พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 693

ตอนที่ 693 ข้าก็แค่อยากจะพูด

ซุนฟางเอ้อร์อยากจะกลับ แต่กระปุกนั้นยังอยู่ใต้เท้าของหลีโม่ นางเอากลับมาไม่ได้ ได้แต่รอ “พวกเราไม่มีอะไรต้องมาร่วมมือกัน เจ้ากลับไปเถอะ”

“มีสิ！” หลีโม่ก้มลงเก็บกระปุกดินเผา แล้วก็เอาผงอะไรบางอย่างออกมาจากแขนเสื้อ “ถ้าข้าเปิดกระปุกนี้ออก ของพวกนี้ของเจ้าต้องตายแน่”

“นี่เจ้า........” ซุนฟางเอ้อร์กังวลอย่างเห็นได้ชัด “เจ้าอย่าโง่หน่อยเลย ข้างในไม่มีอะไร”

“ไม่มีเช่นนั้นหรือ? เป็นของรักของเจ้า เจ้าพามันมาที่นี่ เพราะพวกมันต้องมากินยาพิษอื่นๆ ปีละครั้ง เขาหลังวัดป่าวอานนี้ มีงูพิษมากมาย เจ้าต้องการให้มันเพิ่มพิษในตัว ใช่ไหม?” หลีโม่ยิ้มเย้ย

เดิมทีนางนึกว่าซุนฟางเอ้อร์มาที่นี่เพื่อจับหนอนพิษ แต่มันไม่ใช่แบบนั้น เพราะนางกังวลกับกระปุกอันนี้ แล้วก็จะหยิบหนีไป

ดังนั้น นางก็เลยเดาว่า ด้านในกระปุกต้องมีอะไรที่นางรักมาก แล้วนางก็มันออกมารับพิษเพิ่ม

ซุนฟางเอ้อร์พูดอย่างโมโหว่า “เสี้ยหลีโม่ เจ้าอย่ามารังแกกันมากเกินไป เรื่องของเสี้ยฮ่าวหรานจะเกี่ยวอะไรกับข้า? ถ้าเขาไม่พูดว่าเลือดของตนเองสามารถแก้พิษได้ ฮ่องเต้ก็คงไม่ต้องการเลือดของเขา”

“เจ้าบอกว่า เขาทำเพื่อช่วยเจ้า ใช่ไหม?” หลีโม่ก้มหน้าถาม

ซุนฟางเอ้อร์โมโห “ข้าไม่ได้ให้เขามาช่วย แต่เขาเข้ามายุ่ง เขาเสือกเข้ามายุ่งเอง เขาโง่ สอดรู้สอดเห็นเรื่องในวังหลัง เขาอยากแกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง ข้าจะทำอะไรได้? ข้าหยุดเขาได้หรือ?”

หลีโม่ถาม “ได้ เจ้าบอกข้ามาสิ เขาสอดรู้สอดเห็นอย่างไร เจ้าไม่ช่วยข้าก็ได้ แต่ข้าอยากรู้ว่าเขาทำอะไรในวังหลัง แล้วฮ่องเต้ทำอะไรกับเขา?”

ซุนฟางเอ้อร์ยกคิ้วขึ้นสูง “เจ้าก็เดาได้ไม่ใช่หรือ?”

“เรื่องราวทั้งหมด เจ้าบอกข้ามาให้หมด ในกระปุกดินเผานี้เป็นของรักของเจ้า ถ้ามันตายไป ฮ่องเต้ก็จะฆ่าเจ้า” หลีโม่เริ่มเขย่ายาพิษของตนเอง แล้วทำท่าจะใส่ลงไปในกระปุก

“เจ้าวางมันลงนะ！” ซุนฟางเอ้อร์พูดอย่างกังวล

“จะพูดไม่พูด?” หลีโม่โกรธ “ข้าไม่ให้เจ้ามาช่วยข้าแล้ว แต่ถามเรื่องราวทั้งหมด ทำไมเจ้ายังไม่พูดอีก? ซุนฟางเอ้อร์ เจ้านี่ผิดต่อโหรวเหยาจริงๆ แล้วก็ผิดต่อหูฮวนซีด้วย”

นางวางยาพิษลง แล้วก็เอากวนอิมหยกขาวออกมาจากแขนเสื้อ แล้วส่ายให้ซุนฟางเอ้อร์ดู “เจ้าให้ข้าเอากวนอิมหยกขาวคืนให้นางไป นางไม่รับไว้ นางบอกว่า คนที่คู่ควรกับกวนอิมหยกขาวนี้มีแต่เจ้า แล้วนางก็ส่งให้เจ้า แล้วก็ไม่คิดจะเอาคืน”

ซุนฟางเอ้อร์เริ่มเหม่อลอย “เข้าคู่ควรเช่นนั้นหรือ? ข้าไม่คู่ควรเลย”

“สำหรับนาง เจ้าคู่ควร แต่ว่า พอตอนนี้ เจ้าไม่คู่ควรจริงๆ ” หลีโม่ยกกวนอิมหยกขาวขึ้นทำท่าจะทิ้ง

ซุนฟางเอ้อร์ก็รีบพูดว่า “อย่า อย่า เจ้าเอามาให้ข้า คืนให้ข้า”

หลีโม่โยนให้นาง นางก็รีบรับไว้ แล้วก็รีบเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ด

ท่าทางตื่นเต้นมาก

หลีโม่ถอนหายใจเบาๆ แล้ววางกระปุกนั้นลง “ช่างเถอะ ข้าไม่บังคับเจ้าแล้ว เจ้าไม่พูดก็ช่างเถอะ”

พูดจบ นางก็หันหลัง “เจ้าดูแลตัวเองก็แล้วกัน”

“ประเดี๋ยวก่อน” ซุนฟางเอ้อร์เรียกนางไว้

หลีโม่ไม่ได้หันหลับมา แต่ตาเป็นวาว “วางใจเถอะ ข้าจะไม่เซ้าซี้เจ้าแล้ว”

ซุนฟางเอ้อร์รีบเก็บกวนอิมหยกขาว แล้วก็รีบมากอดกระปุกดินเผา พูดว่า “ข้าจะบอกเจ้า แต่ปัญหาก็คือข้าไม่มีวิธีออกจากวัง แต่ข้าจะบอกวิธีให้กับเจ้า”

หลีโม่ค่อยๆ กันกลับมา แล้วพูดว่า “ขอบใจเจ้ามาก”

ซุนฟางเอ้อร์ชี้ไปนางก้อนหินข้างๆ “ไปนั่งทางนั้นก่อน เดี๋ยวข้าจะค่อยๆ บอกเจ้า”