พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 788

ตอนที่ 788 เจ็บไหม

ด้านล่างเขา มีรถม้าคันสีเขียวรออยู่ ซูชิงได้รับคำสั่งให้มารับ

แต่รอจนค่ำมืด ก็ไม่เห็นหลีโม่ลงมาจากเขา เขาเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดี จึงส่งคนไปตามหาบนเขา

ตรงระหว่างตรงกลางเขา เขาเห็นหลิงลี่นอนจมกองเลือดอยู่ จึงรีบตรวจดูอาการบาดเจ็บความนาง

หลิงลี่บาดเจ็บสาหัสมาก ท้องน้อยกับหน้าอกมือแขนล้วนมีบาดแผล เขารีบอุ้มหลิงลี่แล้วขึ้นไปบนโดยหาน

อ๋องอานหรานเห็นอาการสาหัส จึงไม่อะไร รีบสั่งให้ซูชิงอุ้มหลิงลี่เข้าไปในห้อง แล้วก็ทำการรักษา

ประมาณครึ่งชั่วโมง อ๋องอานหรานค่อยออกมา

ซูชิงรีบถามขึ้นว่า “เป็นอย่างไรบ้าง?”

อ๋องอานหรานให้อ้วนฟันหรอไปจัดยา แล้วพูดด้วยเสียงเคร่งขรึมว่า “อาการสาหัส แผลตรงหน้าอก แทบถึงชีวิต โชคดีที่ก่อนที่นางจะหมดสติ นางได้สะกดจุดห้ามเลือดไว้ ไม่อย่างนั้น คงอดทนรอให้เจ้าไปช่วยนางไว้ไม่ได้ ตอนนี้ยังไม่ฟื้นขึ้นมาง่ายๆ รอดูพรุ่งนี้ก่อน”

ได้รู้ว่าไม่เป็นอันตรายต่อชีวิตแล้ว ซูชิงค่อยวางใจ

“พี่สาวของข้าล่ะ?” เสี้ยฮ่าวหรานถามขึ้นอย่างเป็นห่วง

ในใจทุกคนหนักอึ้ง ใช่ หลิงลี่กับหลีโม่ลงเขาไปด้วยกัน เกิดเรื่องกับหลิงลี่ แล้วหลีโม่ล่ะ?

“ขอฝากท่านอ๋องช่วยดูแลหลิงลี่ด้วย ข้าจะรีบลงเขาไปเดี๋ยวนี้” ซูชิงยกมือขึ้นประสาน แล้วก็หันตัวจากไปทันที

หลังจากที่เขาลงเขาไปแล้ว ก็รีบตรงไปยังจวนเฉิน ให้แม่ทัพทั้งสิบสองของเฉินไท่จูนไปช่วย แล้วสั่งคนไปแจ้งเซียวเซียวกับเซียวโธ่ จัดเตรียมการทหารในจวนอ๋อง แล้วเริ่มค้นหาอย่างละเอียด

ไม่เจออะไรเลยทั้งคืน

จนถึงเที่ยงวันที่สอง เซียวเซียวสองพี่น้อง ซูชิงทั้งสามคนมาพบหน้ากัน แลกเปลี่ยนข่าวกัน แล้วก็ไม่พบเบาะแสใดๆ

“เป็นใครกันแน่?” เซียวโธ่พูดขึ้นอย่างโมโห

เซียวเซียวสงบสติแล้วครุ่นคิดดู “ไม่ใช่ฮ่องเต้ ตอนนี้ไทฮองไทเฮากลับวังแล้ว เขาไม่มีทางลงมือกับพระชายาอีก”

“งั้นจะเป็นใคร? อ๋องหนานหวยหรือ?” เซียวโธ่คิดถึงหน้าตาอัปยศของอ๋องหนานหวย ก็โมโหขึ้นมา ยังไงก็รู้สึกว่าเป็นฝีมือเขา

“นอกจากเขาก็ไม่มีใครอีกแล้ว” ซูชิงพูดขึ้น

“ไปตามหาเขา” เซียวโธ่พูดด้วยความโมโหอย่างทนไม่ไหว “ตอนนี้พระชายากำลังตั้งครรภ์ ตกอยู่ในมือของเขา ยังจะมีชีวิตรอดไหม?”

เซียวเซียวรู้สึกว่า นี่ก็เป็นเพียงวิธีเดียว

อ๋องหนานหวยก็หายตัวไปแล้ว

เซียวเซียวรีบไปยังประตูเมือง ถามคนเฝ้าประตูเมือง บอกว่าเมื่อคืนอ๋องหนานหวยได้ออกไปจากประตูเมืองจริงๆ

“จะต้องเป็นเขาแน่ เขาจับตัวพระชายาไปแล้ว” เซียวโธ่พูดขึ้นอย่างโมโห

เซียวเซียวคิดอยู่แป๊บหนึ่ง แล้วพูดว่า “ซูชิง เจ้ารีบไปที่จวนอ๋องอานชิน ให้อ๋องอานชินสั่งหาตามหาในเมืองหลวง อีกอย่าง เฝ้ารังเขาไว้ ข้ากับเซียวโธ่จะรีบออกไปตามนอกเมือง”

“ได้” ซูชิงกระโดดขึ้นขี่ม้า วิ่งตรงไปยังจวนอ๋องอานชิน

ข่าวการหายตัวไปของหลีโม่ ไทฮองไทเฮาก็รู้แล้ว

นางหัวเราะอย่างขมขื่น “ดูสิ ทุกคนเห็นข้าอยู่ในสายตามาก”

“เป็นฝีมือของเจ้าแปดใช่ไหม?” อาซื๋อกูกูขมวดคิ้วพูด “เขาจะก่อเรื่องอะไร? มาถึงขนาดนี้แล้ว เขายังมองสถานการณ์ไม่ออกอีกหรือ? ยังมีความคิดเพ้อฝัน?”

“เข้าใจ ยอมเชื่อไหมล่ะ?” ไทฮองไทเฮาค่อยๆพิงเอนอยู่บนที่นั่งกุ้ยเฟย เหนื่อยมากเลย เหนื่อยมากจริงๆ คนที่สมควรตายที่สุด ที่จริงควรเป็นนาง ตายแล้ว ก็จะได้จบสิ้นเสียที ยังจะต้องกังวลใจอะไร?

“ไปบอกฮ่องเต้ หลีโม่หายตัวไปแล้ว เขาต้องตายแน่” ไทฮองไทเฮาพูดขึ้น

อาซื๋อกูกูกำลังคิดที่จะไป แล้วนางก็เงยหัวขึ้นมาพูดในทันใดว่า “ไม่ ข้าจะไปด้วยตัวเอง”

นางลุกขึ้นยืน เดินไปได้สองก้าว แล้วหันกลับมา โบกมือ พูดขึ้นว่า “ช่างเถอะ”

อาซื๋อกูกูหัวเราะ “ช่างเถอะ เจ้ายังโกรธเขาอยู่อีกหรือ? เจ้ามีเวลา ลองดูดวงสิ ดูว่าหลีโม่ยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่าดีกว่า”