ตอนที่ 792 กระจายอำนาจทหาร – ตอนที่ต้องอ่านของ พิษรักองค์ชายโฉมงาม
ตอนนี้ของ พิษรักองค์ชายโฉมงาม โดย ใบไม้แดง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนซ์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 792 กระจายอำนาจทหาร จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
ตอนที่ 792 กระจายอำนาจทหาร
หลังจากที่เขาไปแล้ว หลีโม่ค่อยๆลุกขึ้นมาจากเตียง นั่งลงตรงหน้าโต๊ะ เทน้ำมาดื่มหนึ่งแก้ว ค่อยรู้สึกว่าริมฝีปากไม่ได้แห้งเหมือนดั่งเมื่อกี้
นางสลบไปสองวัน แสดงว่าไม่ได้ดื่มอะไรเลยมาสองวัน ข้าวสักเม็ดก็ไม่ได้ลงท้อง ต่อให้ไม่ได้ถูกวางยาสลบ ก็จะไม่มีแรงสักนิด
หลังจากดื่มน้ำเสร็จแล้ว นางนั่งพักอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยื่นมือไปลูบดูกระเป๋าเข็มของตัวเอง กลับพบกับความว่างเปล่า กระเป๋าเข็มถูกพวกเขาเอาไปแล้ว
ไม่มีกระเป๋าเข็ม ไม่มีสายเชือกเตาปา ก็เท่ากับว่านางสูญเสียความสามารถในการช่วยเหลือปกป้องตัวเอง
โชคดีที่ถึงจะไม่มีกระเป๋าเข็ม นางก็ยังเป็นหมอคนหนึ่งรู้ว่าการ การกดจุดไม่จำเป็นต้องใช้เข็มก็สามารถกระตุ้นได้
แต่ตอนนี้ไม่ได้ทานอะไรเลย นางก็จะไม่มีแรงไปสะกดจุด
"มีคนอยู่ไหม?" นางร้องเรียกขึ้นมาหนึ่งที
ด้านนอกประตูมีคนเปิดประตูเข้ามา นั่นก็คือซางชิว เขาเข้ามายกมือประสานขึ้นถามว่า "พระชายามีรับสั่งอะไรหรือ?"
"ข้าหิวแล้ว อยากทานข้าว" หลีโม่พูดขึ้นอย่างหมดแรง
ซางชิวยิ้มพูดว่า "พระชายาวางใจ เมื่อกี้ตอนที่ท่านอ๋องออกไป ได้สั่งคนจัดเตรียมไว้แล้ว พระชายารอสักครู่ก็สามารถทานได้แล้ว"
"ขอบคุณ" หลีโม่มองดูเขา แล้วถามขึ้นว่า "ที่นี่ที่ไหน?"
"เรียนพระชายา ที่นี่คือเมืองหลวน"
เมืองหลวน?
หลีโม่อึ้ง "บอกว่าจะกลับแดนหนานโก๋วไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงไปเมืองหลวน?"
เมืองหลวนกับแดนหนานโก๋วอันหนึ่งอยู่ทิศตะวันออก อันหนึ่งอยู่ทิศใต้ ไม่ใช่ทิศทางเดียวกันเลย ถึงแม้โลกจะเป็นวงกลม ยังไงก็สามารถเดินไปถึง แต่ทำไมต้องเสียเวลาเสียกำหนดการเดินทาง?
ซางชิงยิ้มพูดว่า "กลับแดนหนานโก๋ว ไปทางเมืองหลวนปลอดภัยกว่า"
หลีโม่เข้าใจแล้ว พวกเขาตั้งใจที่จะเดินอ้อม พวกเขากลับแดนหนานโก๋ว ใครๆต่างก็สามารถเดาได้ แต่พวกเขาไม่เดินเส้นทางไปหนานโก๋ว เลือกเดินอ้อมไปทางทิศตะวันออก คนที่ตามหานางเมื่อไปถึงหนานโก๋วแล้วหานางไม่เจอ ก็ต้องนึกว่าเดาผิด และจะไม่อยู่รอนาน จะต้องตามหานางไปทั่วแน่
"หากพระชายาไม่มีอย่างอื่นรับสั่งแล้ว กระหม่อมขอตัวออกไปก่อน" ซางชิวพูดขึ้น
หลีโม่รีบเรียกเขาไว้ " ยังไม่รีบ เจ้าอยู่คุยกับข้าก่อน"
ซางชิวยิ้มมองดูนาง " พระชายา หากอยากถามอะไรจากกระหม่อม เป็นไปไม่ได้"
"ข้ารู้ เจ้าเป็นคนฉลาดคนหนึ่ง วางใจ ข้าแค่อยากรู้ว่า สามีของข้าอยู่ในมือของท่านอ๋องพวกเจ้าหรือไม่"
"ไม่อยู่" ซางชิวพูด
"ไม่อยู่?"
ซางชิวพูดว่า "เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องปิดบังพระชายา พวกเราส่งคนออกไปจริง แต่จับตัวท่านอ๋องไม่ได้ แผนการของพวกเราล้มเหลว"
หลีโม่แอบสงสัย หากไอ้เจ็ดไม่ได้อยู่ในมือของอ๋องหนานหวย หรือจะตกอยู่ในมือของฮ่องเต้?
หากคาดเดาตามสถานการณ์ก่อนหน้านี้ ฮ่องเต้ลงมือกับไอ้เจ็ด ก็เพื่อบีบบังคับให้ไทฮองไทเฮากลับมา จุดมุ่งหมายของเขาประสบความสำเร็จแล้ว ไอ้เจ็ดน่าจะปลอดภัยแล้ว
“พระชายา ฮ่องเต้ก็จับตัวท่านอ๋องไม่ได้” ซางชิวเหมือนจะรู้ว่าในใจนางคิดอะไรอยู่ จึงบอกให้รู้ตามตรง
หลีโม่ตกใจมาก “ไม่ได้อยู่ในมือฮ่องเต้?”
“ใช่ ตอนที่พวกเราออกมาจากเมืองหลวง ฮ่องเต้ได้ส่งคนมากมายออกไปตามหาอ๋องซื่อเจิ้ง ด้วยเหตุนี้ พวกเราจึงเดาว่า ท่านอ๋องก็ไม่ได้อยู่ในมือฮ่องเต้”
ในใจหลีโม่กระวนกระวาย หากไอ้เจ็ดไม่ได้ตกอยู่ในมือของใคร ในเมื่อเขาหนีออกไปได้แล้ว ก็จะต้องกลับไปที่โดยหานเพื่อบอกให้กับตัวเองรู้ แต่เขากลับหายตัวไป
มีเพียงสองกรณี กรณีแรกคือตายแล้ว
อีกกรณีหนึ่งก็คือบาดเจ็บสาหัส ไม่รู้ว่าหาสถานที่ไหนหลบซ่อนไว้อยู่
แต่หากเหมือนดั่งที่ซางชิวพูด อ๋องหนานหวยก็ส่งคนออกไป ฮ่องเต้ก็ส่งคนออกไปตามหาเขา หากเขาจะหลบซ่อน จะง่ายที่ได้อย่างไร?
ตอนนี้คงหากันจนทั่วเมืองหลวงแล้ว หากเขายังมีแรงหนีออกไปได้ ถึงจะไม่ไปจวนเฉิน จะต้องไปจวนอ๋องหลี่ชิน ไม่อย่างนั้น เขายังจะมีที่ไหนให้สามารถหลบซ่อนตัว?
ในใจร้อนรนดั่งไฟเผา และรู้สึกเจ็บตรงท้องน้อย
"แม่นางลู่ยีเป็นคนคอยปรนนิบัติรับใช้ท่านอ๋องหรือ?"
ลู่ยีก็ตอบตามตรง " ปกติข้าไม่ได้ปรนนิบัติท่านอ๋อง เพียงแต่ตอนนี้ ออกมาข้างนอก และยังมีพระชายามาด้วย ข้างกายท่านอ๋องไม่มีสาวใช้ ถึงให้ข้ามาดูแลท่าน"
นางไม่ได้เรียกตัวเองว่าบ่าว เห็นที นางไม่ใช่คนที่คอยปรนนิบัติคนอื่นจริงๆ
หากไม่ใช่บ่าวใช้ ก็ต้องเป็นคนทำงาน งั้นนางก็ต้องรู้เรื่องภายในทุกอย่าง
หลีโม่ก็ไม่รีบร้อน จะได้ไม่เป็นการทำให้นางรู้ถึงความคิดของตัวเอง
ตำหนักซีเวย
นับจากที่อาซื๋อกูกูเอายาเม็ดหนึ่งให้กับฮ่องเต้แล้ว เขาค่อยดูดีขึ้นมาบ้าง ไปถวายพระพรที่ตำหนักตงทุกวัน แต่ไทฮองไทเฮาไม่ค่อยออกมาเจอเขา เห็นแล้ว ก็เพียงให้เขาได้ก้มหัวคำนับเสร็จแล้วก็รีบไล่กลับ
วันไหว้พระจันทร์นี้ เขาตั้งใจสั่งคนจัดเตรียมงานเลี้ยงภายในครอบครัว บอกว่าจะทานข้าวกับบรรพบุรุษสักมื้อ
แต่ไทฮองไทเฮาไม่ได้มาร่วมด้วย ทานอะไรไปเรื่อยอยู่ที่ตำหนักตงเท่านั้น เขาไม่รู้จะทำยังไง จึงสั่งคนเอาอาหารส่งมายังตำหนักตง แล้วก็ถูกไทฮองไทเฮา ประทานให้พวกบ่าวใช้ทานจนหมด
และในที่ว่าราชการเช้าวันที่สองของวันไหว้พระจันทร์ ในที่สุดไทฮองไทเฮาก็ได้ปรับเปลี่ยน ย้ายอำนาจการทหารเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ขุนพลต่างๆมีทหารอยู่ในมือคนล่ะห้าหมื่นนาย ที่เหลือยกให้อยู่ในความดูแลของปิงปู้ซ่างซูทั้งหมด อ๋องเหลียงคือปิงปู้ซ่างซู เช่นนี้ ก็เท่ากับว่าอำนาจการสั่งการทหารตกอยู่ในมือของนาง
อำนาจสั่งการทหาร เป็นอำนาจหลักของฮ่องเต้มาโดยตลอด แต่ไทฮองไทเฮากลับแตะต้องอำนาจหลักของเขาตลอด เดิมคิดว่าจะอาศัยงานเลี้ยงภายในครอบครัวในครั้งนี้ จะสามารถ เพิ่มความสัมพันธ์ระหว่างบรรพบุรุษ กลับคิดไม่ถึงว่าบรรพบุรุษจะใจดำขนาดนี้ ในที่สุดเขาก็โกรธขึ้นมาแล้ว
ค่ำคืนวันที่สิบแปด เขาอยู่ในวังแล้วยิ่งคิดก็ยิ่งน้อยใจ จึงสวมเสื้อคลุมแล้วไปยังตำหนักตง
"นอนลงแล้ว พรุ่งนี้ฮ่องเต้ค่อยกลับมาก้มหัวคำนับ" อาซื๋อกูกูกั้นเขาให้อยู่ข้างนอกประตู
สีหน้าฮ่องเต้โศกเศร้า “หากนางไม่พบข้า ข้าก็จะคุกเข่าอยู่ที่นี่ทั้งคืน จนกว่านางจะยอมพบข้า”
“เพื่ออะไรกัน? เจ้าก็รู้อยู่แล้วว่านางชอบไม้อ่อนไม่ชอบไม้แข็ง หลายปีมานี้ ยังไม่เข้าใจนางอีกหรือ? กลับไปเถอะ อย่าทำให้ตัวเองต้องลำบากเลย” อาซื๋อกูกูพูดขึ้นอย่างอดทน
อาซื๋อกูกูก็กลัวว่าเขาจะบีบบังคับไทฮองไทเฮาเกินไป คนนั้นหากโกรธขึ้นมา ก็จะไม่ไว้หน้าใครแล้ว
หากทุกอย่างเร็วร้ายกว่านี้ จะไม่เป็นผลดีต่อใครทั้งนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิษรักองค์ชายโฉมงาม
จบแบล้วววววว...
900 ตอนแล้ว ชีวิตของหลีโม่แทบหาความสุขไม่เจอเลย แถมลูกก็ถูกคนอื่นเอาไปทิ้งอีก สงสารจับใจ...
ตะว่าไปเรื่องนี้หมุยเฟยกับฮ่องเต้เลวร้ายแบบกินกันไม่ลงนะ ทำร้ายทุกคนที่ดีกับตัวเอง แล้วแางว่าจำเป็นๆ กลับเป็นพวกอี๋เฟยซะอีกที่แย่งแยกพวกำองชัดเจนไปเลย หมุยเฟยนี่นับว่าเป็นคนที่ได้ดีจากการเนรคุณผู้คนรอบข้างโดยแท้...
ฮ่องเต้กับลู่กงกงนี่ ตอนตายคงมีกันแค่ 2 คนละนะ...
อี๋เฟยนี่คือนางฉลาดสุดละในบรรดาเมียของเต้...
ท่านซือถูเย่นใจเย็นๆจากสุราก่อนเจ้าค่ะ สนใจยัยน้องด่วนเด่วจะโดนมิใช่น้อย55555...
โธ่ๆท่านซือถูเย่น เค้าลางกลัวว่าที่ภรรยาในอนาคตมาแต่ไกล รีบซ่อนสุราเลยนะ แต่ไม่น่าจะทัน หลอกใครก็หลอกได้แต่ไม่ใช่กับแม่นางหลีโม่555555...