พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1006

“อย่าคิดว่าคนอื่นจะแปลกเหมือนเจ้าสิ...”

จักรพรรดิจาวเหรินพึมพำประโยคสุดท้ายเบามาก ทว่าสองผัวเมียยังคงได้ยินชัดเจน

เซียวปี้เฉิงมองจักรพรรดิจาวเหรินเดินไปไกล ทันใดนั้นก็ตระหนักได้ว่า ชีวิตนี้รักเพียงคนเดียวคือสิ่งที่ถูกต้องแล้ว

เขานิ่งเงียบแล้วพูดด้วยความลังเล “หลิงเอ๋อร์ อันที่จริงเสด็จพ่อไม่ได้รักใครเลย ใช่ไหม? ความรักจะมีคนที่สามได้อย่างไร”

นี่เป็นประสบการณ์ของเขาโดยตรง หากหัวใจมีใครสักครั้งแล้ว จะไม่มีทางเผื่อใจให้คนที่สองได้อีก

อวิ๋นหลิงพูดเสียงเย็นเฉียบ “เสด็จพ่อท่านใจกว้าง รองรับความรักได้เยอะ แต่ความรักของเขาแบ่งเป็นหลายขั้น แล้วคนที่เขารักมากที่สุดก็คือตัวเอง”

เซียวปี้เฉิงทอดถอนใจอย่างเข้าใจ “ไยเสด็จพ่อถึงเป็นแบบนี้...”

บุรุษตระกูลเซียวพวกเขารักเดียวใจเดียว แต่ทำไมจักรพรรดิจาวเหรินกลับต่างกันอย่างลิบลับ

หรือทุกคนจะได้เสด็จอาอันชินอ๋อง?

อวิ๋นหลิงแย้มยิ้ม บิดขี้เกียจ “พอแล้ว อย่าคิดมาก เสด็จพ่อเจ้าแค่ทำผิดเรื่องที่บุรุษใต้หล้าทำผิดกัน”

นางยืดเส้นยืดสายแล้วก็มองรอบทิศ เตรียมจะเดินเล่นรอบ ๆ

เซียวปี้เฉิงไม่เข้าใจ สิ่งที่อวิ๋นหลิงพูดต้องเป็นคนยุคใหม่ถึงจะเข้าใจ เขาก้าวเท้าตามไป พูดเสียงน้อยใจ “อะไรที่เรียกว่าบุรุษใต้หล้าทำผิดกัน เจ้าอย่าเหมารวมสิ ข้าไม่ใช่สักหน่อย”

เขาไม่มีทางทำผิดแบบนี้หรอก

“ได้ได้ ข้าผิดเอง ข้าไม่ควรเหมารวม...”

สองผัวเมียจูงมือกันเดินรอบสวน พบว่านอกจากร้านขายของหวานแล้ว ยังมีร้านค้าอื่นกำลังเตรียมการ ซึ่งล้วนจัดอยู่ในประเภทบริการกินเที่ยว

สวนนี้ตั้งอยู่ทางใต้ของเมืองหลวง อีกสามกิโลเมตรโดยประมาณก็จะถึงสวนสัตว์เมืองหลวงของหลิวฉิง

ต่อให้เดินเท้าไปก็ไม่นาน ถือว่าเดินทางสะดวกสบาย

หลงเย่บอกว่าที่แท้วางแนวทางไว้กับหมู่บ้านนี้นานแล้ว ช่วงนี้เริ่มก่อสร้างอย่างเป็นทางการ คาดว่าจะแล้วเสร็จอย่างรวดเร็ว

นางจัดสวนสัตว์ของหลิวฉิงไว้ในแผนการด้วย ถ้าอนาคตสร้างสนามม้าเสร็จก็จะสามารถร่วมมือกัน กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชื่อมต่อกัน

เซียวปี้เฉิงเดินสำรวจสวนเสร็จก็คิดว่าหลังฤดูใบไม้ผลิ จะให้กรมโยธาประกาศว่า เมืองหลวงต้าโจวจะขยายเส้นทางสัญจรไปยังทิศใต้

ทันทีที่ประกาศแผนนี้ จะดึงดูดนักธุรกิจทั้งในแคว้นต้าโจวและแคว้นอื่นมารวมตัวกันที่นี่ ซึ่งใช้เวลาพัฒนาเพียงไม่กี่ปี

ถึงเวลานั้นสำนักศึกษาชิงอี้ก็จะกลายเป็นเขตพัฒนาด้วย การสัญจรก็จะสะดวกกว่าเดิม พวกบัณฑิตก็ไม่ต้องเดินทางมาเรียนด้วยความลำบากอีก

ช่วงพลบค่ำ สองผัวเมียเตรียมตัวกลับ แม่นมเหอเย่ว์ก็ส่งขนมมาสองถ้วย

“ร้านของหวานของพวกหม่อมฉันยังไม่ได้เปิดอย่างเป็นทางการ แต่พระสนมเปิดเตาก่อนกำหนด ทำเองกับมือ รสชาติอาจจะสู้ห้องเครื่องไม่ได้ นายท่านทั้งสองถือว่ากินกระหายน้ำก็พอ”

เซียวปี้เฉิงมองกล่องอาหารด้วยแววตาแปลกใจ “เสด็จแม่หลี่เปิดเตาก่อนกำหนด?”

สำหรับความค้าขาย โดยเฉพาะด้านของกิน ร้านใหม่จะเลือกฤกษ์งามยามดี แล้วจัดงานเลี้ยงเปิดเตาด้วย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน