พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 784

ตอนที่ 784 เริ่มจากฮองไทเฮา

ไท่ฮองไท่เฮากลับมาในวัง แล้วก็อยู่ที่ตำหนักซีเวย

นางมีตำหนักของตนเอง แต่หลายปีนี้ ก็ยังมีคนมาเก็บกวาดให้เหมือนเดิม ดังเช่นตอนนางจากไป

นางพักทางซีกตะวันออกของตำหนักซีเวย ฮ่องเต้พักซีกตะวันตก หลังจากเข้าวังมา นางสั่งไม่พบใครทั้งสิ้น

ฮ่องเต้ไปหา2เที่ยว นางก็ไม่พบ อ้างว่ายังไม่พร้อม ให้ฮ่องเต้ไปพักผ่อนก่อน

ฮ่องเต้รอการกลับมาของนาง วันนี้นางมาแล้ว และอยู่ที่ตำหนักซีเวย แต่นางกลับไม่ยอมพบเขา

ฮ่องเต้มองลุ่กงกง “บรรพบุรุษยังโกรธข้าอยู่ ข้าบีบให้นางกลับมา แต่นางก็ไม่ยอมพบข้า”

คืนนั้นลู่กงกงบาดเจ็บที่ท้อง อาการไม่หนัก แต่หมอหลวงบอกว่าต้องพักผ่อน แต่ว่าฮ่องเต้ไม่อาจไม่มีคนแก่พวกนี้มาดูแล เปากงกงก็ตายไปแล้ว เขาจะต้องมาอยู่ข้างกายฮ่องเต้

ฮ่องเต้ก็เข้าใจเขา เอาเก้าอี้มาให้เขานั่งในตำหนัก ให้เขาเอนหลังไป แล้วอยู่เป็นเพื่อนตนเอง

ร่างกายฮ่องเต้แย่ลงมากแล้ว เขาเริ่มจะต้องกินวูชิซานแล้ว เพื่อทำให้มีสติ

ถึงแม้หย้วนพ่านจะไม่แนะนำ แต่ว่า เขาต้องทำเช่นนั้น เพราะว่าไม่มีทางเลือก

หลังจากกินวูชิซานลงไป จะต้องเหงื่อออก แต่ว่า ฮ่องเต้ร่างกายอ่อนแอ การเดินคือทำให้เหงื่อออกที่ดีที่สุด

เขาไม่ต้องการให้ใครมาอยู่ด้วย แล้วก็ดินออกไปเอง แล้วก็ไปคุกเข่าหน้าตำหนักของไท่ฮองไท่เฮา

ฮ่องเต้คุกเข่า คนอื่นๆ ก็ต้องคุกเข่าลงด้วย แต่ฮ่องเต้ไม่ให้ใครเข้าใกล้ พวกเขาได้แต่คุกเข่าอยู่ไกลๆ ลู่กงกงเองก็ต้องคุกเข่าลง

1ชั่วยามเต็มๆ ไท่ฮองไท่เฮาก็ไม่ออกมา

ฮ่องเต้กินวูชิซานไป ก็ยังพอทนได้บ้าง แต่ว่า ลู่กงกงทนไม่ไหว แล้วก็สลบไป คนในวังก็รีบหามเขาไปพักผ่อน

ส่วนสนมตำหนักอื่นๆ เมื่อรู้ว่าไท่ฮองไท่เฮากลับวังแล้ว ต่างก็พากันมาขอพบ แล้วเห็นฮ่องเต้คุกเข่าอยู่ ถึงแม้จะไม่รู้เรื่อง แต่ก็คุกเข่าลงด้วย

หมุยเฟยไปคุกเข่าด้านหน้า ข้างๆ ฮ่องเต้ แล้วใช้ตัวพยุงเขาไว้ แล้วพูดอย่างกังวลว่า “ฝ่าบาท ท่านยังไหวไหม?”

ฮ่องเต้ชื่นชมวิธีการที่ไม่ทำร้ายจิตใจของหมุยเฟย เขาเริ่มจะไม่ไหว แต่เมื่อหมุยเฟยมาพยุงไว้ เขาก็เริ่มมีกำลังเพิ่มขึ้นมา

“ข้าไม่เป็นไร！”

“หม่อมฉันจะคุกเข่าเป็นเพื่อนท่าน” หมุยเฟยพูดเบาๆ

ถึงแม้ฮ่องเต้จะมีรับส่งแต่งตั้งนางเป็นกุ้ยเฟย แต่ยังไม่ได้เข้าพิธี ดังนั้น ทุกคนก็ยังคงเรียกนางว่าหมุยเฟยเหนียงเหนียง

ฮ่องเต้ไม่ได้ตอบอะไร ก็แสดงว่าตอบรับแล้ว

ในตำหนักหยันสี่ ฮองไทเฮาก็รู้ว่าไท่ฮองไท่เฮากลับมาแล้ว

นางขมวดคิ้วหันไปคุยกับหรูหรงว่า นางกลับมา วังหลังท่าทางจะไม่สงบแล้ว “”

หรูหรงตอบ “ฮองไทเฮาวางพระทัยเถิด ไท่ฮองไท่เฮาเป็นคนยุติธรรม อีกอย่าง ตอนนี้ท่านก็เป็นถึงฮองไทเฮา นางคงไม่อาจจะปฏิบัติกับท่านเหมือนดังก่อน”

“ข้าไม่ได้ห่วงเรื่องนี้ ว่ากันว่าจากไปแล้วก็เปลี่ยนไป ก่อนหน้า นางเคยเป็นเสาหลักของแคว้นต้าโจว แต่ว่า นางจากไปนานแล้ว พอกลับมาอะไรมันก็เปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้วังหลัง ข้าเป็นคนดูแล ข้าพอใจก็ให้ข้าวนางกิน ไม่พอใจข้าก็ไม่ให้ นางจะทำอะไรข้าได้ หรือนางคิดว่าตนเองกลับมา คนในวังก็จะต้องฟังนางหมด?”

“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านจะกังวลอะไรหรือ?” หรูหรงถาม

ฮองไทเฮาถอนหายใจ “นางคนนี้ เป็นคนชอบทรมานคน ข้าแค่กังวล ว่าฮ่องเต้จะถูกนางหลอก”

“เช่นนั้นยิ่งไม่ต้องกังวล ตำแหน่งท่านถูกฮ่องเต้แต่งตั้งขึ้นมาเอง คงไม่ไปช่วยไท่ฮองไท่เฮามาทำร้ายท่านหรอก”

ฮองไทเฮามาถึงยังตำหนักซีเวย แล้วก็เห็นฮ่องเต้นั่งคุกเข่าด้านหน้า นางโกรธมาก แล้วก็เข้าไปพูดกับฮ่องเต้ว่า “ท่านร่างกายไม่แข็งแรง อย่าลงไปนั่งเลย ลุกขึ้นมาเถิด”

ฮ่องเต้ไม่เงยหน้า แล้วก็จัดท่าทางนั่งของตนเอง “ฮองไทเฮาไม่ต้องกังวล ข้าไม่เป็นอะไร”

“ลุกขึ้นๆๆ ！” ฮองไทเฮาเอามือไปดึงเขาขึ้นมา แล้วโมโหว่า “” นางคิดว่าตนเองเป็นอะไร? ถึงกล้าให้ท่านนั่งคุกเข่าทั้งๆ ที่ยังป่วยอยู่

ฮ่องเต้มองขึ้นอย่างไม่พอใจ ยังไม่ได้พูด ก็เห็นอาซื๋อกูกูออกมา ใช้สายตากวาดมอง แล้วก็พูดกับฮองไทเฮาว่า “มาแล้วหรือ? เข้ามาสิ ไท่ฮองไท่เฮาอยากพบท่าน”

ฮ่องเต้รีบเงยหน้ามองอาซื๋อกูกู “กูกู ได้บอกไหมว่าจะพบข้า?”

“นั่งรอไปก่อนเถอะ ตอนที่อยากพบ ก็จะพบเอง” อาซื๋อกูกูพูดด้วยเสียงนิ่งๆ

“เจ้ากล้านักนะ！” ฮองไทเฮาโมโหหนัก เดินขึ้นหน้าไปชี้หน้าอาซื๋อกูกูแล้วตวาด “เจ้าเป็นใครกัน? ถึงกล้าพูดกับข้าเช่นนี้?”

อาซื๋อกูกูก็มองตาขวางมา “ท่านจะเข้าไปไหม? ถ้าไม่เข้าไป ก็นั่งคุกเข่ารอที่นี่แหละ”

พูดจบ ก็สะบัดเสื้อเดินเข้าไป

ฮองไทเฮาโกรธมาก แล้วก็ตามเข้าไป นางเองก็อยากจะถามยัยแก่นั่น ว่าสั่งสอนคนรับใช้ของตนเองอย่างไร?

ตอนที่ฮองไทเฮายังเป็นสีไท่เฟยนั้น ไม่สิ ตอนที่ยังเป็นเหลียงหยวน ก็มีนิสัยแบบนี้แล้ว หลายปีแล้ว ก็ยังไม่เปลี่ยน

จริงๆแล้ว การที่ไม่เปลี่ยนนิสัยตนเอง ก็เป็นเรื่องดี แสดงว่านางไม่เคยเสียเปรียบถึงชีวิต

เข้าวังมาหลายปี ถึงแม้จะไม่ได้รับความรัก แต่ก็ยังโอหังได้ นิสัยของนางทำให้คนอื่นไม่กล้ามาตอแย แล้วชาติตระกูลก็มีอำนาจ ก็เลยทำให้นางดูมีบารมี

ไท่ฮองไท่เฮาเป็นคนเดียว ที่ไม่สนใจกับนิสัยของนาง จริงๆ ก็ไม่กี่ครั้ง แต่ว่า คนแบบนาง แค่ครั้งเดียว ก็จำไปทั้งชีวิต

ดังนั้น ครั้งนี้ที่นางทำโหด ก็เพื่อจะรักษาหน้าตนเองไว้