พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 859

ตอนที่ 859 ความรู้สึกของจูบแรก

ใบหน้าของเขาแดงนิดหน่อย หล่อเหลาเอาการอยู่ ลมพัดผ่านมา เหมือนจะได้กลิ่นเหล้าโชยมาจากตัวเขา แม้ว่าเขาจะยืนอยู่ไม่ไกลจากหลิงลี่ แต่นางก็ยังคงได้กลิ่นอยู่

“เจ้า ......” หลิงลี่ตะลึงไป “เจ้าไม่ได้กลับไปแล้วเหรอ?”

เมื่อกี้ตอนที่นางกลับ นางเห็นเขาขึ้นรถม้าไปแล้วนี่นา แล้วเขามาอยู่ที่นี่คนเดียวได้ยังไง?

“เจ้า .......” หลิงลี่เห็นเขาเดินมา สีหน้าท่าทาง ...... เหมือนไม่สนใจอะไรทั้งนั้น นางเลยถอยหลังโดยไม่ตั้งตัว “เจ้าคิดจะทำอะ .....”

นางยังพูดไม่ทันจบ ปากของนางก็เหมือนถูกอะไรร้อน ๆ ปิดมา มันรุนแรง อีกทั้งเหมือนกำลังจะ “กัด” ด้วย

หลิงลี่รู้สึกว่าหัวของนางโล่งไปหมด ไม่รู้ว่าทำไมนึกถึงตอนที่หลิ่งหลิ่วเล่าเรื่องจูบแรกของนางกับเซียวโธ่ให้ฟังเลย นางบอกว่าในหัวมันจะคิดอะไรไม่ออกเลย ตอนนั้นนางคิดว่าหลิ่วหลิ่วพูดเกินเหลือไป มันจะเป็นอย่างนั้นได้ยังไง?

ก็แค่จูบไม่ใช่หรือไง?

“ตั้งใจหน่อย” เขาพูดพร้อมกับลมหายใจที่เร่าร้อน หลิงลี่ได้สติกลับมา นางยื่นมือไปผลักเขาออก

แต่ว่า ซูชิงที่ดูเหมือนจะนิ่ง ๆ สุขุม มือกลับแข็งเหมือนกับเหล็ก

“หลิงลี่ ข้าอยากแต่งงานกับเจ้า” นานมาก เขาถึงยอมปล่อยนาง เขาจ้องไปที่นางแล้วบอกกับนางอย่างจริงจัง

ถึงแม้มันจะเป็นการขอแต่งงานที่แปลก แต่ว่า มันไม่สำคัญ ที่สำคัญกว่าก็คือหลิงลี่วิ่งหนีไปแล้ว

หลังจากที่หลิงลี่กลับไปที่จวนโหวแล้ว ก็กลายเป็นเหมือนลูกข่าง

นางเข้าเข้าออกออก ที่จริงมันก็ไม่มีงานอะไรให้ยุ่งวุ่นวายทั้งคืน แต่ว่า นางก็เอาผ้าขี้ริ้วเดินไปเดินมา เช็ดโต๊ะ เช็ดเก้าอี้ ฉากบังลม ตู้ ลิ้นชัก โต๊ะเครื่องแป้ง ประตู ที่กั้น สุดท้ายก็หันไปเช็ดโต๊ะและเก้าอี้หินในสวนด้วย

หลังจากเช็ดเสร็จ เห็นว่าบนพื้นมีใบไม้หล่นลงมา นางก็ไปหยิบไม้กวาดมา กำลังจะกวาด มามาก็เดินมาห้ามพอดี

“โอ้โห เด็กดีของข้า วันนี้เจ้าเป็นอะไรไป? แต่ละคนกลับมาจากงานแต่งงานขององค์หญิงต่างมีความสุขดีใจกันใหญ่ แต่ทำไมเจ้าดูเครียด ๆ? มีเรื่องอะไรไม่สบายใจบอกมามาได้นะ”

หลิงลี่เอาแต่ก้มหน้าก้มตากวาดพื้นอย่างเดียว “ไม่ได้ไม่สบายใจ แต่ว่าดีใจ ดีใจมากก็เลยมากวาดพื้น มามาอย่าหาว่าข้าว่าท่านเลยนะ ท่านดูในสวนนี่สิ มีแต่ใบไม้เต็มไปหมด ไม่มีใครมากวาดเลย แสดงว่าพวกบ่าวไพร่ขี้เกียจกันแล้วนะ ท่านไม่คิดจะอบรมหน่อยเหรอ”

สิ่งที่นางกวาดอยู่ มันคือฝุ่น มามากระแอมไอ แล้วก็ชี้ “มันมีใบไม้ที่ไหนกัน? ใบไม้มันร่วงจนหมดต้นแล้วไหม มีแค่ไม่กี่ใบที่เจ้าเห็นแค่นี้แหละ”

นางจูงมือหลิงลี่ “ไป ไปดื่มกับมามาที่ห้องดีกว่า วันนี้นะ ข้ามีความสุขมาก ข้าจะเล่าเรื่องดีดีให้เจ้าฟังด้วย”

“เรื่องดีดีอะไรกัน?” หลิงลี่ถูกนางดึงมา เลยต้องปล่อยไม้กวาดลง

“เรื่องมงคลเลย” มามายิ้ม

เมื่อเข้ามาในห้องของมามา ก็มีเหล้าไหหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ มามามีห้องนอนส่วนตัว ไม่มีใครเข้ามารบกวนนางได้

นางหยิบแก้วมาสองใบ จากนั้นก็รินเหล้าจนเต็ม แล้วพูดอย่างมีความสุขว่า “วันนี้ตอนที่ไปร่วมงานเลี้ยงที่จวนโหว ข้าได้ยินหมอหลวงที่ไปร่วมงานแอบคุยกันเรื่องลูกในท้องของพระชายาด้วย พวกเขาพูดกันว่าน่าจะเป็นลูกแฝด”

หลิงลี่หัวเราะออกมา “มามา มันจะเป็นไปได้ยังไง? ท้องของพระชายา ยังไม่ได้ครึ่งหนึ่งของหลิ่วหลิ่วเลยนะ จะเป็นลูกแฝดได้ยังไงกัน?”

“พวกเขาเป็นหมอหลวงนะ ใครจะว่าได้” มามาจ้องไปที่นาง