พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 823

บทที่ 823 กลับไปในทางที่ถูกต้อง

หลีโม่มองดูนางอย่างตกตะลึง ตาคิ้วของนางอ่อนหวาน ไม่มีความมาดเข้มเหมือนก่อนหน้านี้ แลดูเหมือนดั่งหญิงสาวที่กำลังมีความรัก

“แต่ก่อนหน้านี้เจ้าเคยพูดกับข้าว่า เจ้าไม่มีความรู้สึกแบบนี้กับฮ่องเต้คังผิงไม่ใช่หรือ? เจ้ายังพูดว่า ไม่อยากแต่งงาน” หลีโม่พยายามครุ่นคิด นางถึงขั้นสงสัยว่าฉินโจวทำไปเพราะรู้ว่านางคิดจะมาทำอะไร จึงตั้งใจพูดแบบนี้ แต่ท่าทีบนใบหน้าของนางที่แสดงออกมา กลับไม่เคยเห็นมาก่อน ก่อนหน้านี้นางไม่เคยคิดเลยว่าฉินโจวจะมีท่าทีแบบนี้ด้วย ดังนั้น จึงค่อนข้างคิดไม่ถึงในทันใด

หากนางแกล้งทำ นี่ถือเป็นการแกล้งทำทีเหมือนมาก

“หลังจากที่เจ้ากลับประเทศแล้ว เกิดเรื่องกับพวกเราเยอะมาก ในระหว่างที่ข้าถูกขัง ฮ่องเต้ก็พยายามคิดหาหนทางส่งสิ่งของต่างๆมาให้ข้า จะมีผู้หญิงคนไหนที่ไม่หวั่นไหว?” ฉินโจวถอนหายใจ ตาคิ้วแลดูค่อนข้างโศกเศร้า และก็ค่อนข้างดีใจ

คราวนี้หลีโม่ไม่รู้แล้วจริงๆว่าที่นางพูดคือความจริงหรือความเท็จ

“เจ้าคิดว่า ฮ่องเต้เป็นอย่างไร? หากข้าอภิเษกกับเขา จะดีไหม?” ฉินโจวถามหลีโม่

“หลีโม่คิดอยู่พักหนึ่ง” พวกไอ้เจ็ดต่างก็ชื่นชมฮ่องเต้คังผิง แสดงว่าเขาก็ต้องเป็นผลที่ดีคนหนึ่ง เพียงแต่ยังไงเขาก็มีพรรคพวกน้อย รากฐานค่อนข้างตื้น หากไม่มีฉินโจว ตำแหน่งฮ่องเต้ของเขาก็จะไม่มั่นคง หากฉินโจวได้อภิเษกกับเขา บางทีเป่ยม่อก็จะสามารถได้มีความสงบสุขอย่างแท้จริง

เพียงแต่ ฉินโจวชอบเขาจริงๆหรือ? หากเพื่อเป็นการสนับสนุนฮ่องเต้คังผิง แล้วเสียสละความสุขทั้งชีวิตของตัวเอง นางจะไม่เห็นด้วย

ดังนั้น หลีโม่พูดกับนางยังจริงจังว่า “ฉินโจว เจ้าโกหกข้า เจ้าไม่ได้ชอบฮ่องเต้คังผิง ใช่หรือไม่?”

“ก่อนหน้านี้บางทีอาจจะไม่รู้สึกว่าตัวเองชอบเขา แต่คืนนี้ ได้ฟังคำพูดของท่านอ๋องกับเซียวเซียวแล้ว อาเองก็มาลองคิดดู จึงรู้ว่ามีความรู้สึกดีต่อเขาอยู่ อีกอย่าง ข้าอภิเษกกับเขาไม่ถือเป็นการแก้ปัญหาที่ดีที่สุดหรือ? ถ้าไม่ต้องเป็นขุนนางทรยศ และก็สามารถช่วยเขาทำให้เป่ยม่อสงบสุข แล้วก็ฆ่าฉู่จิ้ง”

นางพูดไปด้วย แล้วก็หัวเราะ “ที่จริงข้าวรู้ว่าพวกเจ้าหวังอยากให้ข้า ตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง ความคิดของพวกเจ้าข้าเข้าใจดี แต่หากจะให้ข้าไปเป็นฮ่องเต้หญิงจริงๆ ข้าไม่อยากเป็น ไม่ใช่ว่าข้าไม่มีความทะเยอทะยานนี้ ข้าออกรบทำศึกสงครามมานานหลายปี ฆ่าคนมาแล้วมากมาย ข้ามีความโหดเหี้ยมนี้ มีความทะเยอทะยานนี้ แต่ในขณะเดียวกันก็รู้ตัวเองดี ข้าไม่สามารถเป็นฮ่องเต้ที่ดีคนหนึ่งได้ แม่ทัพที่รู้จักแต่เพียงการต่อสู้ ไม่สามารถที่จะเป็นฮ่องเต้ได้ บนบ่าที่ฮ่องเต้ต้องแบกรับ คือประชาชนทั่วทั้งประเทศ ข้าไม่มีความเชื่อมั่น ว่าจะสามารถทำให้พวกเขาได้กินอิ่มนอนอุ่น”

“ตอนนี้เจ้าต้องแบบรับเรื่องราวอย่างมากมาย ฉินโจว ก็ควรที่จะเลือกเส้นทางที่สามารถทำให้ตัวเองมีความสุข” หลีโม่ถอนหายใจ ถึงแม้จะรู้ว่าไม่ควรพูดแบบนี้ และไม่สมควรกับสถานการณ์ความเป็นจริงของเป่ยม่อในตอนนี้ แต่นางก็อยากที่จะให้ฉินโจวมีความสุขจริงๆ ไม่ใช่เป็นฝ่ายเสียสละเท่านั้น สุดท้ายเพื่อความสงบสุขของเป่ยม่อแล้ว ยังต้องเสียสละทั้งชีวิตของตัวเอง

“มีความสุข หลีโม่ ไม่ได้โกหกเจ้าจริงๆ ก่อนหน้านี้ข้าไม่เคยคิดที่จะเดินเส้นทางนี้ แต่เมื่อกี้ลองคิดดูแล้ว ภายในใจรู้สึกมีความยินดี เมื่อก่อนข้าไม่อยากแต่งงาน เป็นเพราะหยิ่งยโส รู้สึกว่าผู้ชายในโลกนี้ไม่มีใครคู่ควรกับข้า อาจเป็นเพราะว่าความคิดแบบนี้ยังมีอยู่ตลอด จึงไม่เคยคิดว่าชีวิตของตัวเองจะยังสามารถเลือกเดินเส้นทางนี้ เมื่อกี้ท่านอ๋องพูดเตือนข้า ทำให้ข้าคิดได้ ตอนนี้ข้าอยากที่จะกลับไปเป่ยม่อเร็วๆ เพื่อให้ความสัมพันธ์นี้กลายเป็นจริง”

ฉินโจวพูดอย่างมีความสุข ตื่นเต้น เหมือนดั่งอยากที่จะรีบบินกลับไปเป่ยม่อแล้วแต่งงานกับฮ่องเต้คังผิงจริงๆ

หลีโม่เห็นนางเป็นแบบนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี เนิ่นนาน นางพูดขึ้นว่า “หากเจ้ารู้สึกมีความสุข เจ้าก็ไปทำเถอะ”

“ได้” ฉินโจวมองดูนาง แล้วก็เหมือนเพิ่งคิดขึ้นมาได้ว่า “ใช่ เจ้ามาหาข้าด้วยเรื่องอะไร?”

หลีโม่อึ้ง เจ้าพูดขนาดนี้แล้ว ข้ายังจะมีอะไรต้องพูดอีก?

จึงทำได้เพียงหัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไร ข้าก็แค่นอนไม่หลับ อยากมาคุยเล่นกับเจ้า”

ฉินโจวพูดว่า “ได้ เจ้าอยากคุยอะไร”

“ก็ไม่มีอะไรแล้ว เจ้ารีบไปอาบน้ำเถอะ ดูเจ้าสิ กลิ่นเหล้าเต็มกาย มีความเป็นเจ้าสาวคนใหม่ที่ไหน?” หลีโม่พูดพร้อมหัวเราะ

ฉินโจวก็หัวเราะ “หากเขาชอบข้า ต่อให้ข้าดื่มเหล้าจนเมาทุกวัน เขาก็จะยังเห็นว่าข้าดูดี”

“ใช่ เป็นแบบนี้จริง” หลีโม่หายใจเข้าลึกๆ จ้องมองดูนาง “ฉินโจว ข้าไม่รู้ว่าเจ้าพูดจริงหรือเท็จ เจ้าชอบเก็บความรู้สึกไว้ในใจคนเดียวลึกๆ ข้ามองไม่ออก ดังนั้น ข้าจึงอยากอวยพรเจ้า ขอให้เจ้ามีแต่ความสุข ร่าเริง”

ตาคิ้วฉินโจวแฝงไปด้วยแววแห่งความอ่อนโยน “แน่นอน เจ้าก็เหมือนกัน ต้องมีความสุข ต้องร่าเริง”

หลีโม่ลุกขึ้นยืน “เอาล่ะ ข้ากลับก่อนละ”

ฉินโจวก็ลุกขึ้นตาม “ข้าส่งเจ้า”

เดิมหลีโม่ได้หันหน้าไปแล้ว แล้วก็หันกลับมาอีกครั้ง คืนนี้ฉินโจวดูเป็นกันเองมาก ทำให้หลีโม่รู้สึกเหมือนไม่ใช่ฉินโจวที่นางรู้จัก

ซือถูเย้นกลับดูไม่แปลกใจเลย “นี่สำหรับเป่ยม่อ ถือเป็นเรื่องที่ดี”

หลีโม่อยากเถียง แต่ก็ไม่รู้จะเถียงยังไง เพราะสำหรับเป่ยม่อสำหรับฮ่องเต้คังผิง ถือเป็นทางออกที่ดีที่สุด

แต่ สำหรับฉินโจวล่ะ?

ประชาชนของเป่ยม่อจะสนใจสิ่งที่ฉินโจวต้องเสียสละอะไรไปบ้างไหม?

ยังมีฮ่องเต้คังผิง เขารักฉินโจวจริงๆหรือต้องการที่จะใช้ประโยชน์เท่านั้น?

การแต่งงานที่ปราศจากความรัก แต่เป็นการทำเพื่อรักษาผลประโยชน์ทางการเมือง กลับต้องมาเกิดขึ้นกับฉินโจว หลีโม่รู้สึกทรมานมาก

"เจ้าห่วงใยนาง ถึงได้เสียใจแทนนาง หากเจ้าเป็นคนอื่น ก็จะรู้ว่านี่เป็นวิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุด ฉินโจวก็สามารถได้กลับประเทศ และเป่ยม่อก็ไม่ต้องถูกฉู่จิ้งฮ่องเต้ที่ชอบการสู้รบควบคุม"

หลีโม่กลับไม่รู้เลยว่า แค่เพียงระหว่างทางกลับเมืองหลวงเพียงเวลาสั้นๆนี้ คำพูดเพียงไม่กี่คำ จะเป็นการเปลี่ยนแปลงฉินโจวไปตลอดชีวิต

ไม่ได้ตั้งใจ ทุกอย่างเป็นไปเองตามธรรมชาติ เหมือนทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว

ฉินโจวคิดทุกวิถีทางที่จะกลับเป่ยม่อ กลับไม่เคยคิดว่าจะอภิเษกกับฮ่องเต้คังผิง แม้แต่ตอนที่ท่านอ๋องพูด นางก็คิดว่าเมื่อรอถึงเวลาที่เหมาะสมแล้วก็จะฆ่ากลับไป แต่การมาของหลีโม่ นางดูออกว่าหลีโม่มาเพื่ออะไร ความคิดนี้จึงเกิดขึ้นมาอย่างกะทันหัน