พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 791

ตอนที่ 791 อยู่ในมืออ๋องหนานหวย

ไทฮองไทเฮาอยู่ในตำหนักยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด จึงพูดขึ้นว่า “ไปห้องพระอักษร ไปเอาฎีกาช่วงนี้มาให้ข้า”

อาซื๋อกูกูหัวเราะ “ข้ารู้แล้ว ดอกทองรักษาความม่ายไม่ได้”

“ไสหัวไป” ไทฮองไทเฮาถูกนางรู้ทัน ต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

“ได้ ข้าไสหัวไป ไสหัวไปเอาฎีกามาให้เจ้า” อาซื๋อกูกูหัวเราะพร้อมเดินออกไป

ไทฮองไทเฮานั่งอยู่ในตำหนัก รู้สึกยิ่งอยู่ก็ยิ่งหงุดหงิด จึงเปิดประตูหน้าต่าง มองเห็นทุกอย่างในตำหนัก เหมือนดังตอนนั้นที่นางยังอยู่ เพียงแต่เวลาผ่านไปแล้ว ผ่านไปเป็นเวลานานหลายปีมากแล้ว

“ซือถูฉิงเทียน เรื่องวุ่นวายที่เจ้าทิ้งไว้พวกนี้ ช่างทำให้ข้าหงุดหงิดจริงๆ หากไอ้เจ็ดไม่เหมือนกับเจ้าขนาดนั้น แต่ก็ขี้เกียจที่จะมายุ่ง” นางพูดบ่นพึมพำ

ฮ่องเต้รู้ว่าไทฮองไทเฮาเริ่มสนใจบ้านเมือง ก็อึ้งตะลึงไปเลย

“นางตั้งใจที่จะให้ข้าสละบัลลังก์แล้วจริงๆ”

คิดถึงตอนนั้นตอนที่เขาขึ้นครองบัลลังก์ นางพูดกับเขาเองว่า ข้าเชื่อเจ้า รู้ว่ายังไงเจ้าก็จะเป็นฮ่องเต้ที่ดี แต่หากเจ้าทำไม่ได้ ข้าก็จะกลับมาดึงเจ้าลงมาจากบัลลังก์

ข้าไม่ใช่ฮ่องเต้ที่ดีหรือ? ข้าเป็นฮ่องเต้ ทำเพื่อประชาชนแล้วมากมายแค่ไหน? บรรพบุรุษท่านเคยเห็นไหม?

ท่านมองเห็นแต่เพียงความผิดของข้า ข้าทำดีเป็นร้อยครั้ง ก็ลบล้างความผิดที่เพียงครั้งเดียวไม่ได้

อ๋องเย่ถูกข้าขังไว้สองวันก็ปล่อยออกมาแล้ว

ตอนที่ไปหาไทฮองไทเฮา ไทฮองไทเฮาก็ดุด่าว่า “เรื่องดีๆไม่ทำทำแต่เรื่องชั่วๆ”

เขาหัวเราะเหมือนดั่งดอกไม้ แล้วก็อ้อนวอนขอร้องพระเดชพระคุณอย่างหน้าด้านๆ แล้วก็ออกจากวังไป

หลังจากที่เขาไปแล้ว อาซื๋อกูกูถามไทฮองไทเฮาอย่างแปลกใจว่า "ทำไมถึงยอมให้เขาไม่ดูแลงานในราชสำนัก?"

ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่ต้องได้คน เขาไม่ทำ ใครทำ? จะอาศัยหญิงเฒ่าคนนี้จริงๆหรือ?

ไทฮองไทเฮามองดูเขาอย่างเรียบเฉย "เห็นว่า คนตระกูลซือถูยังเข้ามาเกี่ยวข้องน้อยหรื

 "เจ้าเก้าฉลาดมาก" อาซื๋อกูกูพูดขึ้น

  "เป็นคนของราชวงศ์ หากไม่ได้อยู่ในตำแหน่งสูงสุด ก็ไม่ต้องฉลาดดีกว่า" ไทฮองไทเฮาพูดขึ้น

เป็นเช่นนี้จริงๆ

 ไทฮองไทเฮากลับมาปกครองราชสำนัก เป็นที่ตกตะลึงอย่างมากสำหรับขุนนางในราชสำนัก

อย่างน้อยก็สามารถแสดงให้เห็นว่า ร่างกายของฮ่องเต้นั้นย่ำแย่มากแล้ว

อ๋องเย่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับงานในราชสำนักอีก และก็ไม่ต้องร่วมว่าราชการ

ไทฮองไทเฮาว่าราชการวันแรก ก็ได้สั่งย้ายอ๋องเหลียงไปดูแลฝ่ายการทหาร ดำรงตำแหน่งปิงปู้ซ่างซู ส่วนปิงปู้ซ่างซูคนเดิมย้ายไปเน่ยเก๋อ(ระบบการเมือง) ดำรงตำแหน่งเป็นเฉิงเสี้ยงฝ่ายขวา

เดิมต้าโจวมีเฉิงเสี้ยงคนเดียว นับจากที่เสี้ยห้วยจุนตายไปแล้ว ตำแหน่งเฉิงเสี้ยงก็เคยว่าง แต่ก็ไม่นาน ตอนนี้ ไทฮองไทเฮาแต่งตั้งเฉิงเสี้ยงฝ่ายขวา ดูเหมือนเป็นการยกระดับปิงปู้ซ่างซูคนเดิม แต่ที่จริงเป็นการลดอำนาจของเขา

เพราะ เฉิงเสี้ยงฝ่ายขวาถึงจะมีอำนาจมาก แต่ข้างบนมีไทฮองไทเฮาข่มอยู่ ทำอะไรไม่ได้

เหมือนเป็นดั่งแค่ดอกไม้ประดับ

ไทฮองไทเฮามีประสบการณ์มากมาย หลังจากที่อ๋องเหลียงถูกยกให้เป็นปิงปู้ซ่างซูแล้ว ก็ได้ส่งคนไปต้าเหลียง สู่ขอองค์หญิงอี้เอ๋อร์ลูกสาวขององค์รัชทายาทต้าเหลียง

อ๋องเหลียงที่ได้เป็นปิงปู้ซ่างซู ดำรงตำแหน่งได้อย่างเต็มกำลัง

ไทฮองไทเฮามีความตั้งใจที่จะจัดการกำลังทหารใหม่ ดังนั้น ให้อ๋องเหลียงรวบรวมกำลังทหารได้ทั้งหมดแล้ว ค่อยมาปรับเปลี่ยนใหม่

 หลังจากที่ฮ่องเต้หายดีแล้ว กองกำลังทหารถูกปรับเปลี่ยนใหม่ ตอนนี้ทำให้วุ่นวายก่อน เดิมทหารของอ๋องซื่อเจิ้ง ก็กระจัดกระจายไปทั่วแล้ว

 เป็นใครก็สามารถมองออก ไทฮองไทเฮาต้องการที่จะรักษาอำนาจไว้ให้ซือถูเย้น

 ฮ่องเต้ทำอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงมองดูอำนาจฮ่องเต้ของตัวเองถูกแย้งไปต่อหน้าต่อตา

 เขารู้ บรรพบุรุษต้องการที่จะใช้วิธีนี้ บีบเพื่อให้เขาสละบัลลังก์

เขาไม่ควรยอมแพ้ เร็วขนาดนี้ ขอเพียงหาตัวเสี้ยหลีโม่เจอ บรรพบุรุษก็จะทำตามคำพูดที่นางรับปากไว้ ไม่ว่าคนที่ช่วยเขาเป็นใคร ยังไงเขาก็ยังสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไป และไม่จำเป็นต้องสละบัลลังก์

 ฮ่องเต้กับไทฮองไทเฮาเหมือนกำลังโกรธกัน ที่จริงไทฮองไทเฮาไม่ได้มีความคิดแบบนี้ ที่จริงก็โกรธเขาอยู่ แต่กลับงานในราชสำนักไทฮองไทเฮาจะใช้อารมณ์ในการตัดสินไม่ได้

ซือถูเย้น เคยดำเนินการจัดการวางแผนนโยบายที่ดีต่อบ้านเมือง ไทฮองไทเฮายังคงดำเนินต่อไปในนามของอ๋องซื่อเจิ้ง นางพยายามดำเนินโครงการของซือถูเย้นต่อไปแบบนี้ ทุกคนต่างก็รู้ว่าเพราะอะไร ก่อนหน้านี้คนที่คิดอคติหรือมีความคิดหวาดระแวงซือถูเย้น ต่างก็หันกลับมาเปลี่ยนความคิดแล้ว

และหลีโม่ นางฟื้นขึ้นมาในโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง ตอนที่ฟื้นขึ้นมา รู้สึกเพียงหัวสมองหนักอึ้ง และก็จำไม่ได้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น