนอย่างใกล้ตาย

ไม่นาน ก็หมดลมหายใจอย่างรวดเร็ว ดวงตาลืมโตมาก

พระชายารองหยางคุกเข่าลง ยื่นมือไปแตะตรงปลายจมูกนาง แล้วก็ร้องไห้เสียงดัง “มีใครอยู่บ้าง รีบมาเร็ว น้อง เจ้าเป็นอะไร? น้อง?”

ประตูถูกผลักอย่างแรง คนที่มาคืออ๋องลั่วชินกับซุนหยาง ด้านหลังยังมีองครักษ์ตามมาอีกหลายคน

พระชายารองหยางรีบวิ่งไปตรงหน้าอ๋องลั่วชิน พูดพร้อมกับร้องไห้ว่า “ท่านอ๋อง ท่านมาพอดี โรคหัวใจน้องสาวกำเริบ ท่านรีบเชิญหมอมาเร็ว”

สีหน้าอ๋องลั่วชินกลับเยือกเย็น ถีบนางออกไป “โรคหัวใจ นางเป็นโรคหัวใจตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมข้าถึงไม่รู้?”

พระชายารองหยางถูกถีบไปกองอยู่บนพื้น ในใจเต้นกระตุก รีบคุกเข่าแล้วพูดว่า “ท่านอ๋อง น้องสาวมีโรคหัวใจตั้งแต่เด็ก เพียงแต่หลายปีมานี้หลังจากที่มาหนานจุ้นมีท่านอ๋อดูแลรักใคร่เป็นอย่างดี จึงไม่แสดงอาการ เมื่อกี้ข้าบอกน้องสาวว่าท่านอ๋องจะพาพวกเรากลับเมืองหลวง น้องสาวตื่นเต้นดีใจมาก จึงทำให้โรคหัวใจกำเริบอีกครั้ง...”

นางยังพูดไม่ทันจบ ซุนหยางก็โยนศพนกพิราบส่งสาสน์ลงบนพื้น

พระชายารองหยางเพ่งมองดูนกพิราบส่งสาสน์ตัวนั้น หัวสมองมึน สีหน้าบนใบหน้าก็ค่อยๆจางลง

นางตื่นตระหนก “ท่านอ๋อง...หม่อมฉัน นี่ไม่ใช่ของหม่อมฉัน”