พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 909

บทที่ 909 คนตัดไม้ไม่ยอมปล่อยเทียนอืน

ตอนที่กาวเฟิ่งเทียนมาถึงแคว้นเป่ยอาน ก็ได้สั่งคนไปสืบประวัติของเด็กหญิงคนนั้น

พวกเพื่อนบ้านต่างก็บอกว่าไม่เคยเห็นนางตั้งครรภ์ อยู่มาวันหนึ่ง ก็ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ ถึงได้รู้ว่านางคลอดลูก

ทุกคนต่างก็ไม่สงสัย เพราะภรรยาของคนตัดไม้ตอนนั้นค่อนข้างอ้วน มีบางคนเวลาตั้งครรภ์จะมองไม่ค่อยเห็น เมื่อตั้งท้องจริงๆแล้วก็มองไม่ออก

แต่แบบนี้ที่น่าสงสัยก็คือ ไม่เคยเห็นบ้านของเขาเชิญหมอตำแยมา หมอตำแยในหมู่บ้านต่างก็ถามมาหมดแล้ว ไม่มีใครได้ไปทำคลอดให้กับภรรยาของคนตัดไม้

คนตัดไม้สองสามีภรรยากลับยืนยันว่า เด็กคนนี้เป็นลูกแท้ๆของพวกเขา

จึงทำให้เกิดสถานการณ์ที่ค่อนข้างลำบากใจ

กาวเฟิ่งเทียนเคยลองใช้วิธีใช้เงินทองมากมายหลอกล่อให้พวกเขาพูดความจริง แต่ก็ไม่ได้ผลอะไรกับพวกเขา กลับเป็นการทำให้ต้องโกรธกาวเฟิ่งเทียนว่าใช้เงินซื้อลูกสาวของพวกเขา พวกเขาจะไม่ขายลูกสาวกิน

ความรักที่พวกเขามีต่อเทียนอืน ทำให้เทียนอืนรู้สึกว่าเทียนอืนอาจจะเป็นลูกสาวของพวกเขาจริงๆ

ฐานะครอบครัวของคนตัดไม้ค่อนข้างยากจน หากเป็นลูกสาวที่เก็บมาเลี้ยง ให้เงินมากมายขนาดนั้น ทำไมถึงไม่อยากได้ล่ะ?

มีเพียงลูกแท้ๆของตัวเอง ถึงจะไม่ถูกเงินทองครอบงำ

แต่ก็มีข้อสงสัยอย่างหนึ่ง นั่นก็คือไม่มีใครมาทำคลอดให้นาง

แล้วก็แบบนี้ กาวเฟิ่งเทียนวิ่งไปมาอยู่ที่บ้านคนตัดไม้ ถึงแม้คนตัดไม้สองสามีภรรยาจะไม่ไว้หน้าเขาอย่างไร เขาก็ทนอยู่ไม่ยอมไป

สุดท้ายคนตัดไม้สองสามีภรรยาไปแจ้งความ เจ้าหน้าที่สำนักงานเอาทะเบียนบ้านมาให้กาวเฟิ่งเทียนดู บันทึกไว้ว่าเป็นลูกสาวของคนอื่นเขาจริงๆ

กาวเฟิ่งเทียนไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว แต่ก็ไม่ยอมปล่อยวาง จึงต้องยังอยู่ในแคว้นเป่ยอาน ค่อยหาดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกไหม

วันนี้ เขาก็ยังคงเหมือนเดิม ไปยังสุดซอยหมู่บ้าน

ทุกครั้งที่มา ในมือของเขาซ้ายถือไก่มาหนึ่งตัว ขวาถือเป็ดมาหนึ่งตัว ถึงแม้จะถูกโยนออกไปทุกครั้ง แต่เขาเชื่อว่า คนเรายังไงก็ต้านทานความอดทนไม่ได้

มองเห็นภายในบ้านคนตัดไม้ มีคนอยู่มากมาย จึงเข้าไปสอบถาม ถึงรู้ว่าเกิดเรื่องกับคนตัดไม้

ที่แท้เช้าวันนี้ตอนที่ไปตัดไม้บนเขา ได้เจอกับกระต่ายป่า จึงคิดอยากที่จะเอากลับมาเป็นกับข้าว กลับคิดไม่ถึงว่าข้อเท้าพลิกกลิ้งลงมาจากภูเขา ถึงแม้จะไม่เป็นอันตรายแก่ชีวิต แต่ขาได้รับบาดเจ็บ ได้เชิญหมอชาวบ้านมาดู บอกว่าขาไม่สามารถรักษาได้แล้ว ต่อไปคงจะยืนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

เพื่อนบ้านต่างก็แสดงความเห็นใจ แต่ก็ล้วนเป็นบ้านที่ยากจน ไม่มีเงินไปเชิญหมอใหญ่มา

กาวเฟิ่งเทียนมาถึง ให้รู้ถึงสถานการณ์แล้ว ก็ได้สั่งคนไปเชิญหมอมา

คนตัดไม้ไม่ยอมให้หมอที่เขาเชิญมารักษา ได้ไล่คนเขาออกไป

ภรรยาของคนตัดไม้ร้องไห้ขอร้องเขา ถึงค่อยยอมให้หมอเข้ามาตรวจดู

เพียงแต่ หมอบอกผลการตรวจไม่แตกต่างอะไรกับที่หมอชาวบ้านบอก หากจะรักษา ต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก และหลังจากที่จ่ายเงินแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะสามารถยืนขึ้นมาได้อีกไหม จะดีกว่าตอนนี้บ้างเท่านั้นเอง

ภรรยาคนตัดไม้ถามค่าใช้จ่ายในการรักษา หมอชูมือขึ้นหนึ่งฝ่ามือ “ประมาณห้าสิบตำลึง แต่ก็ต้องลองดูเท่านั้น”

ภรรยาคนตัดไม้ล้มนั่งลงบนเก้าอี้ ห้าสิบตำลึง? แม้แต่ห้าตำลึงนางก็ยังไม่มี นางร้องไห้ขอร้องหมอคนนั้น “ลดให้บ้างหน่อยได้ไหม? ให้ข้าทำอะไรเพื่อท่านก็ได้”

หมอก็ยังคงไม่ยอม “ไม่ได้ ยาแพงมาก”