พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 836

บทที่ 836 สองแม่ลูกทะเลาะกัน

ทางด้านหลี่ปู้วิ่งเต้นจนเท้าแทบหัก ขุนนางหลี่ปู้ไม่ว่าเล็กใหญ่อย่าว่าแต่ทานข้าว แม้แต่ดื่มน้ำสักคำยังไม่มีเวลา ทางนี้ต้องเตรียมสินสอดที่จะสู่ขอองค์หญิงต้าเหลียง ทางนั้นต้องเตรียมสินสอดขององค์หญิงใหญ่ ถึงแม่จะมีคนในจวนคอยช่วย แต่พิธีการมากมายยังคงต้องเป็นหลี่ปู้จัดเตรียม

ซือถูเย้นก็กลายเป็นไปเช้าค่ำกลับ ส่วนหลีโม่จัดเตรียมการต้อนรับการมาของท่านหมอเวินยี่ ก่อนหน้านี้บอกว่าสองวัน แต่ตอนนี้ผ่านไปตั้งสี่วันแล้ว ก็ยังมาไม่ถึง

เช้าวันนี้ ไทฮองไทเฮาสั่งให้หลีโม่เข้าวังไปตรวจอาการเบื้องต้นให้กับฮ่องเต้ ส่วนการักษารอท่านหมอเวินยี่มาแล้วค่อยว่ากัน

เดิมวันนี้เจ้าเมืองบอกว่าจะมา หลีโม่จึงต้องให้คนไปบอกนางว่า ให้นางมาช่วงพลบค่ำ

ตั้งแต่หลังจากครั้งนั้นเจ้าเมืองก็พักรักษาตัวอยู่แต่ในจวน เมื่อหลีโม่กลับมาแล้วนางก็พูดว่าจะมาหา แต่อ๋องอานชินไม่ให้นางมา บอกว่าไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการพักรักษาตัว หลีโม่ก็ไม่ได้ไปหา ก็เพาะอ๋องอานชินพูดกับหลีโม่ว่า หากเจ้าเมืองเห็นหลีโม่จะทำให้ตื่นเต้น ส่งผลกระทบต่ออาการบาดเจ็บ ความผูกพันระหว่างแม่ลูกสำคัญกว่าอาการบาดเจ็บหรือ? ดังนั้นจึงถูกกีดกันไม่ให้ได้ไปมาหาสู่กัน

ทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว หลีโม่ก็พาหลิงลี่ออกเดินทาง ตี่สุยกับโฮ่หยุน จะต้องติดตามไปด้วยอยู่ด้วย ทั้งสองคนขี่ม้าตามอยู่ด้านหลังรถม้า การเดินทางไม่ได้เป็นที่สนใจ เหมือนรถม้าคนรวยเดินทางปกติเท่านั้น ดูเก่ากว่าด้วยซ้ำ

หลีโม่ไม่เคยสนใจลาภยศ หากสามารถไม่เป็นที่สนใจจะดีที่สุด

เสียงรถม้าดัง “ตึกตัก”อยู่บนถนน ถนนหนทางเริ่มคึกคักขึ้นมา ตอนเช้าบนถนนเส้นนี้มีร้านอาหารเช้าเยอะที่สุด กลิ่นหอมๆของขนมปังกับซาลาเปาร้อนๆโชยมา กลิ่นควันฟุ้งกระจาย

หลีโม่เปิดม่านมองดูชาวบ้านที่กำลังยุ่งกันอยู่ ในใจรู้สึกถึงความเป็นจริงของการใช้ชีวิต

“โย้ นั่นไม่ใช่ฮูหยินหลิงหลงหรือ?”หลิงลี่พูดขึ้นมาในทันใด “เหมือนกำลังทะเลาะอยู่กับคนอื่น”

ชื่อที่ไม่เคยได้ยินมานานมากแล้ว หลีโม่แทบจะลืมนางไปแล้ว

หลิงลี่หัวเราะขึ้นมา “เป็นเสี้ยโล่เยว่”

นางสั่งให้คนขับรถม้าหยุดรถ แล้วมองดูผ่านหน้าต่าง

เดิมหลีโม่ได้อยากดู นางคิดมาตลอดว่าเสี้ยโล่เยว่กับฮูหยินหลิงหลงตายไปแล้ว

แต่ได้ยินเสียงกรี๊ดด่าดังมาจากด้านนอก หลีโม่จึงสนใจขึ้นมา ขยับหันมองไปดูพร้อมกับหลิงลี่