พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 763

ตอนที่ 763 ไม่ได้โจมตี

ในที่สุดซือถูเย้นไปรับหลีโม่ที่วัดป่าวอานได้แล้ว

หลีโม่ได้คนของสู้เยว่โหลวส่งมา ในระหว่างนั้น นางไม่ได้เจอหน้าซือถูเย้นเลย

หลังจากที่ราชครูทำพิธีบูชา ชาวบ้านก็ได้ข่าวแล้ว พระชายาไปเยี่ยมขุนนางหลี่กลับมาถึงเมืองหลวงแล้ว แต่ก็ได้เดินทางไปที่วัดป่าวอานเพื่อไหว้ขอพรให้กับชาวบ้าน หวังว่าจะให้ปีศาจถูกสังหารไปโดยเร็ว

พอทำแบบนี้แล้ว หลังเกิดเรื่องปีศาจจิ้งจอก ชื่อเสียงของหลีโม่ก็ดีมากขึ้นไปอีก

ทุกกคน รู้จักพระชายาอ๋องซื่อเจิ้ง แต่ไม่รู้จักฮองเฮา

เพราะ ฮองเฮามารดาของแผ่นดินท่านนั้น ตอนที่เกิดเรื่องปีศาจจิ้งจอก นางไม่ได้ทำอะไรเลย

ซือถูเย้นไปที่วัดป่าวอาน แต่ก็ได้พบว่าอ๋องอานหรานนั้นอยู่ด้วย เขาแปลกใจมาก รีบเดินมาคำนับ

“ท่านอ๋อง ท่านยอมโผล่หน้ามาแล้วเหรอ จะพบท่านสักครั้ง ยากยิ่งกว่าขึ้นสวรรค์อีกนะ” ซือถูเย้นพูด

ท่านอ๋องสีหน้าเฉย ๆ “เจ้าเจ็ด อยากเจอข้าง่ายจะตายไป ที่ไหนมีเรื่องมงคลน่ายินดี ก็จะมีข้าอยู่ด้วย”

“เรื่องมงคล? วันนี้มีเรื่องน่ายินดีอะไร ถึงต้องให้ท่านมาด้วยตัวเองแบบนี้เลย?” ซือถูเย้นยิ้มแล้วถาม

“เรื่องน่ายินดีมากด้วย” ท่านอ๋องอานหรานหันไปมองหลีโม่ “เรื่องน่ายินดีของเจ้านั่นแหละ”

หลีโม่เหลือบไปมองเขา เรื่องนี้นางคิดจะบอกเขาหลังจากกลับไปถึงจวนแล้ว

“พวกเจ้าคุยกันเถอะ ข้าเข้าไปเก็บของก่อน” หลีโม่พูดจบ ก็หันหลังเข้าไปด้านใน

ซือถูเย้นมองไปที่ท่านอ๋องอานหราน “เรื่องน่ายินดีของข้าเหรอ? ข้ามีเรื่องน่ายินดีอะไร?”

ท่านอ๋องอานหรานดีดนิ้ว แล้วพูดว่า “เจ้าเด็กบ้า ทำไม่รู้ไม่ชี้อีก คิดอยากจะหนีเหล้าใช่ไหม? ขี้เหนียวไปได้”

พูดจบ ก็หันหลังเดินเข้าไปด้านใน

ซือถูเย้นหันกลับไปถามจื่นเฉิง “เรื่องน่ายินดีอะไรกัน?”

จื่นเฉิงก็งงเหมือนกัน หลายวันที่ผ่านมา เขาติดตามท่านอ๋องของเขาตลอดเวลา เขาจะไปรู้ได้ไงว่าเรื่องน่ายินดีอะไรกัน?

เขาคิด แล้วพูดอย่างจริงจังว่า “อาจเป็นเรื่องที่พระชายาหลุดจากข้อกล่าวหาเรื่องเป็นปีศาจจิ้งจอกก็ได้นะขอรับ”

ซือถูเย้นเองก็คิด “เรื่องนี้ก็น่ายินดีจริง ๆ”

อย่างน้อยมันก็พอฟังขึ้น

เย็นเอ๋อร์ช่วยหลีโม่เก็บของเสร็จแล้ว หยางมามาก็พยุงหลีโม่ออกมา

หลีโม่ยิ้มแล้วพูดว่า “มามา ข้าไม่ได้พิการสักหน่อย ข้าเดินเองได้นะ”

“ระวังขั้นบันได ระวัง เวลาเดินห้ามพูด” หยางมามาจริงจังมาก

นางก็ไม่ได้กังวลจนเกินเหตุ เพราะร่างกายของพระชายาไม่ค่อยจะแข็งแรง เคยถูกวางยามาก่อน หากไม่ระวังให้มา มันจะแย่ ......

ซือถูเย้นเห็นหยางมามาพยุงหลีโม่ออกมา ก็ยิ้มแล้วพูดว่า “มามา นางไม่ได้สูงศักดิ์ขนาดนั้น ให้นางเดินเองก็ได้”

มามาคิดว่าท่านอ๋องอานหรานบอกกับเขาไปแล้ว เลยปั้นหน้าดุแล้วพูดว่า “ท่านอ๋องพูดแบบนี้ ข้าน้อยไม่ชอบฟังเลยนะเจ้าค่ะ ไม่สูงศักดิ์ตรงไหน? ในชีวิตหนึ่งของผู้หญิง มันก็แค่ช่วงเวลานี้เท่านั้นนี่แหละ”