พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 876

ตอนที่ 876 ฮ่องเต้สวรรคต

ซือถูเย้นไม่ได้กลับตำหนัก แต่อยู่ในวังต่อ

ขุนนางที่ถูกเรียกเข้าเฝ้า กลุ่มสุดท้ายเป็นหลีปู้ซ่างซูและหัวหน้าฉินเทียนเจียน

ทางฝั่งประชาชน มีขุนนางหลี่เป็นคนประกาศปราศรัย ว่าร้ายฮ่องเต้ปัจจุบัน บอกว่าฮ่องเต้ไม่สนใจชีวิตของราษฎร เผาทำลายยารักษาโรค ทำให้โรคระบาดที่เจียงตงขยายการระบาด

ซือถูเย้นไม่ได้เป็นคนตกอับ แต่ฮ่องเต้เป็นเช่นนั้น

ตอนนี้ซือถูเย้นกำลังตระเตรียมการเพื่องานบูชาสวรรค์

ตั้งแต่ที่แคว้นต้าโจวตั้งราชวงศ์มา การบูชาสวรรค์ต้องให้ฮ่องเต้จัดการ

ฮ่องเต้ยังไม่สละราชสมบัติ ดังนั้น งานพิธีบูชาสวรรค์ต้องให้เขาจัดการ

ซือถูเย้นขี่ม้าขาวมาเบิกทาง แล้วราชรถก็ตามมาด้านหลัง มีทหารก็อารักขาสองด้าน ฮ่องเต้นั่งในราชรถ และได้ยินเสียงต่อว่าจากราษฎร

ใบหน้านิ่งๆ ของเขา ในที่สุดก็มีอารมณ์ขึ้นมา

เขากำหมัดแน่น ในใจนั้นตะโกนลั่น ว่าข้าไม่ได้เผายาทิ้ง พวกที่ทำเป็นคนที่คิดว่าตนเองจงรักภักดีเป็นคนทำ

บนปะรำพิธี ลาวหนาวพัดโบก

ตั้งแต่ผ่านช่วงเช็งเม้งมา อากาศก็เริ่มอุ่นขึ้น แต่วันนี้มีอากาศเย็นเสริมเข้ามา ทำให้ถอดเสื้อกันหนาวไปแล้ว ต้องเอากลับมาใส่ใหม่

ฮ่องเต้ใส่ชุดมังกร แล้วก็ถูกคนพยุงมายังปะรำพิธี

ครั้งที่แล้ว ตอนที่เข้าขึ้นปะรำพิธีมา เขาต้องป้องกันเจ้าแปด แล้วมีไอ้เจ็ดคอยปกป้อง

ครั้งนี้ ศัตรูของเขาเป็นไอ้เจ็ด ชีวิตคนนี่น่าตลกสิ้นดี

เขามองซือถูเย้น แล้วก็ยิ้มขึ้น “น้องเจ็ด ทุกอย่างเป็นอย่างเจ้าหวัง รู้สึกอย่างไรบ้าง?”

ราษฎรด้านหลัง ก็ชี้นิ้วขึ้นมาด่าเขา เขาเป็นฮ่องเต้ของแคว้นต้าโจว แต่ไม่มีใครก้มกราบ มีแต่คนด่า

“ข้าแค่คิดว่า กรรมตามสนองนั้น มันไม่น่าสนุกเลย” ซือถูเย้นพูดเบาๆ เขาชี้ไปทางราษฎร “ท่านได้ยินที่พวกเขาพูดไหม? ได้ยินไหม? ลมมันแรงหรือ? แต่ว่าท่านก็สามารถมองเห็นว่าใบหน้าของพวกเขาจะสื่อถึงอะไรนะ”

ฮ่องเต้มองตามนิ้วเขาลงไป แล้วก็ยิ้มเย็นๆ

ซือถูเย้นกัดฟันพูดว่า “คือความเกลียด ความเบื่อระอา เป็นความแค้นที่อยากจะฆ่าท่าน”

ฮ่องเต้มองใบหน้าของทุกคน จริงๆ แล้ว มันไกลมาก เขามองใบหน้าของทุกคนไม่ชัด เขาจำได้ว่า งานบูชาสวรรค์ทุกปี จะมีแต่ราษฎรมาป่าวร้อง อายุยืนหมื่นปี

เขาจดจำช่วงเวลานั้นก็พอ

“พิษท่งหมิง” ฮ่องเต้เข้ามาพูดข้างหูเขาเบาๆ “ไม่ได้มีเพียงซุนฟางเอ้อร์ที่รู้ ยังมีคนอื่นอีก ข้าได้กินมันไปแล้ว แล้วใครเป็นแม่พิษหนอน เจ้ารู้ไหมว่าเป็นใคร รู้ไหม?”

เสียงของเขานั้นไม่มีความอุ่นของร่างกายส่งออกมาเลย มีแต่ความเย็น ซือถูเย้นก็เริ่มขนลุก แล้วก็สั่นๆ “แม่พิษหนอนคือหลีโม่?”

ฮ่องเต้หัวเราะขึ้น แล้วมองเขาอย่างสะใจ “แม่พิษหนอนก็คือหลีโม่ ถ้าลูกพิษหนอนตาย แม่พิษหนอนก็จะตายหลัง7วัน คนที่วางยาก็ตายในตำหนักซีเวยแล้ว เขาตายแล้ว พิษนี้ก็จะไม่มีใครแก้ได้ เสี้ยหลีโม่ก็จะตาย เด็กในท้องของนางก็จะตายด้วย ยังมีอีก เจ้าเองก็สงสัยไม่ใช่หรือ ว่าทำไมข้าถึงต้องแต่งกับหูฮวนหลิง? ถูกต้อง ก็เพื่อเงินของนาง แล้วเอาเงินไปทำอะไรนะหรือ? ก็เพื่อซื้อคนให้มาตามฆ่าอ๋องหนานหวย พี่น้องเจ้าจะได้ไปพบกันที่ปรโลก”

“นี่เจ้า.......” ซือถูเย้นโกรธจนเดินเข้าไป แล้วจับเสื้อของฮ่องเต้ไว้แน่น

ฮ่องเต้ก็หัวเราะอย่างสะใจ “เจ้าไม่กล้าฆ่าข้างั้นหรือ? เจ้าลงมือเถอะ ฆ่าข้าต่อหน้าชาวเมืองเลยสิ”

ซือถูเย้นโกรธจนหน้าเขียว เอาฟันกัดปาดจนเลือดไหล

เขาไม่ได้ลงมือ แต่ว่า ฮ่องเต้ก็ตะโกนร้อง “ซือถูเย้น เจ้าจะฆ่าข้าหรือ? เจ้ากบฏ！”

ซือถูเย้นก็ปล่อยเขา ไม่อยากเชื่อว่าคอของเขาจะเลือดออก แล้วก็ล้มลงไป

ใบหน้าของเขายิ้มอย่างสะใจ “ไอ้เจ็ด ถ้าข้าตาย แล้วมีแต่คนด่า เจ้าก็ต้องตายด้วย เจ้าก็จะมีแต่คนด่า แล้วยังได้เห็นหลีโม่ตายไปต่อหน้าต่อตาด้วย ข้าชนะแล้ว”

เขาพูดไป เลือดในคอก็พุ่งกระฉูดออกมา มือของเขาจับเศษดาบไว้ บนนั้นมีรอยเลือด มือเขาค่อยๆ หมดแรงกำ แล้วเศษดาบก็ร่วงหล่นลงมา

ฮ่องเต้นอนมองท้องฟ้าที่มืดครึ้มขึ้นเรื่อยๆ ฝนจะตกแล้ว ดีจริงๆ เปลี่ยนแผ่นดินเถอะ ข้าจะตายแล้ว เปลี่ยนแผ่นดินเถอะ”