พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 835

บทที่835 เตรียมตัวสู่ขอ

แปดคนนี้ก็ไม่รู้ว่าซือถูเย้นต้องการกี่คน ดังนั้นพอซือถูเย้นกับหลีโม่กลับมา ต่างก็มองไปที่หลีโม่เป็นตาเดียว รอนางเลือก

พวกจอมยุทธนอกจากเรื่องกินข้าวแล้ว ทุกคนต่างมีความฝัน จอมยุทธที่คนรวยจ้างมาก นอกจากจะจ้างแพง ไม่งั้นจะยากต่อการจ้างระดับมือหนึ่ง เพราะนอกจากพึ่งการฆ่าหาเงินแล้ว ก็แทบจะไม่มีทางอื่นแล้ว

แต่ว่า พอเข้าวงศ์ตระกูลใหญ่โตและบ้านขุนนางกลับต่างออกไป ถ้าเจ้านายเห็นว่าตัวเองสำคัญ ยกระดับตัวเอง ก็สามารถไปเป็นทหารหัวหน้าในหมู่ทหารได้ ต่อไปก็มีอนาคตก้าวหน้าอีก

โดยเฉพาะตำหนักของอ๋องซื่อเจิ้ง พวกจอมยุทธต่างอยากเข้าไปกันทั้งนั้น

หลีโม่เลือกมาสองคนง่ายๆ และถามว่า: “พวกเจ้าชื่ออะไร?”

“ตอบพระชายา ข้าชื่อโฮ่หยุน”

“ตอบพระชายา ข้าชื่อตี่สุย”

ทั้งสองต่างดีใจตาเปร่งประกาย รีบตอบทันที

หลีโม่พยักหน้ากับซือถูเย้นเบาๆ ซือถูเย้นก็พูดกับทั้งสองว่า: “พวกเจ้าก็อยู่ต่อ ต่อไปปกป้องพระชายาอยู่ใกล้ๆ ข้าจะสั่งคนให้จัดที่อยู่ของพวกเจ้า”

“ขอบพระทัยท่านอ๋อง!” ทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน

ส่วนที่เหลือหกคนพอเห็นซือถูเย้นเลือกไปแล้ว ก็ต้องยกมือขึ้นคารวะอย่างผิดหวัง

ซือถูเย้นกลับพูดว่า: “พวกเจ้าอยู่ต่อทั้งหมดเลย จะมีทหารลับพาพวกเจ้าไปเอง ต่อไปพวกเจ้าก็รับผิดชอบปกป้องพระชายาลับๆ ทั้งหกคนแบ่งเป็นสองกลุ่ม กลุ่มละสามคน”

ทั้งหกคนพูดขึ้นอย่างดีใจว่า: “ขอรับ ขอบพระทัยท่านอ๋อง!”

“พวกเจ้าไปรายงานตัวเข้าบ้านที่ใต้เท้าหวาง เอาทะเบียนบ้านและอื่นๆมา จากนั้นลงนามในหนังสือว่าจ้างงาน เงินเดือนจะจ่ายทุกวันที่สามสิบของเดือน เงินเดือนสิบตำลึงต่อเดือน ผลประโยชน์ทุกอย่างตำกว่าใต้เท้าหวางหนุ่งขั้น พักอยู่ในตำหนัก เรื่องกินใช้ต่างๆของตำหนักทั้งหมด”

ทุกคนได้ยินว่า เงินเดือนมีสิบตำลึง นับว่าสูงสุดแล้ว และพูดอย่างดีใจว่า:

“ขอรับ ขอบพระทัยท่านอ๋อง”

“ไปเถอะ” ซือถูเย้นพยักหน้า จากนั้นก็พูดกับตี่สุยและโฮ่หยุนว่า: “พวกเจ้าทั้งสองวางของเสร็จแล้วก็รีบมาเลย หลิงลี่จะบอกกฎในห้องให้พวกเจ้าเอง”

“ขอรับ!”

หวังจุ้นก็พาทั้งแปดคนออกไปทันที

หลิงลี่พูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ดีมาก ต่อไปข้าก็มีลูกน้องแล้วสินะ”

หลีโม่พูดอย่างหยอกว่า: “ไม่ใช่หรอก? ลูกน้องเจ้าอาจจะมีวรยุทธที่เก่งกว่าเจ้าก็ได้นะ”

“อาจจะไม่ใช่นะ” หลิงลี่พูดอย่างภูมิใจ “แม้วรยุทธข้าจะไม่เก่งกว่าพวกเขา วิชาตัวเบาอาจจะดีกว่าพวกเขาก็ได้”

ก็เป็นเรื่องจริงอยู่ วิชาตัวเบาของหลิงลี่ดีมาก พูดตามตรงก็คือ คนของสู้เยว่โหลวล้วนแต่เก่งเรื่องวิชาตัวเบาอยู่แล้ว

ซือถูเย้นรู้สึกอารมณ์ดีมาก เขาขยับเข้ามาใกล้และพูดว่า “หลิงลี่คุ้มกว่า ไม่ต้องเสียเงินด้วย”

หลิงลี่พูดต่อว่า: “นั่นสิ? ข้ายังได้เงินจากสู้เยว่โหลว แต่ว่า ท่านอ๋องถ้าใจกว้างจริง ให้เดือนละสิบตำลึง บ้านปกติทั่วไปก็ให้แค่สี่ห้าตำลึงก็พอแล้ว”

หลีโม่แอบคิดในใจเบาๆ ที่จริงพอคิดแล้ว ก็เทียบกันได้ยากมาก ในสมัยราชวงศ์ชิง สิบตำลึงน่าจะมีหนึ่งหมืนหยวน นี่คิดตามราคาข้าวสาร