พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 813

ตอนที่ 813 ช่วยไว้ทั้งคู่

ใต้เท้าของชิงโจว ชาตินี้ไม่เคยโดนปฏิบัติเช่นนี้มาก่อน ชายหนุ่มปลอมนั้นที่บอกว่าตนคืออ๋องอิงจุ้นของแคว้นเป่ยม่อนั้นสั่งให้ตนไปทำนี่ทำนั่น เขาที่เป็นถึงใต้เท้าระดับห้า แต่อยู่กับเขาราวกับเป็นแค่บ่าว รู้สึกแย่นัก

หากไม่ใช่เพราะเห็นนางชกกำแพงจะทะลุ ก็คงจะลากนางไปตีสักสามสิบที

ช่วยหญิงสาวท่านหนึ่งกลับมา บอกว่าเป็นชายาอ๋องซื่อเจิ้ง จากนั้นก็ช่วยชายหนุ่มคนหนึ่งกลับมา บอกว่าเป็นอ๋องซื่อเจิ้ง แล้วยังพาอีกคนที่โดนไฟไหม้จนดำไปทั้งตัว บอกว่าเป็นอ๋องหนานหวย พวกผู้ใหญ่พวกนี้ ทำไมถึงมาชิงโจวที่เล็กๆ แห่งนี้ล่ะ?

ยังดี ที่ก่อนหน้านี้เขาปิดบังนางโจรนั้น ส่งคนไปที่จ้าวโจว ให้ทหารในค่ายจ้าวโจวมาช่วย คาดว่าอีกไม่นานก็คงจะถึง

“สุ่นโถว(หัวต่อเดือยไม้)！”

ใบหนูของใต้เท้าเจ็บเป็นระยะ ช่างน่าโมโหนัก เขามีชื่อ เขาแซ่เหล่า ชื่อสุ่น ชื่อเล่นโม่ไป๋ หากนางไม่ยอมเรียก ก็สามารถเรียกใต้เท้าเหล่าได้ แต่กลับมาเรียกว่าสุ่นโถว เขาไม่ใช่คนก่อสร้างนะ

ถึงในใจจะไม่พอใจมากแค่ไหน แต่ทหารจากค่ายจ้าวโจวก็ยังคงไม่มา เขาจึงยังต้องวิ่งไปรับใช้ต่อ “ท่านอ๋องอิงจุ้น ท่านมีอันใดจะให้ข้ารับใช้หรือ?”

“ที่ชิงโจว มีหมอดีๆ ที่อะไรบ้าง?” ฉินโจวหน้าเย็นชาราวกับน้ำแข็ง “พวกที่เจ้าไปตามมานั้นเป็นหมอไร้ความสามารถทั้งนั้น ตั้งสี่วันแล้ว ทำไมท่านอ๋องและชายายังไม่ตื่น”

ใต้เท้าก้มตัวแล้วพูดด้วยความเคารพ “จะพูดเช่นนี้ก็ไม่ได้ แต่...อ๋องหนานหวยที่อยู่ในคุกนั้นฟื้นแล้วไม่ใช่หรือขอรับ”

ในเมื่อนางบอกว่าเป็นอ๋องหนานหวย ก็คืออ๋องหนานหวยแล้วกัน ใครให้นางชกต่อยเก่ง และคนเยอะด้วยล่ะ?

“ข้าไม่สน เจ้ารีบให้คนไปตามหมอเก่งมาเดี๋ยวนี้” ฉินโจวกระชากคอเสื้อของเขา แล้วพูดด้วยความโหดร้าย “หากพวกเขาไม่ตื่น เจ้าก็ไปเตรียมโลงศพได้เลย”

ใต้เท้าอึ้งเล็กน้อย “นี่ไม่ใช่เรื่องยาก โลงศพที่ชิงโจวนั้นโด่งดัง โลงศพของพวกเขา ข้าน้อยเหมาหมดเลยขอรับ”

ฉินโจวยิ้มอย่างเย็นชา “เป็นโลงศพของเจ้า!”

“ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้ขอรับ!” ใต้เท้าสั่นไปทั้งตัว ราวกับว่าเห็นภาพตนเองอยู่ในโลงศพ จึงรีบหันหลัง แล้ววิ่งออกไปเลย

หมอในชิงโจว ทุกคนต่างเข้ามาในศาลาว่าการด้วยความโอหัง จากนั้นก็ออกไปโดยปิดศีรษะไว้ อ๋องอิงจุ้น นั้นให้เงินรางวัลเป็นหนึ่งพันตำลึง เงินนี้หายากนัก เป็นคนใกล้ตายอยู่แล้ว นอกจากเทพเซียน ไม่เช่นนั้นใครจะช่วยเขาได้?

ใต้เท้าเกรงกลัวมาก เป็นเพราะว่าเมื่อครู่นี้ฉินโจวเดินผ่านเขาไป แล้วพูดว่า “ถึงเวลาที่จะไปซื้อโลงศพของเจ้าได้แล้วล่ะ”

เขาจึงรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว ความเย็นชาแทรกแซงเข้ามาในร่างกาย เขาทนไม่ได้จึงมีสงครามเย็นเกิดขึ้นอีกครั้ง

.....

ฉินโจวนั่งอยู่หน้าเตียงหลีโม่ นี่ผ่านไปสี่วันเต็มๆแล้ว นางยังคงไม่มีวี่แววจะตื่นเลย สี่วันนี้ มีหมอเป็นสิบ แต่ก็ส่ายหน้าทุกคน บอกว่านางบาดเจ็บสาหัส หลังเป็นแผลเน่าหมดแล้ว แล้วยังมีอาวุธลับฝังเข้าไปในเนื้อหนัง ถึงจะโดนเอาออกมาแล้ว แต่แผลเน่าได้ร้ายแรงมาก บวมและขึ้นหนอง เกรงว่าจะไม่สามารถรักษาได้

แต่ว่า ถึงจะอยู่ในสถานการณ์ที่แย่เช่นนี้ แต่เด็กในท้องนั้นยังคงเข้มแข็ง

อาการของซือถูเย้นเองก็ไม่ค่อยดีนัก ไม่กี่วันมานี้ ทานอาหารแค่น้ำข้าว ถือว่ายังคงมีลมหายใจ

ชิงโจวนี้ไม่มีหมอดีอะไรเลย แต่ว่า ทั้งสองบาดเจ็บสาหัส เคลื่อนย้ายไม่สะดวก วันนั้นให้คนรีบไปตามท่านอ๋องที่โดยหานแล้ว แต่ว่าถึงท่านอ๋องจะมาถึงได้เร็ว แต่คนที่ไปตามนั้นคาดว่าวิ่งให้ตายก็คงต้องวิ่งหลายวัน

พอนับดูเวลาแล้ว ท่านอ๋องสามารถมาถึงชิงโจวภายในสิบวัน ก็ถือว่าสวรรค์คุ้มครองแล้ว

แต่ว่า สิบวันนี้ หากอาการของหลีโม่และซือถูเย้นมีการเปลี่ยนแปลง ก็คงไม่มีใครสามารถช่วยได้อีกต่อไป

“อ๋องอิงจุ้นไม่ต้องเป็นห่วงอะไรมากขอรับ พระชายาดีขึ้นแน่นอนขอรับ” จิ่งเห็นฉินโจวไม่ได้หลบดีๆ มาหลายคืนแล้ว จึงปลอบใจนาง

จิ่งส่ายหน้าไปมา “เป็นไปได้อย่างไร? อ๋องซื่อเจิ้งฉิงเทียนเป็นน้องชายสามีไท่ฮองไท่เฮาเชียวนะ”

“นั่นคือเรื่องที่นานมาแล้ว ข้าเองก็ไม่รู้แล้ว แต่ว่ายังไงก็คงไม่ใช่มังกรไฟหรอก นี่เป็นแค่ข่าวลือ เอามาเชื่อไม่ได้ อย่าพูดจาไปเรื่อย นี่เป็นเรื่องของราชวงศ์แคว้นต้าโจว” ฉินโจวพูดตักเตือน

“ขอรับ! ” จิ่งนั้นไม่ใช่คนพูดมาก เพียงแค่ได้ยินอาจารย์พูดถึงเรื่องข่าวลือ จึงมีความสนใจ มังกรไฟ ช่างสง่านัก

แต่ว่า เขาก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้

คืนนั้น ใต้เท้าเชิญหมอมาเพิ่มอีกหลายคน

เขาเดินเข้ามาด้วยความระมัดระวัง แล้วพูด “ท่านอ๋องอิงจุ้น หมอที่ชิงโจวต่างก็มากันแล้ว หากยังไม่สามารถรักษาได้อีก ข้าน้อยเองก็ไม่มีวิธีแล้วขอรับ”

ฉินโจวลุกขึ้น แล้วมองเขาด้วยความเย็นชา “ชิงโจวไม่มี ก็ไปหาที่จ้าวโจว ไปตามหาที่แคว้นรอบๆ”

“หมอเก่งไม่ง่ายเลยขอรับ” ใต้เท้าพูดด้วยความน่าสงสาร

ฉินโจวพูดด้วยความเย็นชา “แน่นอน หมอที่ดีจะหาง่ายกว่าโลงศพได้อย่างไร?”

ใต้เท้าเริ่มโมโห “เจ้าโจรน้อย อย่าคิดนะว่าข้าจะกลัวเจ้า ไม่ว่ายังไงข้าก็ยศสูงถึงขั้นที่ห้า.......ข้าน้อยจะไปหาเดี๋ยวนี้ แถวนี้มีหมอเซียนเยอะ วันนี้หาไม่เจอ พรุ่งนี้ต้องหาเจอได้แน่นอน”

เกลียดคนพวกนี้ที่สุด มักจะกำหมัดอยู่เรื่อย หากไม่ใช่เพราะว่าสมองของเขาไม่แข็งแรงเท่ากำแพงของศาลาว่าการนั้น เขาจะยอมทนเหยียดหยามเช่นนี้ได้อย่างไร?

รอให้กองทหารจากจ้าวโจวมาถึง พวกเจ้าก็รอตายเถอะ!