พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 100

“พระชายารักของข้ากำลังตั้งครรภ์ ไม่สะดวกยืนนาน ต้องขอตัวก่อน”

เซียวปี้เฉิงกล่าวเสียงเรียบแล้วจับไหล่อวิ๋นหลิงเดินผ่านแขกเหรื่อที่เข้ามาทักทาย

ทุกคนตะลึงกับคำว่าพระชายารัก ใบ้กินไปชั่วขณะ ต่างพากันสบตาแล้วใช้สายตาสงสัยระคนตกใจส่งให้กันและกัน

ไม่ใช่บอกว่าจิ้งอ๋องจงเกลียดจงชังอวิ๋นหลิงถึงขั้นสุดหรือ?

วันนี้เป็นงานมงคลสมรสของรุ่ยอ๋อง ทางจวนได้จ้างคณะงิ้วมาแสดงด้วย เขาเลือกตำแหน่งอันเหมาะสมให้อวิ๋นหลิง เป็นตำแหน่งที่มองเห็นได้ชัดเจน

เซียวปี้เฉิงหยิบผ้ามาเช็ดเก้าอี้ที่อวิ๋นหลิงจะนั่ง เขารู้สึกว่ายังไม่สะอาด จึงใช้เสื้อของตัวเองปูบนเก้าอี้แล้วให้อวิ๋นหลิงนั่ง

ทุกคนเห็นการกระทำของเขาแล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไป เสียงวิพากษ์วิจารณ์เมื่อครู่ก็เริ่มเบาลง

เซียวปี้เฉิงพูดไม่เก่ง แต่เขารู้ว่าหากต้องการแก้คำนินทานี้ การอธิบายหรือเดินเข้าไปห้ามไม่ใช่ทางออกที่ดี วิธีที่ได้ผลคือใช้การกระทำปิดปากคนกลุ่มนั้น

“ถึงอากาศวันนี้จะร้อน แต่ก็ดื่มน้ำชาเย็นๆไม่ได้ ถ้าเจ้ารู้สึกร้อน ข้าจะพัดให้เจ้า”

เซียวปี้เฉิงรินน้ำชาอุ่นๆแล้วกางพัดออก จากนั้นก็พัดให้อวิ๋นหลิงที่มีเหงื่อซึมออกตรงหน้าผาก

ตอนอยู่ที่จวนจิ้งอ๋อง อวิ๋นหลิงให้เขาดูแลตัวเองเช่นนี้จนชินแล้ว ดังนั้นสีหน้าของพวกเขาจึงเป็นธรรมชาติ พากันพูดคุยด้วยรอยยิ้มเป็นระยะ

แม้นจะเป็นเยี่ยงนี้ นางก็ยังคงสัมผัสถึงความตั้งใจของเซียวปี้เฉิง แววตาเผยความอบอุ่นขึ้นมา

เสียงซุบซิบเกรียวกราวหยุดได้สักพักก็เริ่มดังขึ้นอีกครั้ง

“ข้าไม่ได้ดูผิดใช่ไหมไยท่านจิ้งอ๋องจึงดีกับนางอัปลักษณ์เยี่ยงนี้?”

“รินน้ำชาให้แล้วก็พัดคลายร้อนให้ด้วย ข้าแต่งงานยี่สิบปี สามีข้ายังไม่เคยทำแบบนี้กับข้าเลย...”

“โอ้สวรรค์ จิ้งอ๋องใช้เสื้อของตัวเองปูเก้าอี้ของนาง ใครบอกว่าจิ้งอ๋องเกลียดนางขี้เหร่เข้ากระดูกดำกัน?”

ผู้คนพากันสงสัย เมื่อเห็นท่าทางของเซียวปี้เฉิงแล้ว บ้างก็ตกตะลึง บ้างก็อิจฉา ไม่มีใครอยากเชื่อเลยว่าจิ้งอ๋องจะรักสตรีอัปลักษณ์ผู้นี้จริง

“ท่านจิ้งอ๋องอาจจะไม่ชอบสตรีอัปลักษณ์ก็ได้ แต่เพราะนางตั้งท้อง จึง...”

เมื่อลั่นประโยคนี้ออกมา คนส่วนใหญ่ก็พยักหน้าเห็นด้วย

หน้าตาขี้เหร่ขนน่ากลัวขนาดนั้น ทั้งยังไม่กล้าเปิดเผยใบหน้าต่อธารกำนัลด้วย จะมีบุรุษชอบได้อย่างไร? ไม่ใช่เพราะลูกในท้องหรอกหรือ?

คำนินทาพวกนี้ไม่มีผลใดๆต่ออวิ๋นหลิง ทั้งยังฟังอย่างอารมณ์ดี ไม่ได้หงุดหงิดสักนิด

“ไม่คิดว่าท่านอ๋องจะเป็นที่จับตามองเพียงนี้”

ในพิธีแต่งงานของรุ่ยอ๋อง เมื่อมีคนพูดว่าเขาแต่งภรรยาเข้าจวนสองคนภายในวันเดียว ก็เริ่มมีคนพูดถึงตำแหน่งพระชายารองของเซียวปี้เฉิง ที่บัดนี้ยังคงเว้นว่าง

อวิ๋นหลิงได้ยินเวลาสาวๆพูดถึงเซียวปี้เฉิง ล้วนเป็นน้ำเสียงชื่นชมและอยากได้มาครอบครอง นางมองบุรุษข้างกายปราดหนึ่งแล้วต้องยอมรับว่าเขามีคุณสมบัติเช่นนี้จริงๆ

เซียวปี้เฉิงเริ่มเครียดขึ้นมา พูดเสียงเบาด้วยความรวดเร็วว่า “ข้าไม่เอาพระชายารองหรอก”

อวิ๋นหลิงมองเขาด้วยความแปลกใจ หลายเดือนก่อนเขายังพูดเต็มปากเต็มคำว่าบุรุษแต่งเมียหลายคนเป็นเรื่องปกติ

นางเตรียมจะพูด แต่กลับได้ยินเสียงอึกทึกดังมาแต่ไกล เป็นเสียงสตรีวัยกลางคนกำลังพูดด้วยความตกใจกลัว

“จั้นเอ๋อร์ จั้นเอ๋อร์เป็นอะไรลูก อย่าทำให้แม่ตกใจสิ”

“แย่แล้ว แย่แล้ว รัฐทายาทเจิ้นกั๋วกงเป็นลม รีบไปเชิญท่านหมอมา”

พวกเขาสองคนมองผ่านแขกเหรื่อไปตามต้นเสียง จึงพอจะเห็นว่าข้ารับใช้กำลังประคองหรงจั้นที่หมดสติบนพื้น เขาหลับตาแล้วขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าเผยความเจ็บปวดออกมา