พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 814

ตอนที่ 814 หลีโม่ตื่นแล้ว

แคว้นต้าโจวพึ่งสงบศึกนอกเสร็จ แล้วฟื้นฟูกำลังกองทหารใหม่ หลังจากที่ไท่ฮองไท่เฮากลับตำหนักแล้ว พวกทหารต่างมียศสูงขึ้น เพราะเช่นนั้น ในทางการทหารนั้นจึงออกแรงไปไม่น้อย

ชิงโจวส่งคนมาขอความช่วยเหลือ หัวหน้ากองทหารจ้าวโจวถามเรื่องราวความเป็นไป จากนั้นก็ถามว่าฝ่ายตรงข้ามมีกี่คน คนที่ใต้เท้าส่งไปนั้นตามพูดไปตามความจริง แม่ทัพหยางและหัวหน้าทหารปรึกษากันแล้ว คิดว่าโจรสองพันกว่าคนนี้ รู้ว่าท่านอ๋องอิงจุ้นแห่งแคว้นเป่ยม่อฉินโจวอยู่ที่แคว้นต้าโจว จึงใช้ชื่อของนางเพื่อที่จะไปไถทรัพย์ในชิงโจว

เขาจึงนับทหาร แล้วนำคนสามพันคน ออกเดินทางไปชิงโจวในวันถัดไปเลย หากสามารถจับพวกโจรได้ คงจะได้ความดีความชอบไม่น้อย

พูดแล้วก็บังเอิญมาก แม่ทัพหยางคนนี้เป็นผู้ติดตามเก่าของซือถูเย้น ก่อนหน้านี้ไปออกรบที่แคว้นเป่ยม่อกับซือถูเย้น จากนั้นก็กลับกรุง แล้วโดนแบ่งแยกหน้าที่ใหม่ เขาจึงมาที่จ้าวโจว เพื่อมาฝึกทหารที่ค่ายจ้าวโจว

ทหารออกศึกนั้น เป็นเรื่องที่รวดเร็ว ไม่พักเลยตลอดทาง แค่หยุดพักทานอาหารแห้งเล็กน้อย แล้วดื่มน้ำเล็กน้อย จากนั้นก็เดินทางต่อเลย

จ้าวโจวถึงชิงโจว เดินทางน้ำจะเร็วกว่า แต่ทหารสามพันกว่าคน หากเดินทางน้ำ ก็ต้องใช้เรือจำนวนมาก พวกโจรมีจำนวนมากขนาดนี้ ต้องมีคนคอยเฝ้าดูอยู่ที่ท่าเรือแน่ เรือรบไม่สามารถหลบซ่อนได้ หากข่าวรั่วออกไป โจรปล้นชิงโจวแล้วหนีไปเลย คงเป็นเรื่องที่ไม่ดีนัก

ข้างหลังศาลาว่าการชิงโจว ครั้งนี้ใต้เท้าได้หาหมอดีมาสักที หมอคนนี้ผ่านทาง แล้วเห็นในแคว้นประกาศตามหาหมอ เขาจึงมา

หมอคนนี้เก่งด้านฝังเข็ม หลังจากที่ดูอาการของหลีโม่แล้ว ก็รีบฝังเข็มให้นางเลย

“เป็นอย่างไรบ้าง?” ฉินโจวเห็นเขาแตกต่างจากหมอคนก่อนๆ พวกหมอคนก่อนหลังจากที่ดูอาการแล้ว ก็รีบส่ายหน้า ถึงจะให้สูตรยามา แต่ก็เป็นยารักษาภายนอก และเป็นเพราะว่าหลีโม่ท้องอยู่ จึงไม่กล้าจ่ายยาไปเรื่อย

หมอคนนี้กลับรู้เรื่องฝังเข็ม ฉินโจวที่ไม่รู้วิชาทางการแพทย์นั้น เห็นเขาเป็นหมอเซียนเลยล่ะ

“ใต้เท้าขอรับ ฮูหยินท่านนี้อาการหนัก แผลที่หลังเน่าหมด และยังตั้งท้อง หากใช้ยานั้นไม่ค่อยเหมาะสม จึงทำได้แค่ฝังเข็ม แน่นอน ก็ใช่ว่าจะใช้ยาไม่ได้เลย หากสามารถใช้ยาภายนอก ก็คงจะดีกว่าดื่มเข้าไปในร่างกาย”

ฉินโจวรีบพยักหน้า “ถ้าเช่นนั้น ไม่มีผลต่อชีวิตใช่หรือไม่?”

หมอส่ายหน้าไปมา “สิ่งนี้พูดยาก หากไม่มีผล ก็คงไม่สลบนานและไม่ตื่นเช่นนี้ หากบอกว่าไม่มีทางช่วย ก็ไม่ถึงขั้นนั้น ทุกอย่างต้องดูที่ตัวนางเอง”

เขาสั่งจ่ายยา แล้วพูดกับฉินโจว “นี่เป็นสูตรยาที่ใช้ชำระล้างร่างกาย ใช้สำหรับแก้อักเสบ ทำให้แผลไม่เน่ามากขึ้น ไม่เช่นนั้นอาจมีผลกระทบต่อชีวิต”

ฉินโจวฟังจบ จึงรีบให้คนไปต้มยา

หลังจากที่รักษาหลีโม่เสร็จ ฉินโจวก็พาหมอไปที่ห้องของซือถูเย้น

หมอตรวจดูอาการของซือถูเย้น จากนั้นก็ตรวจจังหวะการเต้นของชีพจร แล้วขมวดคิ้ว

“เป็นเช่นไร?” ฉินโจวเห็นเมื่อครู่นี้หมอไม่ได้เคร่งเครียดเช่นนี้ ดูแล้ว อาการของซือถูเย้นหนักกว่าหลีโม่เยอะเลย

หมอเริ่มส่ายหน้า แล้วพูดด้วยความแปลก “ข้ารักษาผู้คนมานานหลายปี อาการหนักเช่นนี้ ข้าไม่ได้เคยเห็นครั้งแรก แต่ว่า ก่อนหน้านี้ที่เห็นนั้นต่างก็กลายเป็นศพกันแล้ว เขาสลบไปนานแค่ไหนหรือ?”

“ห้าวัน” ฉินโจวพูดตอบด้วยเสียงต่ำ

หมอรู้สึกแปลกใจ “ห้าวัน? อาการเช่นนี้ห้าวันยังไม่ตาย? ช่างแปลกนัก แผลของเขาอยู่ที่อกด้านซ้าย ที่หัวใจพอดี แล้วไม่ตายได้อย่างไร? แปลก แปลก.....”

ชะงักอยู่สักพัก “ปาฏิหาริย์ ปาฏิหาริย์”

ฉินโจวฟังไม่ค่อยเข้าใจ “หมอหมายความว่า?”

ฉินโจวสุภาพกับหมอมาก ไม่ว่าคนตรงหน้าคนนี้หรือว่าพวกคนก่อนๆ ที่ส่ายหน้าไปมา นางก็ไม่เคยพูดจาร้ายใส่ ก็ล้วนเป็นเพราะว่าพวกเขาเป็นพวกเดียวกับหลีโม่

รักนกต้องรักครอบครัวของนกด้วย

“อาการของเขาหนักเช่นนี้ คนธรรมนั้นไม่มีทางทนได้”

ฉินโจวคิดสักพัก “เจ้าหมายความว่า เขาตายแล้วหรือ?”

ฉินโจวรู้สึกว่าตนเองได้ถามคำถามที่มีสาระมาก เพราะว่าหมอบอกว่าอาการหนักเช่นนี้ไม่มีทางมีชีวิตต่อไปได้แน่