พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC นิยาย บท 4

ในขณะที่เซียวชิงเฟิงกำลังนึกสงสัยในคำพูดของฉินเจียวเยี่ยน เขาก็รู้สึกถึงความอ่อนนุ่มที่สัมผัสกับจุดอ่อนไหวของเขา

“หยุดนะ” เฟิงอ๋องพยายามยันกายลุกขึ้นห้าม ก่อนจะจับมือเล็กที่ลูบไล้แท่งหยกของเขาไม่หยุด

แต่เชื่อหรือไม่ว่า มือเล็กนั้น เอื้อมมาสะบัดตีมือของเขาอย่างอุกอาจ แล้วใช้อีกมือรูดขึ้นลงราวกับเป็นการลงโทษที่เขากล้าขัดขืนนาง

“อึก นี่ เจ้า อา”

เซียวชิงเฟิงแทบไม่อยากจะเชื่อว่า แม่นางน้อยในห้องหออย่างฉินเจียวเยี่ยนจะมีฝีมือร้ายกาจถึงเพียงนี้

ฉินเจียวเยี่ยนใช้เวลาเพียงไม่นานก็สามารถจับจุดอ่อนของเขา ทั้งจับ ลูบไล้ และหยอกล้อจนอยู่มือ ทำเอาร่างกำยำเกร็งกระตุกนับครั้งไม่ถ้วน ไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้านความอ่อนนุ่มที่โอบล้อมได้เลย

“ไส้กรอกของท่านอ๋องนี่ น่ากินจริง ๆ เลย” เสียงหวานพึมพำแผ่วเบา หากแต่เซียวชิงเฟิงกลับได้ยินคำพูดนั้นอย่างชัดเจน “จะกินล่ะนะ”

สิ้นเสียงพูด ดวงหน้าเล็กก็โน้มลงต่ำ ริมฝีปากบางอ้าออกกว้าง ก่อนจะรูดแกนกายของชายหนุ่มหายเข้าไปในโพรงปากลึกจนสุดโคน

“อื้อ” เซียวชิงเฟิงได้แต่ครางด้วยใบหน้าแดงก่ำ

เขาออกรบมานักต่อนัก ไม่เคยพ่ายแพ้หมดท่าอย่างครานี้เลย

เสียงดูดกลืน รูดขึ้นลงดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ ผสานไปกับความเปียกชื้นและสัมผัสอ่อนนุ่มที่ลูบไล้ไปทั่วลำกาย

เซียวชิงเฟิงได้แต่นอนครางกำผ้าปูเตียงแน่น

กลายเป็นเหยื่อในริมฝีปากของนางอย่างสมบูรณ์...

'ไส้กรอกใหญ่แบบนี้ เต็มปากเต็มคำดีจัง'

เสียงของฉินเจียวเยี่ยนดังขึ้นอีกครั้ง ทั้ง ๆ นี้ นางไม่ได้เปิดปากพูด

เซียวชิงเฟิงจึงเริ่มจับทางได้

นี่ หมายความว่า เขาสามารถได้ยินเสียงความในใจของฉินเจียวเยี่ยนอย่างนั้นหรือ?

เซียวชิงเฟิงสามารถยอมรับความอัศจรรย์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าได้อย่างรวดเร็ว เพราะเขาจำเป็นต้องออกรบอยู่แนวหน้า เพื่อปกป้องแคว้นอยู่ตลอดเวลา

ศัตรูของแคว้นต้าเซี่ย ไม่ได้มีเพียงแคว้นใกล้เคียงที่มีวัฒนธรรมและความเชื่อที่เหมือนกัน แต่ยังต้องสู้รบกับชนเผ่าต่าง ๆ ที่ใช้ศาสตร์ลี้ลับเป็นกลอุบาย จึงทำให้เขาได้เรียนรู้ถึงสิ่งต่าง ๆ ที่สามารถเป็นได้มากกว่าสิ่งที่เห็น

ดังนั้น ความอัศจรรย์ตรงหน้า ยากที่จะยอมรับ หากแต่ใช่ว่า เขาจะไม่สามารถยอมรับได้เลยเสียทีเดียว

'ไส้กรอกท่านอ๋องนี้อร่อยดีจริง...'

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน