ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5382
ท่านเอิร์ลเจี้ยนกงโอวป๋อจวินเห็นว่าท่านเอิร์ลฉางเซิ่งกับท่านเอิร์ลจงหย่งรายงานข้อมูลเสร็จแล้ว จึงกล่าวอย่างเคารพ : "ผู้มีพระคุณ ขณะนี้ข้าน้อยกำลังตรวจสอบเบาะแสการสูญหายของม้ากล้าอยู่ เพียงแต่ว่าเวลานี้ยังไม่มีความคืบหน้าใดๆ ผู้มีพระคุณโปรดลงโทษด้วย!"
ผู้มีพระคุณกล่าวว่า : "ทหารหน่วยกล้าตายในนครนิวยอร์ก รวมถึงทหารม้ากล้าในยุโรปเหนือที่หายสาบสูญไป ผู้บงการอยู่เบื้องหลัง น่าจะเป็นคนคนเดียวกัน หรือองค์กรเดียวกัน ฝ่ายตรงข้ามมีศักยภาพที่แข็งแกร่ง มีการดำเนินการที่รอบคอบ คิดอยากจะตรวจสอบให้ชัดเจน มันไม่ใช่ง่ายดายขนาดนั้น"
พูดจบ ผู้มีพระคุณยังกล่าวอีกว่า : "ฉันคิดว่า เมื่อเทียบกับความพ่ายแพ้สองครั้งนี้ ปัญหาที่สำคัญกว่านั้นก็คือ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้ถึงความเคลื่อนไหวของเราเป็นอย่างดี ภารกิจสองครั้งนี้เป็นความลับในลับที่สุด ก่อนปฏิบัติภารกิจ แม้แต่พวกคุณสี่คนฉันก็ไม่เคยบอกกล่าวด้วยซ้ำ แต่อีกฝ่ายกลับสามารถทราบล่วงหน้าได้ และสามารถซุ่มยิงได้อย่างถูกต้องแม่นยำ แสดงว่าต้องมีคนจากอีกฝ่ายแทรกเข้ามาส่วนในของเราอย่างแน่นอน"
ท่านเอิร์ลเจี้ยนกงโอวป๋อจวินวิจารณ์อยู่ในใจ : "อันที่จริงแล้วครั้งสุดท้ายที่หลินหว่านเอ๋อร์ปรากฏตัวที่ยุโรปเหนือ แทนที่ผู้มีพระคุณจะส่งกองกำลังทหารไปจัดการ สู้ส่งคนใดคนหนึ่งในพวกเราสี่คนไปที่นั่นจะดีกว่า หากเป็นเช่นนั้น ไม่เพียงแต่จับเป็นหลินหว่านเอ๋อร์ ยังสามารถจับอิทธิพลลึกลับที่มุ่งเป้าไปยังองค์กรพั่วชิงอย่างลับๆ ได้อีกด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลย! ก็ไม่รู้ว่าทำไมตาแก่นี่ถึงทิ้งพวกเราสี่คนไปโดยเปล่าประโยชน์ ทำตัวใกล้เกลือกินด่าง ส่งกลุ่มทหารม้ากล้าออกไปปฏิบัติภารกิจสำคัญเช่นนี้!"
เมื่อนึกถึงตรงนี้ เขาก็กล่าวทันทีว่า : "ผู้มีพระคุณครับ ครั้งหน้าหากมีข่าวคราวของหลินหว่านเอ๋อร์อีก ข้าน้อยสมัครใจที่จะไปสู้ตายครับ!"
ผู้มีพระคุณไม่พูดอะไร ผ่านไปสองสามวินาที จึงเปลี่ยนประเด็นสนทนาโดยตรง กล่าวว่า : "ฉันคิดว่าคุณอยู่ที่ยุโรปเหนือจะไม่สามารถค้นหาเบาะแสใดๆ ได้ สู้สืบสาวไปถึงต้นตอจะดีกว่า เพื่อดูว่าข่าวคราวของเรารั่วไหล่มาจากที่ไหนกัน"
ท่านเอิร์ลเจี้ยนกงตกตะลึงไปชั่วขณะ ในตอนแรกเขาไม่เข้าใจ ว่าทำไมผู้มีพระคุณถึงได้เมินเฉยต่อท่าทีความภักดีของตนเอง แต่ในเวลานี้ เขาตระหนักได้ว่า ดูเหมือนตนเองจะทำผิดพลาดครั้งใหญ่ซะแล้ว!
เขาแอบคิดไตร่ตรองอย่างไม่สบายใจ : "ในตอนนั้นที่ผู้มีพระคุณไม่ให้เราสี่คนไปจับกุมหลินหว่านเอ๋อร์ ดูเหมือนว่าจะไม่ปรารถนาให้เรามีโอกาสได้ใกล้ชิดกับหลินหว่านเอ๋อร์มากจนเกินไป กระทั่งเป็นกังวลว่าเราจะได้รับแหวนที่เขาใฝ่ในเอาไว้ คาดไม่ถึงว่าที่ฉันขอนำทัพเพื่อปฏิบัติการด้วยตนเอง นี่ไม่การทำให้ตนเองอับอายขายหน้าหรอกหรือ?"
หยุนหรูเกอกล่าวอย่างไม่ลังเลว่า : "ตกลงครับผู้มีพระคุณ!"
เวลานี้ผู้มีพระคุณยังกล่าวอีกว่า : "เอาล่ะ ที่ฉันพูดมากมายขนาดนี้ หวังว่าทุกท่านนะทำให้ดีที่สุด และส่งข่าวดีกลับมาให้เร็วที่สุด ไม่ว่าจะเป็นการจับกุมหลินหว่านเอ๋อร์ หรือค้นหาศัตรูเบื้องหลัง ฉันมีรางวัลให้อย่างหนักเลย!"
ท่านเอิร์ลทั้งสี่คนคารวะพร้อมกัน และกล่าวอย่างเคารพนับถือ : "ขอบคุณผู้มีพระคุณ!"
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...