พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 691

ตอนที่691 เรื่องราวของซูชิงและหลิงลี่

อ๋องเหลียงหาวนอน “พวกเจ้าคุยกันไปก่อน เดี๋ยวข้าจะพักผ่อนก่อน”

ผู้หญิงเขาคุยกัน เขาเป็นผู้ชายจะให้ไปนั่งฟังก็คงไม่เหมาะ

พอเห็นอ๋องเหลียงขอตัวออกไป หลิงลี่ก็ยิ้ม “พระชายาอยากจะทราบเรื่องราวของข้าเมื่อก่อนหรือ?”

“ถ้าเจ้ายินดีพูด ข้าก็อยากรู้” หลีโม่กล่าว

หลิงลี่ก็ยักไหล่ “ก็ไม่มีอะไรพูดไม่ได้ มันผ่านไปหมดแล้ว”

นางก็เอาบ๊วยออกมาจากกระเป๋า แล้วกินไปหนึ่งเมล็ด แล้วก็หยิบให้หลีโม่ หลีโม่บอกว่า “เจ้าชอบกินของหวานหรือ”

“ของหวานดีออก มีใครบ้างชอบรสขมเล่า” หลิงลี่เคี้ยวไปพูดไป เลยพูดไม่ค่อยชัด “หม่อมฉันก็ไม่ได้เกิดในตระกูลที่แย่มาก เป็นลูกสาวของเจ้าเมืองเฉียวโจว แต่ว่าตอนที่เกิดนั้น มีหมอดูมาดูดวงให้ข้า บอกว่าข้าเป็นดาวกาลกิณีลงมาเกิด อนาคตจะเอาความพินาศมาให้ตระกูล จะต้องให้ข้าไปอยู่ข้างนอก เมื่ออายุครบ8ขวบถึงจะกลับได้ ดังนั้นตั้งแต่หม่อมฉันอายุได้1ขวบ แม่ข้าก็พาข้าไปอยู่ที่บ้านนอก พออายุครบ8ขวบ เนื่องจากท่านพ่อจะได้เลื่อนตำแหน่ง ก็มารับข้ากลับไป แต่ว่าเวลานั้นท่านพ่อได้แต่งภรรยาน้อยเข้ามาหลายคนแล้ว แล้วยังชิงดีชิงเด่นกันเก่ง ท่านแม่อยู่กับข้าที่บ้านนอกมานาน เลยไม่ค่อยรู้มารยาของพวกนาง ตอนที่ท่านแม่ท้องน้องชายหม่อมฉัน ก็ถูกวางยาพิษจนตายทั้งกลม ท่านพ่อรักนางพวกนั้น แล้วก็ไม่อยากให้ข่าวมันแพร่ออกไป ก็เลยไม่ได้สืบเรื่องต่อ แต่ก็ไม่สนใจภรรยาน้อยพวกนั้นไป2เดือน หลังจากนั้นก็หลงรักมากกว่าเดิม ตอนที่ท่านม่าย หม่อมฉันอายุ10ขวบ ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าท่านแม่ถูกวางยาพิษ พอตอนอายุ15 ท่านพ่อก็จะให้ข้าแต่งกับคุณชายสามของจวนโหวเจว๋ ได้ยินว่า เขาตกหลุมรักข้าแต่แรกเห็น พอกลับไปก็ไปบอกพ่อตน แล้วงานแต่งก็ถูกจัดขึ้น”

หลีโม่กำลังฟังอย่างใจจดใจจ่อ ถ้าเป็นเช่นนั้น ทุกอย่างก็ราบรื่นดี

แต่ว่า หลังจากนั้น มันมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น

หลิงลี่หยิบบ๊วยออกมากินอีก “แต่ว่า ตอนที่กำลังเตรียมของแต่งงานนั้น หม่อมฉันได้ยินภรรยาน้อยพวกนั้นคุยกับคนใช้ตนเอง ก็เลยรู้ความจริงเรื่องการตายของท่านแม่ แล้วนางยังไม่พอใจที่ข้าได้แต่งกับคุณชายสาม ข้าทนไม่ได้เลยพุ่งออกไป”

หลิงลี่เล่าถึงตรงนี้ แล้วก็หัวเราะ “ถ้าเป็นตอนนี้ ข้าก็จะไม่วู่วามแบบนั้น ตั้งแต่ท่านแม่ตาย นางก็ได้เป็นฮูหยิน คนในจวนเป็นของนางหมด หม่อมฉันก็เป็นแค่ลูกของภรรยาเก่า จะสู้นางได้อย่างไร?”

หลีโม่มองคิ้วนาง นางพยายามอดกลั้นอารมณ์อยู่ แต่เพราะความแค้นมันฝังลึก แค้นที่ฆ่าแม่ ใครจะทนได้

“หลังจากข้าเข้าไป นางก็ทำเป็นไม่รู้เรื่อง ไม่ยอมรับ หม่อมฉันก็ไม่เชื่อ ก็เลยออกไปโวยวาย นางก็หลอกว่าจะไปบอกความจริงกับท่านพ่อ แต่ท่านพ่อรู้เรื่องนานแล้ว นางก็แค่จะหลอกข้าให้หายโกรธ หลังจากหนีออกมา คืนนั้น ก็ถูกลักพาตัว หม่อมฉันถูกทิ้งไว้ที่ห้องเก็บฟืน บนตัวมีรอยมีด32แผล จากนั้น ไฟไหม้ห้องเก็บฟืน หม่อมฉันก็บาดเจ็บ ทางเดียวตอนนั้นคือ ตาย”

หลิงลี่ก้มหน้า แล้วหัวไหล่ก็สั่นระริก

หลีโม่ไม่นึกว่านางจะผ่านอะไรแบบนี้มา รู้เพียงว่าผู้หญิงคนนี้เก่ง มีความสามารถ แต่ไม่รู้ว่า นางจะลำบากเพียงนี้

“ตอนที่ฟื้นมา ก็หลังจากนั้น10วันแล้ว” นางก็ยิ้มขึ้น “คนแรกที่เห็นก็คืออ๋องเย่ ท่านรู้ไหมว่าเขาพูดอะไรออกมา?”

“พูดว่าอะไร” หลีโม่มองนางย่างสนใจ อ๋องเย่พูดว่าอะไร?

หลิงลี่ยิ้ม แล้วก็น้ำตาคลอ “ตอนนั้นเขาขมวดคิ้วอยู่ แล้วพูดว่า ทำไมถึงได้อัปลักษณ์เช่นนี้?”

หลีโม่หัวเราะพุ่ง แต่ก็เห็นใจ เพราะนางทำให้คุณชายสามคนนั้นตกหลุมรักได้ แสดงว่านางต้องสวยไม่ธรรมดา

“เพราะเสียโฉม อ๋องอานหรานก็ช่วยผ่าตัดให้หลายรอบ ลบรอยแผลเป็นบนใบหน้า เขาพูดกับหม่อมฉันว่า ถึงอย่างไรก็ไม่หาย ไม่สู้ใช้ใบหน้าแบบนี้ให้เป็นประโยชน์ เพราะใบหน้าไม่สวยมากนัก การจะแปลงโฉมก็เลยง่ายกว่าคนอื่น จะแต่งให้จมูกโด่งก็ง่าย จะทำตาก็ง่าย จะจัดปากก็ง่าย เช่นนี้ หม่อมฉันก็เลยอยู่กับอ๋องอานหราน2ปี หลังจากนั้นก็มาเรียนรู้วิชากับอ๋องเย่ แล้วก็เข้าสู้เยว่โหลวจนถึงตอนนี้”

“เจ้าไม่ได้กลับไปแก้แค้นหรือ?” หลีโม่ถาม

หลิงลี่ส่ายหัว “ไม่ได้แก้แค้น！”

หลีโม่นิ่ง จากนิสัยของหลิงลี่แล้ว จะไม่ได้กลับไปแก้แค้นเช่นนั้นหรือ?

ไม่เหมือนนิสัยของนางตอนนี้เลย

และไม่เหมือนนิสัยเมื่อก่อนด้วย พอนางได้ยินคนพวกนั้นคุยกันก็รีบพุ่งเขาไปโวยวาย

พอตอนนี้ได้เรียนวิชาความรู้มากมาย แต่ไม่ได้กลับไปแก้แค้นกระนั้นหรือ?

หลิงลี่ส่งสายตาแค้นออกมา แล้วก็เก็บกลับไป แล้วก็ร้องไห้ออกมา “หม่อมฉันรับปากอ๋องอานหรานไว้ว่าจะไม่เคียดแค้น หลังจากเปลี่ยนตัวเองแล้ว หม่อมฉันก็ใช้ชีวิตอย่างสงบ แล้วรีบเรื่องราวในอดีต”

หลีโม่รู้ว่านางก็ไม่อยากลืมความแค้น ลำบากมาแบบนี้ จะให้ลืมได้อย่างไร?

แต่ว่า นางก็ทำตามคำพูด แม่นางคนนี้ ช่างน่าเห็นใจจริงๆ

“โชคดีที่” หลิงลี่ยิ้มขึ้นมา “ไฟไหม้ครั้งนั้น ไม่ได้ร้ายแรงมาก ดังนั้น หม่อมฉันก็เลยบาดเจ็บจากมีดดาบมากที่สุด ไม่เช่นนั้น ก็คงเป็นตัวประหลาดไปแล้ว”

หลีโม่พูดเบาๆ ว่า “หลิงลี่ ข้าเห็นใจเจ้าจริงๆ แต่ว่า ก็ภูมิใจแทนเจ้าด้วย ที่เจ้าเป็นคนใหม่แล้ว”

หลิงลี่มีสายตาภูมิใจ “พระชายา ทุกคนล้วนมีเรื่องราวของตนเองที่ผ่านมา บางคนอาจจะธรรมดา บางคนก็ลำบากนิดหน่อย บางคนก็โชคดี แต่ไม่เป็นไร เรื่องไม่ดีทั้งหลายมันได้ผ่านไปหมดแล้ว”

หลีโม่พูดยิ้มๆ ว่า “อืม ดูเจ้าสิ เหมือนกับเป็นอาจารย์คอยสั่งสอนคนเลย”

นางเปลี่ยนเรื่องคุย “ซูชิงชอบเจ้า เจ้ารู้ไหม?”

หลิงลี่ทำตัวไม่ถูก “หม่อมฉันทราบ”

“เจ้าไม่ชอบเขาหรือ? หรือว่าเจ้าชอบ..........อ๋องเย่？” หลีโม่แกล้งถามนาง

หลิงลี่รีบโบกปัด “จะเป็นไปได้อย่างไร? หม่อมฉันจะชอบนายท่านได้อย่างไร?”

“เช่นนั้น เจ้ารู้สึกอยางไรกับซูชิง?” หลีโม่เห็นนางตอนที่พูดถึงอ๋องเย่ แล้วสายตานางมีอะไรแปลกๆ เพียงแต่ หวังว่าจะไม่ใช่ความรัก แม่นางคนนี้ลำบากมาแล้วเป็นสิบปี หวังว่านางจะมีความสุขในหลังจากนี้

อ๋องเย่ น่าจะรู้สึกดีกับนางคนนั้น ดังนั้น ถ้าหลิงลี่ชอบเขา ก็จะทำให้ตัวนางเองเสียใจเปล่าๆ

หลิงลี่หัวเราะ “คุณชายสามคนนั้น ก็คือซูชิง”

“ห้ะ?” หลีโม่ตกใจจนแทบจะกระโดดขึ้น “เจ้าบอกว่า ซูชิงเคยตกหลุมรักเจ้าหรือ? พระเจ้าช่วย เขารู้ไหมว่าเป็นเจ้า?”

“ใครจะรู้เล่า หม่อมฉันรู้ว่าเป็นเขาก็พอ แต่ว่า ตอนนี้หม่อมฉัน.........ไม่เหมาะกับเขา” หลิงลี่ยักไหล่ ทำท่าไม่สนใจ

“พระเจ้าช่วย” หลีโม่บ่นพึมพำ “มันบังเอิญมากเลย”

นางไม่รู้มาก่อนว่าซูชิงเคยมีคนที่ชอบมาก่อน อีกอย่าง เรื่องที่ตกหลุมรักเช่นนี้ ซูชิงไม่น่าจะเป็นแบบนี้

เขาเป็นคนเก็บอารมณ์ นึกว่าจะเป็นคนเก็บอาการเรื่องความรัก

ไม่นึกว่าเขาจะไปตกหลุมรักใครได้

“จริงๆ แล้วหม่อมฉันเคยเจอเขาแค่ครั้งเดียว ปีนั้นเขามาที่จวนกับพ่อเขา วันนั้น เป็นวันที่หม่อมฉันอายุครบ15ปี ก็เลยแต่งตัวสวยออกมา เขาอาจจะเห็นหม่อมฉันแต่งตัวสวย เพียงแต่ ท่านดูหม่อมฉันตอนนี้สิ ไม่มีจุดไหนที่เรียกว่าสวยเลย และที่เขาชอบหม่อมฉันตอนนี้ ก็คงเป็นเพราะว่าใบหน้านี้”

“หน้ากากปลอม ถ้าเขาเห็นใบหน้าที่แท้จริงของหม่อมฉัน กลัวว่าจะตกใจกระโดดหนี”

นางพูดไป แล้วก็หัวเราะไป