พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 93

ตอนที่ 93 สามีภรรยาคุยกัน

พอฮองไทเฮาได้รับสารจากเขาหาน นางกำกระดาษไว้อย่างแน่น แล้วก็พลันยิ้มออกมา

ซุนกงกงเลยถามขึ้น：“ไทเฮา เป็นอย่างไรบ้าง？มีแผนการดีๆมั้ยพ่ะย่ะค่ะ？“

ฮองไทเฮายิ้มออกมาทันที：“มี นางได้แผนที่ดีแล้ว ก็ยังเป็นนางที่ฉลาดหลักแหลม ห้ามเรื่องการแต่งงานของเสี้ยโลว่เยว่กับองค์รัชทายาท เพื่อให้เสี้ยเฉิงเสี้ยงเข้าไปร่วมมือกับหมุยเฟย ถ้าเป็นอย่างนั้นเสี้ยเฉิงเสี้ยงก็จะไม่สามารถไปร่วมมือกับเหลียงไถ้ฝู้ได้ และพวกเขาสองคนต่างเป็นคนคุมเชิง ช่างดีจริง เป็นอย่างที่เจ้าพูดเอาไว้ไม่มีผิด มิน่านางถึงได้ให้เจ้าอยู่ที่นี่ คอยอยู่ข้างๆข้า“

ซุนกงกงยิ้มอ่อน“ตอนนี้ไทเฮาต่างหากที่เป็นนายของข้า“

“เพียงแต่“ฮองไทเฮาดูลังเลอะไรบางอย่างขึ้นมา”แผนนี้เป็นเพียงแผนสุดท้ายที่เอาไว้แก้ไขปัญหา แล้วปัญหาที่เราเจอในตอนนี้ละ？ขุนนางต่างพากันกดดันข้าอยู่แบบนี้ องค์ชายแปดก็จะกลับมา ปัญหานี้เราจะแก้ไขยังไงกัน？“

นางก้มลงอ่านดูสารอีกครั้ง มั่นใจว่าไม่ได้เขียนอะไรอีก

ซุนกงกงจึงพูดขึ้น：“ในเมื่อนางไม่ได้พูดอะไร ก็แสดงว่าไม่มีอะไรต้องห่วง“

“เจ้าหมายความว่า？“ฮองไทเฮาเงยหน้าขึ้นมาด้วยความสงสัย

“คนที่สำคัญคือเสี้ยหลีโม่“ซุนกงกงพูดขึ้นพลางอมยิ้ม

ฮองไทเฮามองดูจดหมายอีกครั้ง ในมุมของกระดาษได้พูดขึ้นเสี้ยหลีโม่ ดูเหมือนว่าเสี้ยหลีโม่ต้องเข้าตานางแล้วอย่างแน่นอน

“แล้วตอนนี้ข้าควรจะทำอย่างไร？“ฮองไทเฮาพูดขึ้น

ซุนกงกงเข้าไปพยุงนางนั่งลง：“ท่านไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เสแสร้งแกล้งป่วยไปก็พอ ใครขอเข้าเฝ้าก็ห้ามเจอ ถึงแม้ฮองเฮามาแล้วก็ให้ขวางนางไว้ที่หน้าตำหนัก พวกเขาอยากคุกเข่า ก็ให้คุกเข่าต่อไป ถ้าพวกเขาเหนื่อยแล้วก็จะแยกย้ายกันเอง “

“แต่ว่า....“

“ไม่มีแต่แล้วพ่ะย่ะค่ะ ถ้าหากว่ามีอะไรมากกว่านี้ นางก็คงเขียนไว้ในจดหมายแล้วพ่ะย่ะค่ะ นางไม่พูดอะไร ก็หมายความว่าเราไม่ต้องสนใจพ่ะย่ะค่ะ“

ฮองไทเฮาพยักหน้า แล้วก็มองจดหมายนั่นอีกครั้ง แล้วก็ย้ำสามคำนั้น“เสี้ยหลีโม่？“

นางเงยหน้าขึ้นมามองซุนกงกงแล้วพูดขึ้น：“เสี้ยหลีโม่คนนี้ นางมีความอดทนมากขนาดนั้นเลยหรือ？ที่สามารถต่อกรกับคนของจวนเฉิงเสี้ยงได้？“

“ที่นางพูดแบบนี้ แสดงว่านางต้องมีเหตุผลของนาง“ซุนกงกงตอบอย่างมั่นใจ

ฮองไทเฮาจึงตอบรับคำหนึ่ง“ถ้าพูดแบบนี้แล้ว ข้าก็จะไม่สนใจอะไรมาก“

บรรยากาศข้างนอกตำหนัก ขุนนางสามสิบกว่าคนก็ยังคงคุกเข่าอยู่หน้าตำหนัก ทุกคนโดนแดดจ้าส่องลงมา จนทำให้รู้สึกมึนเหมือนจะเป็นลม

พวกแม่ทัพนั้นก็ดีหน่อย แต่พวกขุนนางที่เอาแต่อ่านหนังสือก็เริ่มจะทนกันไม่ไหวแล้ว เหงื่อก็เปียกชุดจนหมด รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งตัว และก็มีบางคนที่เริ่มสั่นไปมา

เหลียงไถ้ฝู้แปลกใจอย่างมาก ไม่คิดว่าฮองไทเฮาจะพยายามอดทนได้นานขนาดนี้？

และอีกอย่างทางฝั่งของจวนเฉิงเสี้ยงก็เคลื่อนไหวแปลกๆ นายหญิงก็ได้กำชับคนอย่างเคร่ง ใครที่จะเข้าไปในจวน ถ้าเป็นคนนอกต้องตรวจสอบให้ชัดเจนว่าเป็นใครมาจากไหน ถึงสามารถเข้าไปในจวนได้

แน่นอนว่าคนที่เข้าใจก็จะดูออกว่าที่นางทำแบบนี้ เป็นการป้องกันหนอนบ่อนไส้

เสี้ยห้วยจุนก็คือเฉิงเสี้ยงตอนนี้เป็นคนที่กุมอำนาจไว้ เมื่อก่อนถูกอ๋องซื่อเจิ้งคุมอยู่ จนหมดคมไปเลย แต่ว่าตอนนี้อ๋องซื่อเจิ้งได้จากไปแล้ว อย่างนั้นเขาเองก็แค่รอวันที่จะสั่งสมอำนาจกลับมาอีกครั้ง