พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 757

ตอนที่ 757 ประคบประหงม

ทุกคนตกใจมาก หลีโม่รีบโค้งไปพยุงนาง แต่ถูกฉินโจวห้ามไว้ “เจ้านั่งเลย”

นางไปพยุงมามาแทน โหรวเหยาเอาน้ำมันหอมมานวดหัวของมามา มามาถึงได้ฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง

พอนางฟื้นขึ้นมา ก็เอาแต่ร้องไห้เช็ดน้ำตา นางมองไปที่หลีโม่ นางตัวสั่นไปทั้งตัว ดีใจจนตัวสั่น ปากก็พูดว่า “สวรรค์มีตา สวรรค์มีตา ต่อไปข้าน้อยจะกินเจ เพื่อตอบแทนเทพเจ้า”

หลีโม่ซาบซึ้งน้ำตาไหล แล้วเช็ดน้ำตาให้นาง “ดูท่านสิ ไม่ควรดีใจหรือไงกัน? ท่านอยากเห็นข้าท้องนี่นา แล้วร้องไห้ทำไม?”

“ดีใจ ดีใจ ดีใจมากด้วย” มามาดีใจจนไม่รู้ควรทำยังไงดีนางมองไปที่หลีโม่อย่างระวัง “ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า? อยากอ้วกไหม?”

ซือถูจิ้งหัวเราะออกมา “อ้วกเหรอ? นางกินไปตั้งเยอะไม่เห็นมีท่าทีอยากจะอ้วกตรงไหนเลย นางอยากกินมากกว่า”

หลีโม่เองก็แปลกใจ “คำนวณดูแล้วก็น่าจะประมาณเดือนกว่า ทำไมถึงได้กินเยอะแยะมากขนาดนี้นะ? ตามหลักแล้ว ตอนนี้ควรจะแพ้ท้องสิ”

“ไม่ ไม่ใช่ทุกคนจะเป็นแบบนั้น” มามารีบพูด “ข้าน้อยอยู่ในวังหลวงเจอมาเยอะ เหล่าพระสนม หากคนไหนท้องสมบูรณ์ดีหน่อย ก็กินได้เยอะแบบนี้นี่แหละ”

“ข้าต้องคุมอาหารสักหน่อย จะกินเยอะแบบนี้ไม่ได้” ถึงแม้นางจะไม่ใช่สูตินรีเวช แต่หลีโม่รู้ว่าการท้องในช่วงแรก ไม่จำเป็นต้องบำรุงอะไรมาก หลังจากผ่านสามเดือนไปแล้วค่อยบำรุงก็ไม่สาย

ในช่วงท้องหากไม่คุมอาหารให้ดี อาจเกิดอาการหลายอย่างขึ้นได้

“ไม่ ไม่ ต้องกินเยอะ ๆ กินเยอะเด็กจะได้อ้วน ๆ” มามาร้อนใจ ใยนหัวกำลังคิดถึงเรื่องจะบำรุงยังไงดี

“หลีโม่เป็นหมอนะ เชื่อนางเถอะ” ฉินโจวพูด

ฉินโจวมองไปที่ท้องของหลีโม่ ในใจดีใจมาก ๆ แต่ว่าพอคิด ๆ ดูแล้ว เด็กคนนี้มีวาสนากับนาง กำหนดแล้วว่าจะต้องมาเป็นลูกของนาง

มีเพียงเฉินหลิ่วหลิ่วที่ไม่พูดอะไรเลย

นางเอาแต่มองท้องของหลีโม่ ใบหน้าเหมือนจะเสียใจมาก แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงสะอื้นว่า “เจ้าท้องแล้ว ข้ายังเลย ข้าอิจฉาเจ้าจัง”

“อย่าโง่น่า” หลีโม่จับมือนางเอาไว้ แล้วดึงนางให้มานั่งอยู่ข้างนาง “อายุเจ้ายังน้อย ด้วยก็มีเอง อีกอย่าง เจ้ายังไม่โตเลยนะ ท้องตอนอายุน้อยมาก ๆ มันก็ไม่ดี ใช้ชีวิตกับเซียวโธ่ไปก่อนสักสองสามปีก็ได้นี่นา”

เซียวโธ่กับหลิ่วหลิ่วยังเด็กกันมาก พวกเขายังไม่เหมาะที่จะเป็นพ่อคนแม่คนเลย

“ไม่จริง ข้าห่างกับเจ้าไม่กี่ปีเอง เจ้าท้องได้ แต่ข้ายังไม่ท้อง หรือว่าข้ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า? เจ้าช่วยข้าตรวจชีพจรดูหน่อยได้ไหม หรือว่าให้ยาบำรุงข้าไปปรับสมดุลที ข้าอยากเป็นแม่คนแล้ว” หลิ่วหลิ่วยื่นมือออกไปให้นาง

หลีโม่กับโหรวเหยามองหน้ากัน จากนั้นก็หัวเราะ หลิ่วหลิ่ว ตั้งแต่วันที่เริ่มชอบเซียวโธ่ ก็ฝันว่าจะต้องแต่งงานมีลูกกับเขาให้ได้ ตอนนี้เห็นหลีโม่สุขภาพไม่ค่อยดีก็ยังท้องได้ นางกลับยังไม่ท้อง เลยร้อนใจ

หลีโม่ปลอบใจนางด้วยการตรวจชีพจรให้นาง ที่จริงนางรู้ว่านางสุขภาพดี ถึงเวลาค่อยแกล้งนางสักหน่อย ให้ยาบำรุงไปให้สักสองชุดก็พอ

หลีโม่ตรวจชีพจรให้นาง ท่าทางของนางค่อย ๆ จริงจังมากขึ้น

หลิ่วหลิ่วเห็นทางท่าของนางก็เครียดไปหมด “เกิดอะไรขึ้น? ข้ามีโรคอะไรใช่ไหม?”

หลีโม่ค่อย ๆ ปล่อยมือออกจากมือขวาของนาง “มือซ้าย”

หลิ่วหลิ่วค่อย ๆ ยื่นมือซ้ายออกไปให้นาง หน้าของนางซีดมาก “หากข้าเป็นอะไร เจ้าต้องบอกข้านะ ห้ามปิดข้าเด็ดขาด”

หลีโม่ไม่พูดอะไรเลย แต่บอกให้นางหยุดพูด

พอทำแบบนี้ ทำให้คนอื่นเครียดไปด้วย

หลีโม่ปล่อยมือจากนาง แล้วถามว่า “หลิ่วหลิ่ว รอบเดือนเจ้าปกติหรือเปล่า?”

หลิ่วหลิ่วพยักหน้า “ปกติดี ปีละสี่ครั้ง”

“สี่ครั้ง?” โหรวเหยาร้องออกมา “มันเรียกว่าปกติเหรอ? มันควรมีเดือนละครั้งถึงจะเรียกปกติไหม?”

“หะ?” หลิ่วหลิ่วตะลึงไป “แต่ว่า ท่านย่าบอกว่าปีละสี่ครั้งก็ปกติดี”