พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 692

ตอนที่ 692 เสี้ยฮ่าวหรานมีอันตรายจริงๆ

หลีโม่รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดจากเสียงหัวเราะนาง คนไม่ใช่ท่อนไม้ จะให้ไม่มีอารมณ์ได้อย่างไร?

ความรู้สึกของซูชิง คงจะต้องฝึกกันใหม่

เพียงแต่ ซูชิงก็ไม่ใช่คนคิดตื้น ที่ตกหลุมรักวันนั้น คงจะไม่ใช่เพราะหน้าตาของผู้หญิง

บางที เขาอาจจะเคยเห็นหลิงลี่มาก่อน

หลีโม่คิดถึงภูมิหลังของหลิงลี่ แล้วก็นึกถึงเรื่องตนเองด้วย

มันเหมือนโลกที่ห่างไกล แค่เรื่องราวในหนึ่งปี แต่เหมือนเป็นเรื่องทั้งชีวิต

ชาติก่อนมีความสุขหรือ? นางก็ไม่รู้ ชีวิตชาติก่อนราบรื่นดี บางทีอาจจะมีความสุข แต่นางมีอะไร? ถ้านางตาย คนที่เสียใจให้นางคงมีไม่กี่คน

ญาติพี่น้อง ก็ไม่มี เพื่อน ก็มีน้อยมาก เพื่อนร่วมสงคราม คนที่ร่วมปฏิวัติก็มีบ้าง แต่ทุกคนก็พร้อมที่จะเสียสละ เพราะว่า ที่นางอยู่นั้นไม่ใช่กองกำลังธรรมดา แต่เป็นหน่วยลับ ชื่อนี้หมายถึงสองสิ่ง หนึ่ง คืออันตราย สอง คือทำงานยาก

ทั้งสองเงียบครู่หนึ่ง แล้วก็คิดถึงเรื่องในอดีต

พักใหญ่ ทั้งสองคนก็ถอนหายใจ

จากนั้น ก็หัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน

แค่หัวเราะ ก็กลบเรื่องราวต่างๆ ในชีวิต

มีเสียงฝีเท้ารีบเดินเข้ามา อ๋องเหลียงเปิดม่านกระโจมเอาหัวมุดเข้ามา “มีคนมา”

หลีโม่และหลิงลี่รีบลุกขึ้น แล้วก็เห็นทหารต้าจินเดินเข้ามา

“ท่านอ๋อง เห็นจาวกุ้ยเฟยเดินไปทางทิศตะวันออก ตอนนี้มีคนแอบตามไปแล้ว”

“ข้าจะรีบตามไปดู” อ๋องเหลียงรีบใส่รองเท้า แล้วพูดกับหลีโม่และหลิงลี่

หลีโม่ถามต้าจีน “นางไปคนเดียวหรือ?”

“ใช่แล้ว นางไปคนเดียว เดินกอดกระปุกอะไรสักอย่างเดินถือโคมไฟออกไป กระหม่อมเห็นนางไกลๆ”

“ตามไป นางออกมาหายาพิษจริงๆ” หลีโม่รีบกวักมือ

อ๋องเหลียงสั่งต้าจีน “เจ้าดูอยู่ห่างๆ ก็พอ แล้วห้ามให้ใครเข้ามา”

“รับทราบ ท่านอ๋อง” ต้าจีนรับคำสั่ง แล้วรีบเดินออกไป

สามคนจุดโมไฟ แล้วรีบเดินเข้าไปในป่าลึกที่มืดมิด

ประมาณ15นาที ก็เห็นแสงไฟลางๆ

หลีโม่บอกว่า “พวกเจ้าทั้งสองรีบซ่อนตัวก่อน เดี๋ยวข้าเข้าไปคุยกับนางเอง”

“ไม่กลัวหรือ? นางรู้วิชาหนอนพิษกู่นะ” อ๋องเหลียงกล่าว

หลีโม่เอามือตีสายเชือกเตาปา “ไม่ต้องตื่นเต้น ข้าก็มีของที่เรียกยาพิษได้”

หลิงลี่และอ๋องเหลียงหาต้นไม้ใหญ่ๆ หลบซ่อน แล้วพูดว่า “ได้แล้ว พวกเราหลบที่นี่ ที่นี่เห็นโล่งหมด แล้วก็ไม่มีคนเดินผ่านมาเห็นแน่”

ครั้งนี้ซุนฟางเอ้อร์ออกมาหายาพิษ ฮ่องเต้ต้องให้คนตามมาแน่ๆ แต่อาจจะยังไม่ได้เข้ามาในป่า แต่ถ้านางตะโกนเสียงดัง ต้องมีคนเข้ามาแน่ๆ

หลีโม่พยักหน้า แล้วก็ถือโคมไฟเดินเข้าตามแสงไฟน้อยๆ นั้นไป

ไม่นาน ก็เห็นหญิงสาวใส่ชุดสีดำ กำลังนั่งยองยองหายาพิษ โดยมีโคมไฟวางอยู่ด้านข้าง

พอได้ยินเสียงฝีเท้า นางก็รีบเงยหน้าขึ้น แล้วหยิบโคมไฟมาส่อง

พอเห็นว่าเป็นหลีโม่ สีหน้านางก็โล่งอกมาก “เป็นเจ้าเองหรือ?”

หลีโม่เดินเข้าไป “จาวกุ้ยเฟย ดึกดื่นมาที่นี่ มีอะไรให้ข้าช่วยไหม?”