พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 684

บทที่ 684 ช่วยฉินโจวออกมา

เพราะทุกคนที่มาวันนี้ล้วนเป็นคนของตัวเอง ข้างนอกก็มีคนของตัวเองเฝ้าอยู่ คนที่ไม่น่าเชื่อถือไม่สามารถเข้ามาได้ เหตุนี้ อ๋องเหลียงถึงพูดข่าวดีทั้งสามออกมา

หลิ่วหลิ่วร้องไห้ทันที “ดีที่สุดเลย โหรวเหยายังมีชีวิตอยู่ นางยังมีชีวิตอยู่”

เฉินไท่จุนก็น้ำตาไหม ถอนหายใจแล้วพูดว่า “ช่างไม่ง่ายจริงๆ เด็กคนนี้ยังสามารถมีชีวิตอยู่ไม่ง่ายจริงๆ”

หลิงลี่สาวเหล็กคนนี้ ก็อดไม่ได้น้ำตาไหล จึงรีบหันไปเช็ด พร้อมพูดว่า “ถือว่าครบแล้วเสียที”

ไปกันตั้งคนขนาดนี้ ได้กลับมากันขนาดนี้ ดีจริงๆ

อาหารมื้อนี้ ต่อมายิ่งครึกครื้น ข่าวที่โหรวเหยายังมีชีวิตอยู่ มันดังไฟที่ระเบิดอยู่ในใจทุกคน ทุกรูขุมขนต่างก็เบิกบานสบายสุข

ทานเสร็จแล้ว ต่างแยกย้ายกันกลับ เฉินเหลาไท่จุนกลับยังอยู่

“ครั้งนี้ ท่านอ๋องเอาฉินโจวกลับมาด้วย เกรงว่าฮ่องเต้คงมีปัญหา” นางพูด

หลีโม่พูดว่า “ฮ่องเต้จะต้องป้องกันฉินโจวอยู่แล้ว แต่อย่างน้อยก็ไม่ต้องสู้รบแล้ว คิดว่าฮ่องเต้ก็คงจะวางใจ อีกอย่าง ฉินโจวอยู่ต้าโจว ก็ถือว่าเป็นผลดีต่อฮ่องเต้ เขาไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องที่ชายแดน”

“ก็ขอให้เป็นเช่นนี้ แต่ยังไงฉินโจวก็เป็นปัญหาอย่างหนึ่ง มาถึงต้าโจว ฮ่องเต้จะจัดการนางยังไง? จะให้นางอยู่อย่างคนธรรมดาหรือ”

“เหลาไท่จุน ท่านเห็นว่า ฮ่องเต้จะจัดการกับฉินโจวยังไง?” หลีโม่รู้ว่านางรู้จักฮ่องเต้ดี จึงถามนาง

เหลาไท่จุนหัวเราะ “ทำไมฮ่องเต้ถึงแต่งตั้งให้ซุนฟางเอ้อร์เป็นจาวกุ้ยเฟย?”

“ข้อนี้ ก็เพราะซุนฟางเอ้อร์ต้องช่วยรักษาอาการป่วยให้พระองค์”

“ใช่ ที่จริงฮ่องเต้ก็เป็นคนซื่อจริงๆ เขาคิดว่า ผู้หญิงหากเป็นคนของเขาแล้ว ก็จะจงรักภักดีต่อเขา ดังนั้น ข้าเดาว่า หากฉินโจวมาถึงเมืองหลวงจริง สิ่งที่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุด ก็คือฮ่องเต้สู่ขอนาง”

หลีโม่ตกตะลึง “สู่ขอนาง”

“เป็นเพียงแค่ข้าคาดเดา แต่หลังจากที่เขาสู่ขอซุนฟางเอ้อร์แล้วก็แสดงให้เห็นว่า เขาอยากที่จะควบคุมทุกอย่างไว้ในมือ ในมือฉินโจวมีอำนาจสั่งการทหารในเป่ยม่อ และตอนนี้เป่ยม่อก็กำลังวุ่นวาย ฮ่องเต้สู่ขอฉินโจว อย่างน้อย ในอนาคตอีกห้าปี ต้าโจวกับเป่ยม่อก็จะได้สงบสุขจริงๆ”

“แต่ฉินโจวไม่มีทางยอมตกลง” หลีโม่ขมวดคิ้ว ฉินโจวไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครมาสั่งการอะไรได้ง่ายๆ

“ฉินโจวไม่มีทางตกลงแน่นอน เพียงแต่ นางปฏิเสธฮ่องเต้ สถานะที่ไหนอยู่ในเมืองหลวงก็จะค่อนข้างลำบาก”

หลีโม่ครุ่นคิดอยู่สักพัก “ไอ้เจ็ดให้ฉินโจวมาต้าโจว จะเป็นการตัดสินใจที่ผิดไหม?”

เหลาไท่จุนส่ายหัว “ไม่ ฉินโจวจะต้องมาต้าโจว มีเพียงฉินโจวมาต้าโจว ทั้งสองประเทศถึงจะนับว่าหยุดการต่อสู้อย่างจริงๆ นี่ก็คงเป็นสิ่งที่ท่านอ๋องคิด อีกอย่าง ยังไงฉินโจวก็ไม่ได้แซ่ฉู่ ตอนนี้นางอยู่ที่เป่ยม่อ ก็ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะฮ่องเต้คังผิงเป็นคนที่นางสนับสนุนขึ้นมาเอง ฉู่จิ้งหลบอยู่ข้างหลัง เรื่องพวกนี้ประชาชนกับเหล่าขุนนางต่างก็ไม่รู้เรื่อง หากนางกบฏ ก็จะเป็นการกบฏฮ่องเต้คังผิง งั้นนางก็จะกลายเป็นคนทรยศ มีเพียงการใช้ชีวิตอยู่อย่างเดียว นั่นก็คือกบฏ ดังนั้น นางมาต้าโจว ทั้งสองประเทศกับตัวนางเองถือว่าเป็นเรื่องดี เมื่อเทียบกันแล้ว แผนการที่ฮ่องเต้ต้าโจวคิดกับนาง กลับไม่ใช่เรื่องที่สำคัญขนาดนั้น”

เหลาไท่จุนวิเคราะห์ได้ละเอียดมาก นี่เป็นสติปัญญาที่มีมากขึ้นตามอายุ หลีโม่ฟังแล้ว ก็นับถืออย่างมาก

มีบางเรื่อง นางก็คิดไม่ถึง

เมืองหลวงเป่ยม่อ

ในคืนที่พวกซือถูเย้นลงมือนั้น ก็เกิดมีฟ้าร้องฟ้าผ่า ไม่รู้ว่าฟ้าสวรรค์ช่วยเขาหรือช่วยฉินโจว ไม่ว่ายังไง หลังจากที่ฟ้าร้องฟ้าผ่าเสร็จแล้ว คุกหลวงสิงปู้ก็เกิดระเบิดขึ้น

ไม่เพียงเกิดระเบิด ยังเกิดไฟไหม้ โชคดีที่ หลังจากเกิดเหตุระเบิดแล้วก็มีฝนตกลงมาอย่างหนัก จึงไม่ก่อให้เกิดความเสียหายมาก

เพียงแต่ ในขณะที่คนของสิงปู้กำลังดับไฟช่วยเหลือคน ประชาชนกลับฉลองกันอยู่อย่างยินดี บอกว่าฟ้าสวรรค์รู้ว่าอ๋องจุ้นถูกใส่ร้าย ดังนั้นเหล่าเทพผู้พิทักษ์ ได้ช่วยเหลือฉินโจวไปแล้ว

นี่ก็เพราะมีคนตั้งใจที่จะปล่อยข่าวออกไป แต่ไม่ว่าจริงเท็จ ประชาชนต่างก็พูดกันอยู่อย่างแพร่หลายแล้ว

ในขณะที่ประเทศกำลังตกที่นั่งลำบาก ความเชื่อเป็นสิ่งที่สามารถปลอบใจประชาชนได้มากที่สุด

ฉินโจวไม่จำเป็นต้องหลบซ่อน เพราะยังไงตอนนี้ก็ยังเป็นฮ่องเต้คังผิงครองราชย์ หากเขามีราชโองการ ให้คนตามหาฉินโจว เพราะนางยังไม่ได้ถูกพิพากษาลงโทษ เพราะฉะนั้นจึงไม่สามารถใช้คำว่าตามจับ ยังไงคุกหลวงสิงปู้ก็ไม่ใช่คนของฉินโจวระเบิด เจ้าจะบอกว่าคนอื่นหนีไปได้ยังไง?

หากจะพูดว่าคนอื่นแหกคุก ก็เท่ากับเป็นการสร้างความเป็นศัตรูกับประชาชน ตอนนี้ประชาชนพูดกันว่าฟ้าสวรรค์สำแดงอิทธิฤทธิ์

ฉินโจวอาศัยอยู่ในจาวเหวินก่วน ร่วมกับพวกคนของซือถูเย้น รอเพียงโหรวเหยามาถึง ก็จะกลับเมืองหลวงพร้อมกัน

ส่วนทางด้านอ๋องลั่วชินก็ส่งจดหมายมาแล้ว บอกว่าทัพใหญ่เริ่มออกเดินทางแล้ว ไม่นานก็จะมาถึงเมืองหลวง

ส่วนทางด้านฉินโจว ก็เริ่มนัดพบคนภายใต้บังคับบัญชาของนางแล้ววางแผนจัดการตามคำสั่งแล้ว

ฉู่จิ้งรู้ว่านางอยู่ที่จาวเหวินก่วน แต่เขาไม่มีหนทางใดแล้ว

วันนี้ท่านย่าฉินเข้าวัง ฉู่จิ้งโกรธมาก “ถ้าไม่เชื่อว่าฟ้าสวรรค์สำแดงอิทธิฤทธิ์อะไร จะต้องเป็นซือถูเย้นไปแหกคุก ยิ่งอยู่ก็ยิ่งเหิมเกริมไปแล้ว แม้แต่เรื่องภายในราชการเป่ยม่อของข้าก็ยังจะมาวุ่นวาย”

ฉู่จิ้งไม่เพียงโกรธจัด ยังเครียดมากด้วย เพราะฉินโจวถูกลักพาตัวไปแล้ว ก็เท่ากับว่าจะต้องผิดแผนที่วางไว้ของเขาแล้ว และอาจเป็นไปได้ว่า กลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว

“พูดอะไรสักคำสิ” เขามองดูท่านย่าฉินอย่างโกรธจัดที่สุด

ตอนนี้ท่านย่าฉินกำลังครุ่นคิดอยู่เรื่องหนึ่ง “ตอนนี้ฉินโจวน่าจะหลบซ่อนอยู่ที่จาวเหวินก่วน แต่ต่อไป นางจะทำยังไง? ตอนนี้นางทำอะไรก็ไม่เหมาะสม นางยกทัพกลับมาก็ไม่ได้ งั้นนาคิดจะทำอะไรกันแน่?”

“นางไม่นำทัพรบเข้ามาหรอก แต่ พวกเราก็ไม่สามารถนำเอาอำนาจสั่งการทหารกลับมา ตอนนี้ฉินโจวคงเรียกพบคนภายใต้บังคับบัญชาของนางแล้ว จัดการสั่งการเรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นก็หาสถานที่หลบซ่อนไว้ หากนางยังไม่ตาย อำนาจสั่งการทหารก็จะไม่กลับมาตกอยู่ในมือของข้า” ฉู่จิ้งพูดอย่างโกรธเคือง

ฉู่จิ้งหวนกลับไปคิด แล้วก็พูดขึ้นว่า “พระชายารองหยางส่งจดหมายกลับมาแล้ว บอกว่าน้องสามจะนำทัพกลับมา ในมือเขามีกำลังทหารอยู่หนึ่งแสนห้าหมื่นคน หากคนของฉินโจวไม่เคลื่อนไหว อย่างนั้น ถ้าก็ยังมีความเป็นไปได้ที่จะรักษาสถานการณ์ตอนนี้ไว้ เพียงแต่ จะสู้รบกับต้าโจว เกรงว่าคงจะไม่ได้แล้ว”

ท่านย่าฉินถามว่า “หลังจากที่อ๋องลั่วชินมาถึงเมืองหลวงแล้ว ฮ่องเต้คิดจะทำอย่างไรต่อ?”

ฉู่จิ้งก็ยังคงเครียด “หากฉินโจวไม่ตาย ฉู่โยว่ชั่วคนนั้นก็ยังตายไม่ได้ ข้าก็จะเปิดเผยตัวตนไม่ได้ จะกลับไปนั่งบนบัลลังก์ก็ไม่ได้ เท่ากับว่าข้าทำอะไรไม่ได้แล้ว”

นี่ถึงเป็นสิ่งที่ทำให้โกรธอย่างที่สุด ตอนนี้อ๋องลั่วชินก็ยอมที่จะยกทัพกลับมาแล้ว ตามแผนการก่อนหน้านี้ของเขา หลังจากที่พิพากษาลงโทษฉินโจว ยึดอำนาจสั่งการทหารของนาง หลังจากนั้นก็อ้างเหตุผลว่าอ๋องลั่วชินช่วยเหลือเขาไว้ สังหารฉู่โยว่ แล้วสนับสนุนเขากลับมาครองราชย์ ถึงตอนนั้น ก็จะสามารถประกาศออกไปว่า เขายังไม่ตาย เป็นเพราะฉู่โยว่คนทรยศกักขังเขาไว้ เพราะฉินโจวถูกยึดอำนาจการสั่งการทหารแล้ว อย่างนั้น ฉู่โยว่ก็จะถูกปลดออกจากสถานการณ์ในตอนนี้

ไม่ได้ ไม่ได้ จะต้องคิดหาวิธี