พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 881

ตอนที่ 881 ใครเป็นคนมาช่วยอ๋องหนานหวย

“ท่านอ๋องอาวุโส เมื่อครู่นี้ท่านบอกว่า เจ้าแปดยังไม่ตาย ถ้าพวกเราหาตัวเจ้าแปดเจอ ท่านจะช่วยเจ้าแปดไหม?” ซือถูจิ้งถาม

ท่านอ๋องอาวุโสตอบ “ถึงจะช่วยชีวิตไม่ได้ ต่อให้เขาเหลือเพียงลมหายใจเดียว ข้าก็จะช่วยให้เป็นสองลมหายใจ เพื่อรอให้พิษไสยศาสตร์ของซุนฟางเอ้อร์ถูกสลายไป แต่ว่า พวกเจ้ารู้ว่าอ๋องหนานหวยอยู่ที่ไหนหรือไม่?”

เซียวเซียวและซือถูจิ้งมองหน้ากัน แล้วก็ถอนหายใจเบาๆ

สรุปว่าเจ้าแปดถูกขังอยู่ที่ไหนกันแน่ ไม่เคยได้ยินท่านอ๋องพูดถึงมาก่อน

เซียวเซียวก็ครุ่นคิด แล้วพูดว่า “เดี๋ยวข้าจะไปหาอ๋องเย่”

พูดจบ ก็รีบออกไป

ไม่ต้องให้เขาไปหาอ๋องเย่หรอก เพราะหลังจากที่อ๋องเย่รู้ว่าซือถูเย้นสลบไป ก็ได้ส่งคนออกไปตามหาแล้ว

ในเมื่อนักฆ่าสามารถหาตัวพบ คนของเขาก็ต้องหาพบ

เพียงแต่ หามาหนึ่งวันแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แวว คุกใหญ่ๆ ก็หามาแล้วทั่วเมืองหลวง แต่ก็ยังไม่พบอ๋องหนานหวย

“พวกเราไปหาที่คุก หรือว่าจะหาผิดที่? ในเมื่อเขาถูกลอบฆ่า แต่ยังรอดมาได้ หรือว่าจะหนีออกไปแล้ว? ถ้าหนีไปแล้ว ก็ต้องไม่อยู่ในเมืองหลวงแล้ว” เซียวเซียวกล่าว

อ๋องเย่คิดว่าก็มีเหตุผล แต่พอคิดดูก็รู้สึกว่าแปลกๆ “ในเมื่อใกล้จะตายแล้ว แล้วท่านอ๋องอาวุโสก็บอกว่าเขาอาการสาหัสมาก แล้วใครพาเขาออกเมืองไป?”

ใครเป็นคนช่วยเขา?

อีกอย่าง คนคนนั้นรู้ได้อย่างไรว่าอ๋องหนานหวยกำลังตกอยู่ในอันตราย?

“รีบไปสืบข่าวดูว่า มีทหารของตำหนักคนไหนไม่อยู่บ้าง? ในเมื่อท่านอ๋องคุมตัวอ๋องหนานหวยไปส่ง ก็ต้องใช้คนของตัวมาจัดการ” เซียวเซียวพูดกับอ๋องเย่

เพียงแต่ ถ้าจะตรวจขึ้น ทหารของตำหนักอ๋องก็มีไม่น้อยเลย

“แปลกมาก เขาเป็นคนคุมส่งตัวเจ้าแปด แต่ไม่มีใครคอยเฝ้ายาม? เขาเป็นคนปล่อยเจ้าแปดหรือ?” อ๋องเย่คิดจนหัวจะแตก ก็ไม่เข้าใจปมของเรื่องนี้

ปกติพี่เจ็ดเป็นคนละเอียดมากนะ

สรุปว่าในเมืองหลวงนี้มีใครที่สามารถช่วยอ๋องหนานหวยไปได้? คนของเขาก็ไม่มีแล้ว ถ้ามี ก็คงช่วยไปนานแล้ว

แผนของฮ่องเต้ครั้งนี้ น่าจะทุ่มสุดตัว นอกจากจะรู้ว่านักฆ่าจะลงมือแน่ ไม่เช่นนั้น คงจะไม่มีใครช่วยออกไปได้

สามารถช่วยออกจากกลุ่มนักฆ่าจำนวนเช่นนั้นออกไปได้ ถ้าไม่วางแผนไว้ล่วงหน้า ก็น่าจะเป็นตระกูลเฉิน หรือไม่ก็ ตระกูลเซียว ที่ทำได้

อ๋องเย่มองเซียวเซียว “หรือว่าจะเป็นตาแก่ตระกูลเจ้าที่ช่วยฮ่องเต้”

เซียวเฮาเย่นั้นจังรักภักดี ถึงแม้หลายปีมานี้จะถูกฮ่องเต้กดขี่ แต่ว่า เขาก็ยังยึดมั่นในความจงรักภักดี

“ถึงแม้พ่อข้าจะจังรักภักดีเกินไป แต่ก็ไม่ได้โง่” เซียวเซียวกล่าว

“แล้วจะเป็นใคร? แล้วอีกอย่าง แล้วทำไมพี่เจ็ดจะต้องซ่อนตัวอ๋องหนานหวยไว้คนเดียวด้วย? แม้แต่ข้าก็ไม่บอก” อ๋องเย่คิดหนัก

“หรือว่าจะเกี่ยวข้องกับวัดพญามังกร?” ซูชิงนึกขึ้นได้ เหมือนเขาจะได้ยินท่านอ๋องพูดว่า จะมีคนมาจัดการอ๋องหนานหวยเอง ไม่ต้องให้เขาลงมือ

สิ่งที่ทำให้ท่านอ๋องวางใจได้เช่นนี้ หรือบางทีอาจจะเป็นพลังที่มองไม่เห็นก็ได้

“แต่ว่า มันก็ยังพูดยาก ถ้าเป็นวัดพญามังกร เช่นนั้น ฮ่องเต้ก็จะลอบฆ่าไม่สำเร็จ” ซูชิงก็ย้อนแย้งคำพูดตนเอง

อ๋องเย่ก็ครุ่นคิดอีกครั้ง “ไม่แน่นะ ต่อให้อ๋องซื่อเจิ้งฉิงเทียนยื่นมือมาจัดการเจ้าแปด ก็คงไม่มีทางจะเฝ้าได้ตลอด ต้องมีช่องโหว่กันบ้าง เพราะถึงอย่างไรก็ฆ่าเขาไม่ได้ ถ้าตอนนั้น ฮ่องเต้ถือโอกาสนี้เข้าไปจัดการ ก็คงสำเร็จว่าไหม?”

ถึงแม้คิดว่าอาจจะเป็นไปได้น้อย แต่ว่า ตอนนี้ก็ไม่มีเหตุผลอื่นแล้ว ความคิดนี้ก็พอที่จะพูดไปได้บ้าง

“เอาไปช่วยดูแลพระชายาหรือ?”

คนตระกูลซุนก็ดีใจ แล้วรีบให้คนไปเรียกโหรวเหยามา คนตระกูลซุนขอเพียงได้ทำประโยชน์ให้ตำหนักอ๋อง ไม่ต้องพูดถึงเรื่องดูแล ให้เอาไปปรนนิบัติก็ยอม

ดังนั้น คนในตำหนักก็ไปตามหา แล้วเพิ่งรู้ว่าโหรวเหยาไม่ได้กลับมา3วันแล้ว

“ไม่ได้กลับตำหนักมา3วันแล้ว ไม่รู้หรือ?” เซียวโธ่ทำตาโตถาม

คนตระกูลซุนก็ทำหน้าไม่ถูก ในใจก็ด่าโหรวเหยาว่าไปตายที่ไหน แต่ปากพูดออกมาไม่ได้ เพราะโหรวเหยามีความสัมพันธ์ดีกับตำหนักอ๋อง “แม่ทัพเซียวอย่าเพิ่งโกรธไป โหรวเหยาอาจจะออกไปรักษาคน เดี๋ยวข้าจะให้คนไปหา”

เซียวโธ่ได้แต่ตอบว่า “ถ้าหาพบแล้ว ก็ให้นางไปที่ตำหนักอ๋องเลย”

“ได้ ได้ แม่ทัพเซียวนั่งลงดื่มชาก่อน พวกเรามาคุยกันก่อน” ท่านซุนสองพยายามเชื้อเชิญ

“ไม่ละ ข้ายังมีงาน ขอตัวก่อน” เซียวโธ่ก็ไม่อยากอยู่นาน คนตระกูลซุนนี่ชอบรับแขกจริงๆ

หลังจากเขากลับ ท่านซุนสองก็รีบให้คนไปหาโหรวเหยา แต่ว่าหาทั้งวัน ก็ไม่พบตัวนาง

ตระกูลซุนก็ไม่มีทางอื่น ได้แต่ส่งคนไปรายงานที่ตำหนักอ๋อง

พอดีที่ทุกก็กลับมาตำหนักอ๋องพอดี ได้ยินคนตระกูลซุนบอกว่าโหรวเหยาหายไป อ๋องเย่และเซียวเซียวก็มองหน้ากัน ดูเหมือนว่าจะมีร่องรอยแล้ว

หลังจากให้คนตระกูลซุนกลับไป อ๋องเย่พูดขึ้นก่อน “หรือว่าจะเป็นโหรวเหยาที่ช่วยเจ้าแปดไป?”

เซียวเซียวตอบ “เป็นไปไม่ได้ โหรวเหยาเกลียดอ๋องหนานหวยจะตาย อยากจะให้เขาตายเสียมากกว่า จะไปช่วยเขาได้อย่างไร?”

“แต่ว่า โหรวเหยารู้ว่าชีวิตของอ๋องหนานหวยเชื่อมกับพี่เจ็ด ถ้านางรู้ว่าฮ่องเต้จะฆ่าอ๋องหนานหวย นางคงไม่ยอมทนดูเฉยๆ แน่” อ๋องเย่กล่าว

เซียวเซียวเห็นด้วยกับอ๋องเย่ “ใช่แล้ว ฮ่องเต้ให้ลู่กงกงไปหานักฆ่า หรือไม่ก็ให้เสด็จน้าซุนไปหานักฆ่า โหรวเหยาเป็นคนตระกูลซุน นางจะรู้การเคลื่อนไหวของเสด็จน้าซุนก็ไม่แปลก”