พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 717

ตอนที่ 717 สงสัยว่าตัวเองจะถูกพิษ

นางสูดลมหายใจหลายครั้ง จากนั้นก็ค่อย ๆ เย็นลง

“เย็นเอ๋อร์ เอาน้ำมาที” ซือถูเย้นเห็นนางไม่โวยวายแล้ว ก็ตะโกนสั่ง

เย็นเอ๋อร์กับหยางมามารออยู่ข้างนอกตลอด เมื่อได้ยินท่านอ๋องเรียก ก็รีบเข้ามาทันที

นางรินน้ำมาชาร้อนมาให้ แล้วถามอย่างเป็นกังวลว่า “ท่านอ๋อง ท่านเหนื่อยเกินไปหรือเปล่า?”

หลีโม่มองไปที่ใบหน้าที่เป็นกังวลของเย็นเอ๋อร์ นางฝืนยิ้ม “อาจจะใช่ น่าจะเหนื่อยเกินไป”

“ต่อไปอย่าไปปีนเขาอีกเลยนะ” เย็นเอ๋อร์พูด แล้วยื่นน้ำชาให้ ซือถูเย้นรับมา จากนั้นก็โบกมือให้นางออกไป

“มา ดื่มน้ำก่อน” ซือถูเย้นยื่นไปที่ปากของนาง แล้วพูดด้วยความอ่อนโยน

หลีโม่ดื่มน้ำไปคำใหญ่ นางสูดหายใจเข้าไป ในหัวของนางมีสติขึ้นเยอะ

นางเงยหน้าขึ้นมา เห็นซือถูเย้นมองมาที่นางด้วยความกังวล ก็ให้เขาเอาน้ำวางลงก่อน จากนั้นก็โผเข้าไปในอ้อมกอดของเขา เขาพูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ข้าไม่เป็นไร”

“อือ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว มา นอนลงก่อน นอนสักหน่อยนะ” น้ำเสียงของเขา ดูพยายามข่มอารมณ์มาก แต่ว่า มันควบคุมได้ดีทีเดียว ไม่ได้มีท่าทีอะไร

หลีโม่นอนลง แล้วมองมาที่เขา ในสมองของนางตอนนี้เย็นลงมากแล้ว แต่ว่าข้อสงสัยของนางยังไม่หายไป

“รีบนอนเร็ว ข้าจะเฝ้าเจ้าอยู่ตรงนี้” ซือถูเย้นจับไปที่หน้าของนาง แล้วพูดเบา ๆ

หลีโม่ค่อย ๆ หลับตาลง ในใจของนางรู้สึกว่ามันแปลก ๆ แต่ว่า ตอนนี้นางยังไม่เข้าใจ

จากนั้น นางก็ค่อย ๆ หลับไป

ซือถูเย้นนั่งอยู่ข้างเตียงของนางตลอด หลังจากที่นางหลับไปแล้ว เขาก็ออกไป แล้วสั่งให้หยางมามาดูแลนางให้ดี เขาจะที่ที่ว่าการอำเภอด้วยตัวเอง

ในฐานะยอดฝีมือในการใช้กระบี่ เขามองออกว่าแผลของหญิงท้องนั่นมันมีปัญหา อีกทั้ง งูพิษไม่มีทางทำร้ายแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย นอกจากจะถูกทำให้รู้สึกไม่ปลอดภัย หลังจากกัดคนแล้ว มันก็จะรีบหนีไป แล้วทำไมยังอยู่ในห้องเก็บฟืนได้อีก?

นอกเสียจากว่า จะมีคนตั้งใจปล่อยงูพิษมากัดเพื่ออำพราง ต่อให้จับงูกลับมาได้ แต่เพราะงูพิษอาจจะไม่กัดคน ดังนั้น เลยเอามันซ่อนเอาไว้แถวนั้น

พอมีคนเข้ามาก็ทำให้งูพิษตกใจ ถึงได้โผล่ออกมา

“ท่านอ๋องเสด็จมาเองแบบนี้ ทรงมาเพราะคดีที่ หมู่บ้านอาวเถา หรือเปล่าพะยะค่ะ?” ใต้เท้าเหลียงเห็นเขามา ก็รีบเดินมาต้อนรับ

“สันสูตรศพแล้วหรือยัง? เจออะไรบ้างไหม?” ซือถูเย้นนั่งลง แล้วถาม

ใต้เท้าเหลียงกวักมือเรียก มีเจ้าหน้าที่ชันสูตรสวมชุดสีเทาเดินเข้ามา

เขาคุกเข่าทำความเคารพ แล้วตอบว่า “ทูลท่านอ๋อง ข้าน้อยได้ทำการชันสูตรศพในเบื้องต้นแล้ว พบว่า โจวซาน ถูกงูพิษกัดจนตาย ใบหน้าของเขามีรอยคล้ำ ส่วนลักษณะที่มือยกคิดมาปิดปาก น่าจะมีคนเอามือปิดปากของเขาเอาไว้ ไม่ให้เขาร้องขอความช่วยเหลือ”

“อือ รอยที่เจ้าว่า ข้าเองก็เห็นแล้ว แต่ว่าตอนนั้นมันไม่ค่อยชัด แต่ว่าน่าจะเพิ่งตายได้ไม่นาน แล้วหญิงที่ท้องนั่นล่ะ?” ซือถูเย้นถาม

เขายกมือ สั่งให้เขาลุกขึ้นมาพูด

เจ้าหน้าที่ชันสูตรลุกขึ้นแล้วพูดว่า “หญิงท้องคนนั้นมีเพียงรอยมีดหนึ่งร้อยแล้วตายทันที บาดแผลใหญ่มาก อาวุธน่าจะใช้มีดทำอาหารลงมือ”

“อาวุธ?” ซือถูเย้นพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า เจ้าคิดว่ามีคนอื่นฆ่าเขาอย่างนั้นสินะ?”