พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 880

ตอนที่ 880 จะถอนพิษอย่างไร

หลีโม่ได้ยินว่านางจะพูดเรื่องสำคัญ ก็เลยรีบตั้งสมาธิ แล้วฟังนางพูด

หมอเวินยี่พูดว่า “เทคนิคทางเข็มทองคำ เจ้าน่าจะเคยเห็นแล้ว แต่เจ้าเห็นแค่ช่วงต้น ช่วงท้ายเจ้ายังไม่เคยเห็น เทคนิคทางเข็มทองคำถูกคิดค้นโดยหมอเวินเหลียงซิ่ว แล้วถูกปรับปรุงใหม่ อาจจะไม่สามารถรักษาได้ทุกโรค แต่ว่า แต่ถ้าใช้เป็นก็สามารถช่วยชีวิตคนได้ โดยเฉพาะส่วนท้าย ที่เจ้ายังไม่เคยเห็น นอกจากจุดชีพจรแล้ว ยังมีเส้นลมปราณอื่นๆ อีก แต่ว่า ดาบนั้นมีสองคมเสมอ เทคนิคทางเข็มทองคำสามารถช่วยคนได้ ก็สามารถทำร้ายคนได้ แค่แทงลงไป ก็เอาชีวิตคนได้”

เวินยี่นิ่งไป แล้วมองตาหลีโม่ “นี่ก็เพราะว่าทำไมข้าต้องทดสอบเจ้าตลอด เพราะว่า เมื่อเจ้าเอาวิชานี้ไปช่วยคน คนที่มาหาเจ้าก็จะมากขึ้น หนึ่งในนั้นจะเป็นคนสำคัญทางสังคม การเป็นตายของพวกเขา จะเกี่ยวข้องกับคนจำนวนมาก ถ้ามีจิตใจไม่ดี ก็จะไม่ใช่ทำลายเพียงคนเดียว แต่จะทั้งตระกูล หรือถึงขั้น ทั้งประเทศ”

หลีโม่พยักหน้า “ข้าเข้าใจแล้ว”

เวินยี่มองนางอย่างภูมิใจ “เหมือนครั้งนี้ เพื่อจะรักษาโรคระบาดที่เจียงตง เจ้าไม่เกรงกลัวอะไร ไม่สนใจว่าตนเองจะตั้งท้อง เดินทางมาไกลถึงเหมียวเจียง แล้วเข้ามาในเขตอากาศพิษ จริงๆ แล้ว ความเป็นความตายของชาวเจียงตงไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้าเลย แต่เจ้ามีจิตใจที่เป็นหมอ แล้วเจ้าก็มา ข้าดีใจมาก ดีใจจริงๆ เพื่อที่จะช่วยคน เจ้าไม่สนใจความปลอดภัยของตนเอง ดังนั้น ข้าก็เลยไม่ต้องกังวลเกี่ยวเส้นทางการแพทย์ของเจ้า ที่จะช่วยเหลือผู้คน อีกต่อไปแล้ว”

หมอเวินยี่พูดจบ ก็หัวเราะ สายตาที่เฉียบคมได้มองนางเหมือนเดิม “ครั้งนี้เจ้าช่วยเหลือตัวเอง ถ้าเจ้าไม่มา ในเมืองหลวงก็ไม่มีใครรักษาพิษท่งหมิงของเจ้าได้”

หลีโม่ก็กลัว โชคดีที่ตนเองหนีออกมาทัน ไม่เช่นนั้น ตนเองตายก็ไม่เป็นไร แต่ลูกในท้องยังไม่ได้คลอดเลย

ไอ้เจ็ด เจ้าจะโทษข้าไม่ได้นะ โชคดีที่ข้าหนีออกมาทัน

“จะถอนพิษของพิษท่งหมิงอย่างไร เจ้าน่าจะรู้ แต่วิธีที่เจ้ารู้ จะต้องใช้เลือดของคนที่วางยา มาผสมด้วย แต่ตอนนี้พวกเราไม่มีเลือดของคนวางยา ดังนั้นจะยากหน่อย และใช้เวลามากหน่อย จะต้องเตรียมให้พร้อม คงจะต้องอยู่ที่นี่สัก2ถึง3เดือน”

เตาเหล่าต้าทำตาโต “2ถึง3เดือนหรือ? พระชายาก็จะคลอดเลยนะสิ”

หมอเวินยี่ยิ้มให้เตาเหล่าต้า “เจ้าคิดว่า หมอตำแยอย่างข้าเป็นคนอย่างไร?”

เตาเหล่าต้าใช้สายตาที่เคารพมองนาง “ก็เป็นหมอตำแยที่ดีที่สุดในโลกนี้แล้ว”

หลีโม่นึกถึงเวลา3เดือน ไอ้เจ็ดจะไม่กังวลใจตายเลยหรือ? ก็เลยบอกเตาเหล่าต้าว่า “ที่นี่มีอู๋เยี่ยนจู่ก็พอแล้ว เจ้ารีบกลับไป แล้วบอกท่านอ๋องว่าข้ามาเรียนวิชาการแพทย์กับหมอเวินยี่ แล้วก็ห้ามพูดถึงเรื่องข้าถูกพิษเด็ดขาด”

หมอเวินยี่มองไปมา แล้วก็ไม่ออกความเห็นอะไร

เตาเหล่าต้ารับคำสั่ง “เช่นนั้นก็ได้ เดี๋ยวจะเดินทางพรุ่งนี้เลย”

เช้าวันต่อมา เตาเหล่าต้ามาลาหลีโม่ แล้วก็ลงเขาไป ก่อนลงเขา หมอเวินยี่ก็บอกอะไรเขาสักอย่าง

“หลังจากเจ้าลงเขาไปแล้ว อย่ากลับมา รอนายของเจ้าคลอดแล้ว ข้าจะให้คนคุ้มกันนางกลับไปส่ง”

“ไม่ต้องกลับมาหรือ? ทำไมเล่า?” เดิมที่เตาเหล่าต้าคิดว่าหลังจากกลับไปแล้ว จะพามามาและเย็นเอ๋อร์มาด้วย พระชายาจะต้องมีคนคอยดูแล ถึงแม้ที่เหมียวเจียงจะมีคนมากมาย แต่ถ้ามีคนรู้ใจกันมากกว่านี้ก็จะดี

หมอเวินยี่ตอบว่า “ทางฝั่งท่านอ๋องมีสถานการณ์ไม่ค่อยดี ถ้าเจ้ากลับมา เขาก็จะรู้ แล้วช่วงเวลาที่ถอนพิษก็จะอันตราย ถ้ามีอะไรผิดพลาด มันจะแย่มาก”

เตาเหล่าต้าตกใจ “เกิดอะไรขึ้นกับท่านอ๋องหรือ?”

“เจ้ากลับไปเดี๋ยวก็รู้ สรุปว่าฟังที่ข้าบอกก็พอ” เวินยี่กล่าว

เตาเหล่าต้า “เช่นนั้นก็ดี ข้าไปก่อนนะ หมอเวินยี่ ท่านต้องดูแลพระชายาให้ดีนะ”

“นางอยู่ที่นี่จะต้องไม่เป็นอะไร เจ้าไปเถอะ” หมอเวินยี่ตอบอย่างเสียงนุ่มนวล

“ไม่ใช่ซุนฟางเอ้อร์ คือ ลู่กงกง ลู่กงกงเรียนมาจากซุนฟางเอ้อร์ พิษท่งหมิงมันใช้ง่าย”

“ตอนนี้ฮ่องเต้ตายแล้ว ก็แสดงว่าหลีโม่ก็ต้องเกิดเรื่องแล้วสิ” เซียวเซียวถาม

อ๋องอานหรานก็ถอนหายใจ “ตอนที่ข้าได้ข่าวก็รีบมาเลย แต่ก็ช้าไปก้าวเดียว ฮ่องเต้สิ้นลมแล้ว เมื่อคืนข้าได้ลองใช้การฝังเข็มดู ก็ไม่มีทางช่วยแล้ว ส่วนหลีโม่ ก็หวังว่านางจะมีวิธีอื่น”

“แล้วแม่บุญธรรมของท่านเล่า? แม่บุญธรรมของท่านไม่ใช่หมอเวินยี่หรอกหรือ?” เซียวเซียวถาม

ตอนที่แม่ของอ๋องอานหรานท้องเขานั้น ได้คลอดยาก หมอเวินยี่เป็นคนช่วยเขาสองแม่ลูกไว้ ต่อมาเวินยี่รับอ๋องอานหรานเป็นลูกบุญธรรม ดังนั้น หมอเวินยี่ก็เหมือนเป็นแม่บุญธรรมของเขา

“ใช่แล้ว หัวหน้าของเหมียวเจียง ก็คือแม่บุญธรรม จะให้พระชายาไปเหมียวเจียง ก็เป็นความต้องการของนาง”

“หรือว่านางรู้นานแล้วว่าหลีโม่ถูกพิษนี้?” ซือถูจิ้งถาม

อ๋องอานหรานพูดว่า “ถึงนางจะไม่รู้ แต่บรรพบุรุษของพวกเราก็รู้ ซุนกงกงอยู่ในวังตลอด ซุนกงกงนั้นตาไวมาก เขาอยู่ในวัง ก็เพราะฮ่องเต้จัดให้เขาอยู่ ดังนั้น เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด ซุนกงกงก็จะเอาไปรายงานฮ่องเต้ ไทฮองไทเฮาและแม่บุญธรรมติดต่อกันตลอด”

“ถ้าบอกว่าคนเหมียวเจียงสามารถช่วยถอนพิษได้ ก็แสดงว่าไอ้เจ็ดก็สามารถถอนได้” ซือถูจิ้งถาม

ท่านอ๋องอาวุโสส่ายหัว “กลัวจะไม่ได้นะสิ ไม่เช่นนั้น หมอเวินยี่ก็คงไม่ให้เลียงห้านเหวินไปบอกให้ซุนฟางเอ้อร์คิดยาถอนพิษออกมา”

“ทำไมถึงเป็นเช่นนี้? พิษท่งหมิงเหมือนกัน รักษาหลีโม่ได้ แต่ทำไมรักษาไอ้เจ็ดไม่ได้” ซือถูจิ้งถามอย่างสงสัย

“ท่านอ๋องอาวุโสตอบว่า “ข้าได้ยินว่าที่เหมียวเจียง มียาชนิดหนึ่ง กินตอนที่พิษกำเริบ แล้วจะสามารถควบคุมพิษนั้นไว้ได้ แล้วก็ทำให้มันออกฤทธิ์ช้าลง แต่ถ้าจะถอนพิษ ก็ต้องมาวิจัยกันดูก่อน อีกอย่างหญ้าพวกนี้ มันเกิดบริเวณอากาศพิษ ถ้าเอาออกมาจากเหมียวเจียงก็จะตาย ยานี้จะต้องกินหลังจากเด็ดมาแล้วครึ่งชั่วยาม ถ้าเลยไป ก็จะไม่มีสรรพคุณอะไรเลย”