พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 816

ตอนที่ 816 อ๋องหนานหวยชนกำแพง

ฉินโจวเดินออกไป ก็เห็นบนพื้นมีกระดาษจ่ายยาแผ่นหนึ่ง นางเก็บขึ้นมาดู เป็นสูตรจ่ายยาของหลีโม่

“เจ้าอ้วนนี้ กล้าดีนัก！” ฉินโจวพูดด้วยความโมโห

นางยังไม่รีบไม่ลงโทษ นางสั่งจิ่งให้ไปหาเตียงมาที่ห้องซือถูเย้น จากนั้นก็สั่งให้คนไปซื้อยา ถึงเดินไปหน้าศาลาว่าการ อยากจะถามใต้เท้าให้รู้เรื่อง

พึ่งเดินมาถึงหน้าศาลาว่าการ ก็เห็นใต้เท้าเดินออกมาจากด้านนอก นางจึงตะคอก “สุ่นโถว！”

ครั้งนี้ใต้เท้ากลับไม่กลัว เขายืนตัวตรง “นางโจร กล้าดียังไงมาเรียกชื่อข้า?”

“นางโจร?” ฉินโจวอึ้งเล็กน้อย สองสามวันนี้ใต้เท้าฟังคำสั่งเป็นอย่างดี นางคิดว่าใต้เท้าจะเชื่อเรื่องฐานะของนาง และเชื่อเรื่องฐานะของซือถูเย้นกับหลีโม่

“ข้าทำตามคำสั่งของเจ้ามาหลายวัน ก็เพื่อที่จะเอาใจเจ้า ตอนนี้กองทหารจากจ้าวโจวมาถึงแล้ว ดูสิว่าเจ้าจะหนีไปอย่างไร!” ใต้เท้าพูดด้วยความมั่นใจเต็มร้อย

ฉินโจวเดินออกไป ก็เห็นแม่ทัพที่ใส่ชุดเกราะเดินเข้ามาพร้อมทหาร คิดว่า

ท่านนี้คงเป็นแม่ทัพหยางในกองทหารจ้าวโจวสินะ

คนของเขา ได้ล้อมรอบศาลาว่าการไปหมดแล้ว เมื่อครู่ที่ใต้เท้าออกไปต้อนรับ พวกเขาก็มาถึงแล้ว พูดเรื่องราวกันระหว่างทาง เพียงแต่ว่าแม่ทัพหยางกลับไม่เห็นว่าฝ่ายตรงข้ามจะมีคนมากมายเช่นนี้

เพราะเช่นนี้ จึงแค่สั่งคนมาล้อมรอบ ไม่กล้าลงมือ

แม่ทัพฉินเห็นฉินโจว สีหน้าก็อึ้งเล็กน้อย แล้วรีบเดินไปด้านหน้า ยกมือทั้งสองขึ้น “ข้าน้อยก็ว่าเหตุใดจึงไม่พบโจร ที่แท้ก็เพราะว่าท่านอ๋องอิงจุ้นอยู่นี่เอง เกรงว่าคงจะไล่พวกโจรไปหมดแล้วใช่ไหมขอรับ”

“แม่ทัพหยางหรือ?” ฉินโจวรู้จักเขา ก่อนหน้านี้เคยพบกันที่เมืองหลวง ซือถูเย้นเป็นคนจัดงาน และเขามา

ฉินโจวรู้จากขุนนางไม่มาก แต่นางค่อนข้างจะให้ความสำคัญกับพวกแม่ทัพ ถึงจะเคยพบแค่ครั้งเดียว แต่ก็จำได้

ใต้เท้าได้ยินทั้งสองคุยกัน สีหน้าก็เปลี่ยน ขาเริ่มอ่อน อนาคตช่างน่ากลัวนัก!

“โจรอะไรหรือ？” ฉินโจวหันไปมองใต้เท้า แล้วถามแม่ทัพหยาง

ใต้เท้าล้มลงกับพื้น แล้วพูดตัวสั่น “เรื่องนี้.....เป็นเรื่องเข้าใจผิดขอรับ!”

แม่ทัพหยางเห็นเช่นนี้ ก็เริ่มเข้าใจแล้ว ต้องเป็นเพราะใต้เท้าไม่มีแววเห็นฉินโจวเป็นโจรแน่เลย

“แม่ทัพหยางมาก็ดีแล้ว ท่านอ๋องอยู่ด้านใน” ฉินโจวพูด

แม่ทัพหยางทำหน้าตรง แล้วยกมือทั้งสองขึ้น “รบกวนท่านอ๋องอิงจุ้นนำทางด้วยขอรับ!”

ใต้เท้าหัวใจสั่นไปหลายที เป็นอ๋องซื่อเจิ้งจริงหรือ?

เขาจึงรีบลุกขึ้น ยา ยา!

“ข้าน้อยไปซื้อยาขอรับ”

“ใต้เท้า!” ฉินโจวเรียกเขาเบาๆ “จะกล้าให้ท่านไปซื้อได้อย่างไร? ข้าให้คนอื่นไปซื้อแล้ว”

ใต้เท้าก้มหน้า แล้วพูดด้วยความทุกข์ “ท่านอ๋องอิงจุ้น ท่านเรียกข้าว่าสุ่นโถวก็พอขอรับ”

“มิกล้า!” ฉินโจวพูด จากนั้นก็พาแม่ทัพหยางเข้าไปเลย

เห็นซือถูเย้นบาดเจ็บแล้วไม่ฟื้น พระชายาเองก็บาดเจ็บ แม่ทัพหยางก็รู้สึกหนักใจ

ฉินโจวพูด “แม่ทัพ ข้ามีเรื่องอยากจะขอ”

“ท่านอ๋องอิงจุ้นเชิญพูดขอรับ！” แม่ทัพหยางพูด

“รบกวนแม่ทัพเข้าเมืองหลวง ไปรอพบไท่ฮวงไท่เฮา ทูลเรื่องของท่านอ๋อง”

เวลานี้ในเมืองหลวงคงจะมีคนมากมายตามหาซือถูเย้นและหลีโม่ นางคิดว่าไท่ฮวงไท่เฮาคงจะเป็นห่วง เรื่องนี้ฝากผู้อื่นไม่ได้ ดีสุดให้แม่ทัพหยางไปทำ

ก่อนหน้านี้เคยคิดให้คนของตนเองไป แต่ทหารของแคว้นเป่ยม่อไปขอเข้าพอไท่ฮวงไท่เฮานั้นคงเป็นไปไม่ได้ เพราะเช่นนั้น ในเมื่อเจอแม่ทัพหยางแล้ว นางจะได้จบเรื่องนี้สักที

แม่ทัพหยางยกมือขึ้นแล้วพูด “ขอรับ ข้าน้อยจะเข้าเมืองหลวงเดี๋ยวนี้ขอรับ”