พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 733

บทที่ 733 เครื่องสำอางก็มียา

หลีโม่ถอนหายใจออกมาเบา ๆ ส่งสัญญาณบอกกับเย็นเอ๋อร์ว่าอย่าได้แพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป นางรู้สึกว่า อาศัยเพียงแค่ มันดาลา เพียงเล็กน้อย ต่อให้นับว่าแช่ออกมาอย่างเข้มข้น ก็ยังไม่มากพอที่จะทำให้เกิดฤทธิ์ที่รุนแรงกับนางได้

นางค่อย ๆ แยกเครื่องหอมจากในห่อผ้าถุงหอมนั้น ถึงได้พบว่านอกจากจะมี มันดาลา แล้ว ยังมีแป้งอีกชนิดหนึ่ง แป้งชนิดนี้มีสีหลากหลายประเภท บดจนเล็กละเอียด เหมือนกับผงไข่มุกที่ดูละเอียดอ่อนเพียงแต่ยังมีสีก็เท่านั้น นางหยิบขึ้นมาลองดม ก็สัมผัสได้ว่ามีกลิ่นกำมะถันอยู่บ้าง

นางพูดขึ้นกับเย็นเอ๋อร์ว่า “เจ้าเอาน้ำเข้ามาแก้วหนึ่ง”

เย็นเอ๋อร์รู้ได้ว่าหลีโม่มีความตั้งใจอะไรบางอย่างขึ้นแล้ว จึงรีบรินน้ำลงในแก้วเครื่องปั้น แล้วส่งให้กับหลีโม่

หลีโม่เอาผงนั้นใส่ลงไปในนั้น เขย่าอยู่สักพัก น้ำในแก้วหมุนวน ผงนั้นละลายตัวอย่างรวดเร็ว

นางค่อยเอาส่วนที่เหลือนั้น ใช้ผ้าแยกออกจากกัน แล้วเป่าลมใส่ที่ผงนั้นเบา ๆ โดยที่ผงเหล่านั้นปลิวว่อนออกมา

หลีโม่เข้าใจอะไรขึ้น ผงที่ดูเหมือนกับเศษธุลีเช่นนี้ ปลิวออกมาจากห่อถุงเครื่องหอมได้ ในจังหวะที่นางเคลื่อนไหวตัว ผงพวกนี้ก็ปลิวออกมา แล้วถูกสูดดมเข้าไปในจมูก

เนื่องจากเมื่อก่อนนั้นนางรู้สึกเหน็ดเหนื่อย อ่อนเพลียไร้เรี่ยวแรง ดังนั้นถึงได้หยิบถุงผ้าหอมออกมาดมอยู่บ่อยครั้ง เพราะตัวเองก็คิดไม่ถึงว่าถุงเครื่องหอมนั้นจะถูกเคลื่อนย้าย ดังนั้นแล้วจึงไม่ได้ใส่ใจสังเกตกลิ่นของถุงเครื่องหอม อีกทั้งหญ้าไง้และใบสะระแหน่ก็มีกลิ่นที่เข้มข้นชัดเจน กลบกลิ่นของมันดาลา ดังนั้นนางถึงไม่เคยได้เฝ้าสังเกต และสัมผัสแยกแยะไม่ได้

ผงนี้มีส่วนผสมอะไรบ้างนั้น ในตอนนี้นับว่านางยังไม่รู้ แต่ทว่านางมั่นใจว่าจะต้องเป็นฤทธิ์จาก มันดาลา ที่อยู่ในส่วนผสมนั้น ถึงทำให้นางประสาทหลอน และนอนหลับลึก

“ทำไมถึงได้เหมือนกับวูชิซานขนาดนั้น？”หยางมามาพลันพูดขึ้น

ใบหน้าของหลีโม่เยียบเย็นลง “วูชิซาน？”

หินย้อย กำมะถัน อัญมณีขาว พลอยสีดอกตะแบก ผงอัญมณีสีแดง แต่ทว่า ฤทธิ์ของวูชิซานนั้นไม่ได้ทำให้คนง่วงนอนหลับใหล แต่ทำให้ตื่นตัว

หยางมามาจ้องมองดูสักพัก ก็มีความรู้สึกไม่ค่อยแน่ใจ “เหมือนจะใช่ และก็เหมือนว่าจะไม่ใช่ หม่อมฉันเคยเจอเพียงแค่ครั้งเดียว เมื่อก่อนท่ามกลางบรรดาคุณชายเจ้าสำราญทั้งหลายจะชื่นชอบของประเภทนี้เป็นที่สุด แต่ดูเหมือนว่าสีจะยังไม่ใช่เสียเท่าไหร่”

สียังไม่ใช่ ถ้าเช่นนั้น บางทีอาจจะเป็นวูชิซานที่ถูกปรับปรุงให้ดีขึ้นแล้ว

“เย็นเอ๋อร์ รีบไปเชิญโหรวเหยามาที ยังมีอีกนะ ให้นางเชิญหมอที่น่าไว้ใจได้มาหลายคนหน่อย พวกหมอที่อยู่รักษาคนเจ็บไข้ได้ป่วยที่หมู่บ้านสือโถวที่เดียวกับนาง จำให้ดี อย่าทำให้ข่าวเล็ดลอดไปได้”หลีโม่พูดขึ้น

เย็นเอ๋อร์รับรู้ได้ถึงสถานการณ์คอขาดบาดตาย จึงรีบพยักหน้า “หม่อมฉันจะไปเดี๋ยวนี้เพคะ”

หยางมามาเอ่ยปากพูดขึ้นด้วยความคั่งแค้นใจ “ถ้าใหม่อมฉันรู้ว่าใครเป็นผู้ลงมือละก็ จะเอาให้นางไม่ต้องได้ตายดีกันเลยทีเดียว”

หลีโม่กล่าว “มามา เจ้าลองไปตรวจสอบดูข้าวของเครื่องใช้ติดตัวของข้าทั้งหมด ดูซิว่ามีคนอะไรบ้างที่มีคนเคลื่อนย้ายแตะต้อง？”

หยางมามาถูกนางกล่าวเตือนสติขึ้น ก็รีบไปดูเครื่องสำอาง เครื่องใช้อาบน้ำ เครื่องหอมกลีบดอกไม้ที่อยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง

นางหยิบเอากล่องเครื่องสำอางออกมา ก็รู้สึกว่าด้านในมีความแปลกประหลาด

เย็นเอ๋อร์เป็นคนเอาเสื้อผ้าหลายต่อหลายชุดของหลีโม่ไปตากแดด ดังนั้นเสื้อผ้าจึงไม่มีตรงไหนที่ดูน่าสงสัย

หยางมามาล้วนตรวจสอบทั้งผ้าปูที่นอนภายในหมอน กระปุกใส่ใบชาอย่างละเอียดทุกซอกทุกมุม

นางอยู่ในวังมาหลายปีดีดัก รู้ถึงกระบวนการพวกนี้มาไม่ใช่น้อย นางรู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจ ทำไมอยู่ใกล้เพียงแค่ใต้จมูก กลับถูกคนลอบวางยาโดยไม่ทันรู้ตัวได้

นอกจากกล่องเครื่องสำอางนั้นแล้ว ก็ไม่พบความผิดปกติอื่นใด

“พระชายา พระองค์ลองทอดพระเนตรดูว่าเครื่องสำอางพวกนี้สีของมันมีอะไรผิดปกติหรือไม่เพคะ？”หยางมามายื่นส่งไปให้

หลีโม่จ้องมองอย่างละเอียด แป้งเครื่องสำอางนั้นละเอียดเล็กมาก แต่ทว่า เมื่อพิจารณามองอย่างตั้งใจแล้ว มีวัตถุสีฟ้าอ่อนและขาวที่ผสมกันอยู่ด้านใน

“ในเครื่องสำอางก็มี！”หลีโม่กล่าวขึ้นด้วยเสียงหนัก