พระชายาคือแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 103

สีหน้าอวิ๋นหลิงปรากฏความสงสัย “ธูปนี้ปรากฏในเรือสำราญ เพื่อจะเล่นงานข้า หรือเล่นงานท่านอ๋อง?”

ได้ยินคำถามนี้ ฉับพลันในสมองของเซียวปี้เฉิงก็นึกเห็นภาพลับ ๆ ล่อ ๆ ของฉู่อวิ๋นหาน

แต่ก็รีบส่ายหน้าอย่างเร็ว ปฏิเสธการคาดเดาของตนเอง

อวิ๋นหลิงขมวดคิ้วแล้วถามต่อ “อู่อันกง แล้วกระสายยาที่ท่านว่าคืออะไร หากเป้าหมายอยู่ที่เราสองคน เหตุใดข้ากับท่านอ๋องจึงไม่เป็นอะไรเลย?”

อู่อันกงส่ายหน้าเบา ๆ ใบหน้าชราที่เต็มไปด้วยริ้วรอยนั้นมีแววเจ็บปวดให้เห็น

“ข้าก็ไม่รู้ว่ากระสายยาคืออะไร รู้เพียงแต่ว่า กระสายยานี้ต้องเข้าสู่ร่างกายล่วงหน้าอย่างน้อยก็สองปี ธูปสลายวิญญาณจึงจะเห็นผล สมัยก่อน ลูกชายข้ากับสะใภ้ก็ตายเพราะพิษชนิดนี้”

สายตาของอู่อันกงสลดลง เรื่องราวในอดีตค่อย ๆ เอื้อนเอ่ยออกมา

สมัยนั้นเขาช่วยพระเจ้าหลวงปกป้องแผ่นดินต้าโจว ย่อมกลายเป็นเสี้ยนหนามสำหรับชาวทูเจวีย

ตระกูลเว่ยฉือรู้ว่าเขามีฉายาเป็น “แพทย์ปีศาจ” จึงใช้เรื่องยาพิษมาสู้กับเขาบ่อย ๆ และอู่อันกงก็มักจะชนะทุกครั้ง ครั้งเดียวที่พ่ายแพ้ก็คือเรื่องธูปสลายวิญญาณ

“ตระกูลเว่ยฉือวางกระสายยาในร่างของฮูหยินข้า ก่อนนางจะคลอดไม่กี่วันก็ได้จุดธูปนี้ขึ้น ทำให้ในระหว่างคลอด นางสลบไสลไม่ได้สติ และสิ้นลมไปโดยไม่รู้ตัว”

ตอนนั้นทารกในครรภ์ฮูหยินอู่อันกงยังไม่ได้ออกมา เขาทนฝืนความเจ็บปวด กลั้นใจใช้มีดผ่าท้องช่วยเด็ก เสียดายยังช้าไปก้าวหนึ่ง

เด็กออกมาเนื้อตัวเขียวคล้ำไปหมด เนื่องจากขาดอากาศหายใจ พร้อมกันนี้ ตามร่างกายยังปรากฏรอยพิษเป็นจ้ำ ๆ สีแดงม่วง เห็นแล้วน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก

อวิ๋นหลิงฟังถึงตรงนี้ สีหน้าตกใจเล็กน้อย “ท่านบอกว่า...ตอนที่เด็กถูกช่วยออกมา ร่างกายมีรอยพิษสีแดงม่วงอย่างงั้นหรือ”

“ถูกต้อง นั่นก็คือสิ่งที่กระสายยาหลงเหลือไว้”

พิษชนิดนี้มีผลรุนแรงนัก ทำให้แม่และเด็กต้องสูญเสียทั้งคู่

ได้ยินคำถามของอวิ๋นหลิง เซียวปี้เฉิงก็เพิ่งตั้งสติได้ สีหน้ากลายเป็นบึ้งตึงน่ากลัว

“อาจารย์ปู่...ข้ารู้แล้วว่าพิษนี้จะเล่นงานใคร” เขามองหน้าอวิ๋นหลิงและกล่าวเสียงต่ำ “ขอบอกตามตรง ใบหน้าของอวิ๋นหลิงไม่ใช่ปานมาแต่กำเนิด หากแต่เป็นรอยพิษ”

อู่อันกงสีหน้าตกตะลึง “เจ้าว่าไงนะ?”

อวิ๋นหลิงอธิบายเสียงเบา

นางรู้มาตลอดว่ารอยที่ใบหน้าเกิดจากถูกพิษ และรู้ว่าฮูหยินเหลียนต้องการชิงอำนาจในเรือนหลัง เคยวางยาต่อมารดาของตนก็คือนางหลิน

เพียงแต่ไม่คาดคิดว่า พิษชนิดนี้จะเกี่ยวข้องไปถึงราชสำนักของเผ่าทูเจวียได้

ประสบการณ์ที่พบมาคล้ายคลึงกับอู่อันกงฮูหยินนัก เมื่อฟังเขาเล่าเรื่องในอดีตจบ อวิ๋นหลิงก็ยิ่งสงสัยว่าคนวางยาคิดจะใช้แผนเดิมอีกครั้ง

เพียงแต่ไม่รู้ว่าผิดพลาดตรงไหน หรืออาจจะปริมาณยาพิษไม่มากพอ จึงทำให้ฉู่อวิ๋นหลิงกับหลินฮูหยินล้วนแต่ไม่ตาย ส่วนฉู่อวิ๋นหลิงเหลือไว้เพียงรอยปาน

“ข้ารู้นานแล้วว่าเบื้องหลังมีคนปองร้าย จริง ๆ รอยปานนี้ข้ารักษาได้นานแล้ว แต่เพราะไม่อยากแหวกหญ้าให้งูตื่น จึงได้แกล้งปิดบังมาตลอด”

อู่อันกงได้ยินเช่นนี้ก็ตกตะลึงจนยากจะตั้งสติ “รอยปานที่ใบหน้าเจ้าหากเป็นมาแต่กำเนิด นั่นก็แสดงว่า ไส้ศึกของเผ่าทูเจวีย อาจแฝงกายเข้ามาในเมืองหลวงตั้งแต่เมื่อยี่สิบปีที่แล้วก็ได้”

ได้ยินดังนี้ เซียวปี้เฉิงเหมือนจะนึกอะไรได้ ก็ให้ตกใจจนนิ่งงัน

พิษในตัวของอวิ๋นหลิง เป็นไปได้ว่าอาจเกิดจากน้ำมือฮูหยินเหลียน

จวนเหวินกั๋วกงมีกฎอยู่ว่าผู้ชายห้ามมีอนุภรรยา สมัยก่อนนางเป็นอนุเพียงผู้เดียว ย่อมมีเหตุผลพอที่จะเล่นงานนางหลิน

นอกเหนือจากนี้ ธูปชนิดนี้ปรากฏในงานเลี้ยงแข่งเรือ ในคืนนั้นคนที่แอบเข้าไปก็มีเพียงฉู่อวิ๋นหานคนเดียว...