พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1008

ไม่นานหนังสือพิมพ์ต้าโจวชุดใหม่ก็ออกสู่ตลาด ในเนื้อหาจะประกาศเรื่องขยายพื้นที่เมืองหลวงออกไป ประชาชนพากันวิพากษ์วิจารณ์เรื่องนี้กันอย่างคับคั่ง

บรรดาเศรษฐีและผู้เรืองอำนาจหมายจะคว้าโอกาส กว้านซื้อที่ดินชานเมืองทิศใต้ แต่กลับพบว่าถูกซื้อที่ดินไปหมดแล้ว

ผู้ที่ซื้อก็คือสองสามีภรรยาหลงเย่ สองผัวเมียคู่นี้มีเหมืองทองคำที่แคว้นถังใต้ เรียกได้ว่าเป็นอภิมหาเศรษฐี ฉะนั้นซื้อที่ดินชานเมืองทิศใต้จึงเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย

หลงเย่มองป่าเขาและที่ดินให้แก่ราชสำนัก “ข้ารู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ ข้ากับเจ้าเศรษฐีจึงทยอยซื้อที่แถวนั้นจนหมด ไม่อยากให้ตกอยู่ในมือผู้อื่น”

ล้วนเป็นคนกันเอง จัดการกันเองง่ายกว่า

เซียวปี้เฉิงอดยกหัวแม่มือให้ไม่ได้ “สมกับที่ศิษย์พี่ใหญ่เป็นกุนซือจริงๆ”

เขากับอวิ๋นหลิงเพิ่งคิดได้ทีหลัง แต่หลงเย่คิดได้แต่แรกแล้ว

เขาคิดว่าสองผัวเมียคู่นี้อยากสร้างรายได้อย่างเดียว ที่แท้ก็ปูทางให้พวกเขาพัฒนานี่เอง

ครั้งนี้ริบทรัพย์ตระกูลยิน และขูดเงินจากตระกูลลู่ เม็ดเงินในคลังหลวงจึงมากมายก่ายกอง ไม่ต้องกลุ้มใจเรื่องค่าใช้จ่ายในการพัฒนาเมืองหลวง

หลงเย่ถามด้วยความเป็นห่วง “ตอนนี้แคว้นถังใต้แย่งตำแหน่งรัชทายาทกันให้วุ่น เมืองเซียวโจวก็ไม่มีคนเฝ้าดูแล เดี่ยวชาวเหมียวเจียงจะถือโอกาสบุกโจมตี พวกเจ้ามีวิธีรับมือหรือยัง?”

เซียวปี้เฉิงครุ่นคิดชั่วครู่ ก่อนจะกล่าวว่า “อ๋องไหวเซียงเป็นกบฏ ราชสำนักต้องจับตัวมาขังหรือไม่ก็ประหารอยู่แล้ว แต่บัดนี้ยังไม่รู้รายละเอียดว่าเขาไปพึ่งอำนาจราชวงศ์ถังใต้สายไหน”

“ต้าโจวส่งหนังสือราชการไปยังถังใต้แล้ว ขอให้พวกเขาช่วยจับอ๋องไหวเซียงด้วย แต่ผลปรากฏว่าต้องรอสักระยะก่อน”

อันที่จริงเซียวปี้เฉิงก็ไม่ค่อยมั่นใจว่าสามารถจับอ๋องไหวเซียงมาดำเนินคดีได้หรือไม่

การค้าขายระหว่างต้าโจวกับถังใต้ไม่ค่อยมาก สัมพันธไมตรีผิวเผินถือว่ายังดี ถ้าสถานการณ์บ้านเมืองเขาปกติคงให้ความร่วมมือ แต่บัดนี้เกิดความวุ่นวายภายในถังใต้ จึงพูดยาก

อ๋องไหวเซียงเป็นกบฏของแคว้นต้าโจว แต่ตอนเขาหลบหนีได้นำกองทัพสกุลโม่เกือบหนึ่งแสนนายไปยังเมืองเซียวโจว ซึ่งส่งผลต่ออำนาจถังใต้อย่างมหันต์

ฉะนั้นสำหรับบรรดาองค์ชายที่กำลังแก่งแย่งตำแหน่งรัชทายาท นับว่าเป็นการยั่วยวนใจอย่างหาที่สุดไม่ได้ มีความเป็นไปได้สูงที่พวกเขาอยากใช้กองทัพของอ๋องไหวเซียง แม้จะต้องผิดใจกับต้าโจวก็ตาม

เช่นนั้นความหวังต้าโจวอยากจับตัวอ๋องไหวเซียงก็จะริบหรี่ และพวกเซียวจิ้งเป่ยก็นำทัพไปจับโจรที่ชายแดนถังใต้ไม่ได้ด้วย?

ขืนเป็นเช่นนั้น ชาวจีนสู้รบกันเอง พวกเหมียวเจียงก็จะหัวเราะเยาะจนฟันหักแน่

หลงเย่ได้ยินดังนั้น แววตาพลันเปล่งแสงขมขื่น “ถ้าฮ่องเต้องค์ใหม่ของถังใต้ดึงอ๋องไหวเซียงเป็นพวกก็ถือเป็นเรื่องดี อย่างน้อยต้าโจวก็มีเหตุผลรบกับถังใต้แล้ว”

“น้องเขยสาม ข้าเห็นดินแดนต้าโจวกว้างขวาง แต่เทือบเขาเยอะ ทะเลทรายกับทุ่งหญ้าก็คิดเป็นหนึ่งในสามแล้ว ดินที่เหมือนในการทำเกษตรก็น้อย ผลผลิตไม่ค่อยได้ดั่งใจ ส่วนแคว้นถังใต้มีแม่น้ำ ทุ่งหญ้า ลุ่มน้ำ แต่ดินกลับอุดมสมบูรณ์ ทำการเกษตรได้ดี เจ้าไม่มีความคิดอื่นรึ?”

เซียวปี้เฉิงชะงัก แววตาลุ่มลึก เขาเข้าใจความหมายของอีกฝ่าย

ศิษย์พี่ใหญ่หมายถึงให้เขาอ้างเรื่องอ๋องไหวเซียง ทำสงครามกับแคว้นถังใต้อย่างสมเหตุสมผล จากนั้นก็ยึดครองดินแดนพวกเขา

เห็นทีแม้ศิษย์พี่ใหญ่จะหลุดพ้นการปลอมตัวเป็นองค์ชายเจ็ดแล้ว แต่ความคิดของการปกครองถังใต้ยังคงอยู่

นางเป็นเพศหญิงไม่อาจปกครองถังใต้ได้ งั้นก็เปลี่ยนสถานะและวิธีการอื่น โค่นล้มแคว้นถังใต้ ซึ่งตรงกับนิสัยของนาง ภายนอกดูอ่อนโยน แต่ภายในแข็งแกร่ง กระหายเลือด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน