พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 773

ตอนที่ 773 ไม่สู้ให้ข้าแอบออกไปเองดีกว่า

อ๋องอานชินไม่รู้ว่าออกไปจากวังได้อย่างไร เขาเต็มไปด้วยความโกรธ จนไฟโกรธแทบจะเผาไหม้ตัวเองเป็นจุณ

เขาขึ้นหลังม้า แล้วอยู่หน้าประตูวัง โดยไม่รู้จะไปที่แห่งใด

จะกลับจวนดี หรือไปตำหนักอ๋องซื่อเจิ้งดี

และในตอนนั้นเอง เขาก็มีความคิดอยากจะฆ่าไอ้ทรราชนั่นเสีย

ทรราช ใช่แล้ว ตอนนี้เขาไม่ใช่ฮ่องเต้ผู้ทรงธรรมแล้ว แต่เป็นทรราช

สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจไปตำหนักอ๋องซื่อเจิ้ง

ซือถูเย้นก็เหมือนจะรู้ว่าเขาจะมา ก็เลยให้หลีโม่เข้าไปนอนก่อน ส่วนตนเองก็นั่งรออยู่ที่ศาลาด้านนอก

ตอนที่จื่นเฉิงพาอ๋องอานชินเข้ามา เขาก็ดื่มเหล้าจนเกือบเมาแล้ว

อ๋องอานชินก็เอามือคว้าขวดเหล้าของเขา “” นี่มันเวลาอะไรแล้ว ยังจะมีใจมาดื่มอีกหรือ?

ซือถูเย้นมองขวาง “เวลาอะไร ถ้าจะดื่มก็ต้องดื่ม”

เขาแย่งขวดเหล้ากลับมา แล้วก็กระดกขวด “ว่ามา พี่ชายฮ่องเต้ที่แสนดีของพวกเรา มีเรื่องอะไรจะคุยกับเจ้า?”

“มีสองทาง ให้ฆ่าเจ้า อีกทางฆ่าหลีโม่ แล้วให้เจ้ากินยาให้เป็นหมัน”

“จุดประสงค์คืออะไร?” ซือถูเย้นหัวเราะเยาะ “จุดประสงค์ของเขาคืออะไร พี่ไม่รู้หรือ?”

อ๋องอานชินนิ่งไป “ข้ารู้ เขาอยากบีบให้เจ้าก่อกบฏ”

ซือถูเย้นเอามือกำขวดเหล้าจนแหละละเอียด แล้วก็ทำหน้าโหด “ใช่แล้ว เขาจะบีบให้ข้ากบฏ”

คำว่ากบฏ พูดออกมาแบบกัดฟัน

นี่ก็เพราะว่าทำไมเขาถึงออกจากวังเมื่อวาน แล้วก็มาวาดแผนการเดินทัพ เพราะเขาอยากรู้ว่ามีโอกาสชนะมากน้อยแค่ไหน

“แล้วจะคิดว่าจะทำอย่างไร?” อ๋องอานชินถาม

“เวลาของเขาไม่นาน ถ้าข้าไม่ยอมฟังความดีๆ เขาก็จะลงมือก่อน ข้าก็จะรอเขาลงมือ จะทำอย่างไรได้?” ซือถูเย้นพูดประชด

ตอนนี้ เขาจะทำอะไรได้? กำลังทหารเขาไม่พอ ยังจัดการกับแดนหนานโก๋วไม่เรียบร้อย หลีโม่ก็ตั้งท้องอยู่ เขากำลังตกอยู่ในตำแหน่งลำบาก

“ถ้ารอเขาลงมือก่อน เจ้าก็มีแต่ตายกับตาย” อ๋องอานชินพูดด้วยสายตาตักเตือน

“ถ้าข้าตาย เขาก็ต้องตาย” ซือถูเย้นเอาเศษขวดแตกขึ้นมาเล่น แล้วเศษขวดก็เต็มไปด้วยเลือด เพราะเกิดจากตอนที่เขาบีบขวดเมื่อครู่ แล้วบาดมือเขาเลือดออก

อ๋องอานชินมองเขา “เจ้าไม่คิดจะไปหาบรรพบุรุษบ้างหรือ?”

ซือถูเย้นยิ้ม “เคยคิด เมื่อคืนได้ให้คนไปหาแล้ว ถ้าหาไม่พบ หรือบรรพบุรุษอาจจะไม่ยอมมาด้วย ข้าก็เหลือเพียงทางเดียว”

เขาไม่อยากหาบรรพบุรุษ คนที่เป็นหลาน แต่เขากลับทำให้คนแก่ไม่มีความสุข ก็ถือว่าอกตัญญูแล้ว ทีนี้ยังจะมาลำบากนางให้มาช่วยคนอื่นอีก เขารู้สึกละอายใจ

ถ้าเขาตัดสินใจสู้สุดกำลัง ก็จะไม่อยากไปรบกวนบรรพบุรุษ แต่หลีโม่ตั้งท้องอยู่ เขาอยากจะเห็นลูกของตนเองคลอด

อ๋องอานชินก็เริ่มวางใจ ถ้าอ๋องอานชินกลับมา อย่างน้อยก็ยังมีโอกาสอยู่บ้าง

ตัดมาทางซือถูเย้น ก็ยังไม่ได้ข่าวของบรรพบุรุษ

เขาไปหาอ๋องเย่ แล้วได้การช่วยเหลือจากเขา

อ๋องเย่รีบออกคำสั่ง ให้คนของตึกเสหานรีบเข้าวัง

ทางหลีโม่ ก็เป็นห่วงหลี่ซ่วยหยุ่น และก็เป็นห่วงที่ไอ้เจ็ดเข้าวังวันนั้น นางรู้ดีว่า ฮ่องเต้จะต้องบีบให้เขาไม่มีทางเดิน เขาก็เลยห้ามไม่ให้นางเข้าวัง

นางอยากรู้มากว่าเกิดอะไรขึ้น

ตอนนี้คนที่รู้เรื่องนี้มีอยู่สามคน มี ฮ่องเต้ ไอ้เจ็ด และ อ๋องอานชิน

ถ้าไอ้เจ็ดไม่อนุญาต นางก็ออกไปไหนไม่ได้ แล้วจะรู้ข่าวได้อย่างไร?

สองวันนี้ นางเห็นอ๋องเย่แอบมาหาบ่อยๆ ก็เลยคิดว่าอ๋องเย่จะต้องรู้เรื่องแน่ๆ ดังนั้น นางก็เลยให้หลิงลี่ไปสืบข่าว

พอหลิงลี่ออกไป ก็กลับมาบอกว่า “อ๋องเย่ก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกัน แต่ว่า ถ้าอ๋องอานชินรู้เรื่อง ไม่สู้ให้หม่อมฉันพาท่านออกไปสืบที่จวนอ๋องอานชินดีกว่า”

“แต่ว่า ไอ้เจ็ดไม่ให้ข้าออกไป ด้านนอกมีคนคอยเฝ้าอยู่” หลีโม่กล่าว

“ท่านวางใจเถอะ เดี๋ยวหม่อมฉันจัดการเอง รับรองว่าไม่มีใครรู้แน่นอน คืนนี้ท่านอ๋องมีนัดกับอ๋องเย่ อ๋องเย่ก็รับปากแล้ว ว่าจะดื่มกับท่านอ๋องจนถึงดึก ดังนั้น พวกเรากลับมาก่อนเที่ยงคืนก็แล้วกัน”

“อ๋องเย่ยอมช่วยเหลือให้พวกเราได้ออกไปหรือ?” หลีโม่ถามอย่างสงสัย

“ใช่แล้ว อ๋องเย่เองก็อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ท่านอ๋องไม่ยอมบอก อ๋องเย่ก็เป็นห่วงเหมือนกัน” หลิงลี่กล่าว

ถึงแม้หลีโม่จะรู้สึกว่าไม่เหมาะ แต่ก็เนื่องด้วยอยากรู้ว่าฮ่องเต้คิดอย่างไร ดังนั้น นางก็เลยตกลงว่าจะแอบออกไป