ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5383

วันต่อมา ท้องฟ้าในยุโรปเหนือเพิ่งจะสว่างขึ้น

ท่านเอิร์ลเจี้ยนกงโอวป๋อจวินเพิ่งจะลืมตาขึ้นมา ก็ได้รับข้อความหนึ่งข้อความจากคนแปลกหน้า

มีเพียงข้อความสั้นๆ สี่คำ ที่เขียนว่า : เนเปิลส์

โอวป๋อจวินทราบว่า สี่คำนี้ จะต้องเป็นแหล่งที่อยู่ของหน่วยบัญชาการกองทัพขวาอย่างแน่นอน

ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ ก็ควรจะเป็นจุดแรกระหว่างทางไปหน่วยบัญชาการกองทัพขวา

มันน่าเศร้าใจเล็กน้อย แม้แต่โอวป๋อจวินซึ่งเป็นหนึ่งในสี่ของท่านเอิร์ล ไม่ทราบตำแหน่งที่แน่นอนของหน่วยบัญชาการกองทัพขวา รวมถึงโครงสร้างบุคลากรภายใน

อยู่ในองค์กรพั่วชิง แม้ว่าท่านเอิร์ลทั้งสี่พูดได้ว่าเป็นรองผู้มีพระคุณเท่านั้น แต่สิ่งนี้จำกัดเฉพาะความแข็งแกร่งส่วนบุคคลเท่านั้น

ถึงแม้ว่าผู้มีพระคุณจะให้ความสนใจต่อท่านเอิร์ลทั้งสี่เป็นอย่างมาก และยังถือให้พวกเขาอยู่ด้านหน้าคนอื่นๆ ในองค์กรพั่วชิงอีกด้วย กระทั่งให้โอสถกับวัตถุดิบแก่พวกเขาเพื่อเลื่อนขั้นผลการฝึกฝน แต่แท้จริงแล้ว เขากลับมีอำนาจในการควบคุมท่านเอิร์ลทั้งสี่ในองค์กรพั่วชิง และแทบจะไม่ให้พวกเขามีการควบคุมขอบเขตใดๆ ในองค์กรพั่วชิง รวมถึงสิทธิ์ในการจัดตั้งองค์กรด้วย

ไม่ว่าจะเป็นทหารหน่วยกล้าตาย หรือทหารม้ากล้า หรือหน่วยบัญชาการกองทัพทั้งห้าที่อยู่เหนือทุกคน ล้วนไม่เชื่อฟังคำสั่งใดๆ จากท่านเอิร์ลทั้งสี่ทั้งสิ้น

และคนสนิทที่แท้จริงของผู้มีพระคุณ ก็ไม่ใช่ท่านเอิร์ลทั้งสี่คนนี้ด้วย แต่เป็นผู้บัญชาการของหน่วยบัญชาการกองทัพทั้งห้า

โครงสร้างของหน่วยบัญชาการกองทัพทั้งห้า จึงเป็นหัวใจสำคัญที่แท้จริงขององค์กรพั่วชิง ด้านล่างของแต่ละหน่วยบัญชาการกองทัพ มีเจ้าหน้าที่ อสังหาริมทรัพย์ สินค้าและวัตถุดิบ อาวุธรวมถึงเงินทองเป็นจำนวนมาก

ด้านล่างของแต่ละหน่วยบัญชาการกองทัพ มีทหารหน่วยกล้าตายอย่างน้อยหนึ่งหน่วย ทหารหน่วยกล้าตายหลายพันนาย ทหารม้ากล้าหลายร้อยนาย ขุนพลหัวเมืองและทูตพิเศษอีกหลายคน

นอกจากนี้ ยังมีจำนวนมากที่เป็นเหมือนกับพ่อแม่ของเฝิงจื่อต้ง ที่ถูกเจ้าหน้าที่ส่งไปยังที่ต่างๆ บนโลกใบนี้ และจำนวนมากที่เหมือนกับน้าสะใภ้สามคนนั้นของเย่เฉิน ที่ถูกสอดแทรกเข้าไปในแต่ละประเทศในฐานะคนปกติทั่วไป และเป็นเจ้าหน้าที่หน่วยสืบราชการลับในด้านต่างๆ ด้วย

ไม่มีท่านเอิร์ลทั้งสี่ องค์กรพั่วชิงก็จะสูญเสียสุดยอดปรมาจารย์ที่มีศักยภาพสูงสุดไป แต่ถ้าไม่มีหน่วยบัญชาการกองทัพทั้งห้า องค์กรพั่วชิงก็เท่ากับตัดแขนขาไปจนหมดสิ้น