พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 764

ตอนที่ 764 มีอะไรที่ข้ายังไม่รู้อีกเหรอ

ซือถูเย้นมองไปที่ตาของนาง แล้วพูดว่า “เจ้าไม่ได้อยากจะไปจากที่นี่เหรอ?”

“แต่ว่า เจ้าทิ้งทุกอย่างที่นี่ได้เหรอ?” หลีโม่รู้ว่าเขาทิ้งไม่ลง ตอนนี้บนบ่าของเขา มันมีภาระที่หนักอึ้งมาก

“หากเขาบีบให้ข้าต้องทำแบบนั้น หากข้าไม่ไป ข้าก็ต้องกบฏ หากเจ้าเป็นข้า เจ้าจะเลือกอย่างไหนล่ะ?”

“กบฏ เจ้าไม่มีทางทำหรอก ไป? เจ้าจะเดิน ......” หลีโม่เข้าใจขึ้นมาทันที “เจ้าจะไปแคว้นหนาน หากเขาต้องการฆ่าเรา เจ้าก็จะใช้แคว้นหนานเป็นฐานที่มั่น แล้วสร้างกองกำลังทหารจากเยว่ตง?”

“ข้าจำเป็นต้องมีกองกำลังของตัวเอง เขาไม่มีทางทำอะไรบุ่มบ่ามแน่นอน เขาไม่มีทางเปิดศึกภายในแน่” ซือถูเย้นพูด

หลีโม่จับมือของเขาเอาไว้ ในใจของนางรู้สึกซาบซึ้งใจมาก “ขอบใจเจ้ามากที่ทำให้ข้ามากขนาดนี้”

เขายอมไปจากเมืองหลวงเพื่อนาง ทิ้งภาระหน้าที่ของเขา นางดีใจมาก ตอนนี้ มันยิ่งทำให้นางรู้สึกถึงมั่นคงมากขึ้น แต่เรื่องมันยังไม่จบ วางแผนกันไปมากขนาดนี้ ......

ซือถูเย้นลูบไปที่ผมของนาง ถอนหายใจแล้วพูดว่า “อย่าโง่น่า หากบอกว่าแค่ทำเพื่อเจ้า มันก็ไม่ใช่ทั้งหมด อาจเป็นเพราะ ข้าเองก็เบื่อมากแล้วด้วย มันไม่วันจบสิ้นสักที ไม่รู้ว่ามันจะจบเมื่อไหร่? ไม่สู้หาที่สงบ ๆ ให้ตัวเองดีกว่า ออกไปให้ไกลจากเมืองหลวง ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกับเรื่องในราชสำนักอีก”

หลีโม่รู้ว่าหากเขาตัดสินใจแล้ว จะต้องจัดการทุกอย่างเอาไว้เรียบร้อยแล้ว อีกทั้งยังคิดไว้แล้วด้วยว่าจะให้ใครเป็นรัชทายาท ดังนั้น คนที่จะมาเป็นรัชทายาท น่าจะเป็นด่านสุดท้ายที่ต้องเผชิญ

“คนที่จะมาเป็นรัชทายาท เจ้าแน่ใจแล้วใช่ไหมว่าจะเลือกองค์ชายสาม?” หลีโม่ถาม

ซือถูเย้นหยักหน้า “เฮ่าเอ๋อกับเสี่ยวซานจื่อต่างก็เหมาะที่จะเป็นรัชทายาท แต่ว่าเฮ่าเอ๋อไม่ยินดีที่จะเป็น เขาใช้ชีวิตสบาย ๆ จนเคยตัว ดังนั้น ก็เหลือเสี่ยวซานจื่อคนเดียว”

“อือ” หลีโม่ไม่ได้มีความเห็นอะไรมากมาน สถานการณ์ของราชสำนักหลังจากนี้ นางมองไม่ออกเท่ากับซือถูเย้น

เพียงแต่ พอแต่คิดถึงหมุยเฟยช่วยซุนฟางเอ้อร์แล้วก็ล้มอี๋กุ้ยเฟยลงทุนลงแรงไปมาก นางพูดว่า “พระสนมหมุยเฟยครั้งนี้ เหนือความคาดหมายของข้ามาก เดิมที ข้าคิดว่าจะให้ซุนกงกงอยู่ช่วยนิดหน่อย คิดไม่ถึงเลยว่า นางไม่จำเป็นต้องให้ช่วยเหลือ นางคนเดียวก็จัดการได้ ตั้งแต่วางแผนลงมือ นางไม่พลาดเลย ร้ายกาจมาก”

“ใช่ ครั้งนี้หมุยเฟยทำให้ข้าแปลกใจมาก แต่ว่า ที่จริงนางก็เป็นคนที่เหมาะสมที่จะจัดการอี๋กุ้ยเฟยอยู่แล้ว นางถูกอี๋กุ้ยเฟยกดขี่มานาน อีกทั้งอี๋กุ้ยเฟยก็ไม่ได้ระวังนางด้วย นางประมาทศัตรูเกินไปถึงได้ล้ม”

ซือถูเย้นพูดจบ แล้วหยุด “ครั้งนี้ หมุยเฟยจำเป็นต้องได้เลื่อนตำแหน่ง ตำแหน่งกุ้ยเฟย นางเป็นได้โดยไม่ต้องรู้สึกผิด อีกทั้ง แม่ต้องพึ่งพาลูก ลูกต้องอาศัยแม่ หากหมุยเฟยได้เลื่อนเป็นกุ้ยเฟย ซานเอ๋อก็จะไม่ต้องรู้สึกผิดอะไร เป็นรัชทายาทเลย”

ใช่ ทำมามากขนาดนี้ ก็เพื่อให้หมุยเฟยได้เลื่อนตำแหน่ง

เมื่อกลับมาถึงจวน หยางมามารีบไปเตรียมเก้าอี้พักให้หลีโม่ได้เอนตัว จากนั้นก็สั่งกำชับว่า “บนรถม้ามันไม่นิ่ง ท่านต้องพักอย่างน้อยหนึ่งชั่วยามก่อนถึงจะลุกขึ้นมาได้นะ”

หลีโม่ยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร ข้าไม่เหนื่อย”

“ถึงแม้ท่านจะเป็นหมอ แต่ว่าเรื่องนี้ต้องฟังข้าน้อยนะ” มามาพูด จากนั้นก็สั่งให้เย็นเอ๋อร์ไปเตรียมน้ำร้อน จะให้หลีโม่เช็ดล้างหน้าล้างตา

หลีโม่วางเท้าลง มามาเห็นจากปลายตา เลยทำหน้าดุใส่ “นอนลงเดี๋ยวนี้”

“ข้าจะไป ......”

“ห้ามไปไหนด็เดขาด” มามารีบไปพยุงนาง “อยากได้อะไรก็บอกข้าน้อยสิ ข้าน้อยจะให้คนไปจัดการให้”

“ข้าอยากเข้าห้องน้ำ” หลีโม่พูดอย่างจนใจ

มามาพูดว่า “ได้ ข้าน้อยจะไปเอากระโถนมาให้นะ”

ซือถูเย้นยืนดูอยู่ข้าง ๆ แบบงง ๆ “มันเรื่องอะไรกัน? แค่เข้าห้องน้ำต้องทำบนที่นอนด้วย? หลีโม่ เจ้าไม่สบายหรือเปล่า?”

“ไม่” หลีโม่รีบมองเขาด้วยสายตาปลอบประโลม เพื่อไม่ให้เจ้าเจ็ดคิดว่านางไม่สบายท้อง แล้วบอกกับมามาว่า “ท่านดูสิ ตื่นเต้นกันไปหมด ทำให้ท่านอ๋องตกใจเลยเนี้ย”

มามาอาจเป็นไปได้ว่าตัวนางทำแตกตื่นมากเกินไป เลยพูดว่า “ก็ได้ ข้าน้อยจะไปเป็นเพื่อนท่าน”

หลีโม่ก็ขี้เกียจจะคัดค้าน หลังจากนางตั้งท้อง มามาตื่นเต้นมากๆ เจ้าเจ็ดยังไม่ได้ตื่นเต้นเท่านางเลย

แต่ว่า ผู้ชายมักจะมันค่อยอะไรกับเรื่องพวกนี้เท่าไหร่